მხედრის ანდერძი
| მხედრის ანდერძი ავტორი: გიორგი ლეონიძე |
მე ვიზრდებოდი
არწივების გადაყივილში,
სიკვდილი მკერდში
მეცა ქერჩში
ზღვასთან, ყირიმში.
წილი დამიდევ,
სამშობლოვ, შენთან
შენ სიხარულსა და შენს ტირილში,
მარად მაცოცხლე მე შენს ღიმილში...
ალისფერ ვარდად
ჩემი წყლული
ჰყვავის ყირიმში;
მე მოკირწყლული
ვიყავ ტყვიით ცეცხლის ყივილში.
და მაინც გავდე სიცოცხლის ხიდი,
დაგცემ, სიკვდილო, თუ ამიხირდი!
არა, სამშობლოვ, მე არ მოვკვდები,
შენი თვალები მეფოფინება;
შენი ხეების მწვანე ტოტები
სიცოცხლის სუფრად გამეფინება.
დამშხეფავს შენი წყაროთა ნამი...
თუ შენი ნისლი დამესუდრება;
ჩემი სიცოცხლე,
მზე,
დასაბამი,―
იქნება შენი თავისუფლება!