მუჭო გორჩქინდჷ ინჭაქ
ტობაშ გოხოლუს, ართი ჭიჭე ომაფე რდჷ. ქოდოდირთჷ ქერეთი ზარხულქ. ძალამი გოლოფაქ იჸუ დო თე ტობაქ ხოლო გესქირჷ. ეჭიროთჷ კათაქ დო ქომერთეს მაფაშა. „მუსხი ხანი რე ვა უჭვემუნ. დიხაქ გვალო გაგმიფიტჷ! (გაგმირცუ).“ თქუეს ოფუტეშ მახორუეფქ. „ჩხომი ხოლო ვა მაპალუნა. მუჭო ოკო დობდირთათ ათაში?“ იკითხჷ მეჩხომექ. „ჩქინი გაღიერი მაფა, გინმოტეთ თე ჭიროთუაშე,“ თხულენდჷ ართი ოსური, ნამუდგაშ ჩქიჩქუეფი ჸუმენიშ გეშა გესხარსხალანდესჷნ.
მაფაქ, წყარიშ ოგორუშა მუში ოთხი გენერალი მიდაშქვჷ არძო განშე.
მაართა გენერალქ მიდართჷ ელახიჸურე, სოლეშეთ ბჟა ელმურსჷნ; მაჟირაქ მიდართჷ ობჟათეგანშე, სოდეთ ტვერი დო სინჩხე რდჷ მერეთინ. მასუმაქ მიდართჷ ბჟადალჸურე, სოდეთ ბჟა ალმურსჷნ; დო მაანთხაქ, ოორუეშ მურიცხიშ შარას ქოგიოდირთჷ.
დღაშ დო სერით გორუნდეს წყარს ირდიხას, გვალეფს დო რზენეფს, მარა უმოღეთ. სუმი გენერალქ ჸუდეშა დიირთჷ, ხეჩოლერო. მარა მაანთხა გენერალი, ნამუთ ოორუეჸურე რდჷ ულირინ, ვათხუდჷ გორუას დო გინოჭყვიდილ აფუდჷ, მაფას მენდის ვა წავუჸონენქია. ბოლოს, ქომიოდირთჷ ართი ჩხურუან, გვალაშ ოფუტეს.
ოფუტეს კუჩხი ქოდაბიჯგუ დო ვარინ, ართი დედიბი ოსურქ ქაუხვადჷ უნელო. გენერალქ კითი ქაწურუ ოწონდეშა დო უწუ დედიბის, „მა ართი უსქვამაში ომაფეშე გოხოლუთ, სოდეთ წარმოწანა რე ვა უჭვემუნ. ქოშეგილებუნანო, ქომიმეხვარათ დო წყარი დუმოგორაფუათინ?“ დედიბიქ ქეკიჸუნუ გენერალი დო ართ-ართი ფოქვაშა გამითიჸუნჷ. „ვართ ჩქინ ქიანას მიღუნა წყარი,“ თქუ დედიბიქ. უკული, კითი ქოგეუწურუ შალარეფს დო უწუ: “ჩქი ჸინს ვუძახუთ ათეს. სქან ქიანაშა მიდეჯუმე მუსხი გოკონი დო ჸუმენი ვა გაჸინა დღას ომაფეს.“ გენერალქ არძოშე უდიდაში შალარი გამუკოტახჷ, ქოგიოხარგუ მუში დროგის დო მიდართჷ ჸუდეშა.
სოიშახ დოხორეშახ მიანჭუდჷნ, თე ვერწემი ჸინქ გონდღულჷ დო აკაბუცხათ გინირთჷ. დოხორეს ჸინი დღას ვა უძირუდეს დო ირკოჩი გაჩემებულო მიოჯინედჷ თის. „თენა „წყარიშ თასი“ ოკო ორდას!“ ქომიოძახჷ უნელო ართ-ართი მაფაშ კოჩიქ. მაფაქ გინოჩჷ ზოჯუა, მუთ შილებენ მალას დოუთასუდესკო თე ჸინინ. სონდარო დიხას ეშმანთხორუნდესჷნ, ჸინქ, ხოლო უმოსო დოწირდჷ დო გვალო აკაბუცხათ გინირთჷ. შურ-შურაიათ ქენაჸათეს თინა ნთხორილს, მარა ისხი ხანშა იქ გვალო ქოგედინჷ თექ. ეჸონეს მახორუეფქ და ჯაბიქ კათაკათეს გურშა. თელ სერს ნთხორეს დო ნთხორეს ტომბას, მარა თი მერეთი თასიშა ვა გიაგორუეს.
ღიუ-ღაუქ ქოურაჸუნ, მაფაქ მუში მოინალეეფს ქომინადირთჷ დუც, ნამუნეფსჷთ, ნანთხორაშ მუკი-მუკი ქოდორულაფუდესინ. უკული, ქენაჯინჷ ნანთხორას დო ხიოლიშ დო გაჩემებაშ გეშა გამუწოღვარუ: “გოკურცხით, თქვანი გოლუაფირო – „წყარიშ თასიქ“ მუში მუნაწი ქომუჩეს! წყარი ინოდგჷ ნანთხორას!“
ათაშ გორჩქინდჷ ქიანას მაართა ინჭაქ.