პოეტ შოთა ჩანტლაძეშ შინას
ირფელქ ჭარკონტით ეკიპელეტე,
ქჲანემქ გინირთან ალდაჩხირონი,
იშენ დოსქიდუ ღორონთიშ სმეტი,
მუჭოთ ხეოპსი დო პართენონი...
მაჸალეცალი მულა დღალეფი,
არჩქილე სქანი დო მუში მისით
სი ვადგოკორდუ იროიანი
შურიშ მოშინა დო პარაკლისი.
დღალეფ მიდულა მუჭოთ მეულან,
ართი სერიში ჸოროფილეფი,
სი ირიათო იჸიქ ჩქინწკუმა,
შურიშ ჭუალათ,შხვანერ ფიქრეფით.
დირულე ჯიმა, ირკოჩ მალჷ რე,
თაქ ოჸოროფე ჩქი მით ქოპუნა,
ვერა,ვარაზი,შოთა ჩანტლაძე,
ჩქი ღურა დღაშა ვაგმოჭყორდუნა.