ოულური სონეტი
ჰე, მა მიდაფრთი, ჯგირო ქორდა, ჯგირო მიძირდა
დო გიჭყოლიდე ასე გიწინ ათე რაგადი,
გურს ვამორხვადას, გემეგრძელდა თე დორაგადიქ,
გიჩქდას თე ამბე ვადოღურუ,ანწ ვემიძინდა.
მა თინათ მოკო, უმოს ნწარე ხანო გიძირდა,
იდ სკან შარაშა დო გემოშა გამკირაბადი,
იჸუ რაგადიქ-და სით უწი, ჩქიმი ნაბადი
ჩქიმწკუმა რენშო ბოლო დღაშა დო ვაძირგონდა.
თქვი: თეშ უჯგუშის მუ გივოდვათ, თენა ქირგუნდა,
ოდო ვერგუნდა თე შხამარას მუჭო ვენტათი,
ვართ ღირ ნარღება, ჯგირ ბგორათი გეგნირგუენდა.
თე რინა ჸოფე გოვალაფა თოლიში ართი.
მალა ჩქიმწკუმა, ვამიწუა ვარი დო ვართ ქო
აკიბლათ შარა, იბდათჷ ართო, ჩქიმწკუმა ართო.