ჟირი მაჸალე
I
ოჭუმარეს, გოღვიღვინაფილ ნორჩალშე გითულაქ ღურაცალო ქოგაცანცალაფუ უჩას ტანშა. გინაძირეფუშ გეშა, თოლს ჩილამურეფი გაყვარყვალუდჷ დიო ხოლო, კურცხეს. ვა წანდჷ თენერეფიშ, მარა იშენი გურს ალაკილოთუდჷ – ათეცალი მერეთი, მუ მაზაკვალქ გემიძირუა იშენით, ფირქენდჷ მუშო. გიმიჯინჷ ოსინთეშენ, ჩეს ქომიშახუნელედჷ ანი დო განი. დინჯირუნჷ, ქოციზანდჷ, მარა თირს ვა უჸუნუანდჷ დიო ხოლო. ზოთონჯიშ კონწარი ჸინუამი დღალეფი მონჭაფილი რდჷ, მარა ველუდჷ გვალო თენერი ოფაშქვაია თირს ხოლო ჭე ხანს. გედირთჷ, ქომიკიქუნჷ ტანშა, ქომიდჷ მადვალარეფი დო გიმილჷ მოფირტვინაფილო ჸუდეშ მაჟირა თოლშა, სოდეთ მუში ნანა დო სიტიბა უწონებუდჷნ. დიამუშის დაჩხირი აკოურზამუდჷ დო ეჰამჷ ასე, გოჸინილ ოთახშე გუმოულირს, სიტიბაქ ქოდოხვადჷნ.
– ჩე გოთანა ნანა, უწუ სქუას დიდაქ.
– ჩე გოთანა, უგამჷ სქუაქ ხოლო დო ქეკოდოხოდჷ ყებურს შურუქალუო.
დიო ხოლო ვა რდჷ ჯგირო გოთანელი დო ქოუკვენდჷ დიამუშის უჩაშ თენერი ორდოშე ედგინა.
– თენერი ორდოშე მუქ ეგოდგინჷ ნანა, თირიშ მოულაქ გიგინუო ტანშა, კითხჷ თიქ დო გოუძიცუ ნანასქუალურო. მარა ვა მეწონჷ სქუაშ თოლეფიშ კილაჯინაქ დო მუქ გაღოლუა, ქოკითხჷ ხოლო.
– მუდგარენ უბადოქ გიმაძირჷ დო ასე ხოლო ქომიკვე, მუქ გემიძირუ თენერი მერეთ მოსლა მუთუნინ, უგამჷ დიამუშის უჩაქ.
– მუთა რე სქუა, გური დღას ვა უჩა ეცალეფს, წყარმალს ქელარაგადე ვიშო, წყარმალს მიდოუღალუდას სქანდა ირფელი გლახან, დოხვამუ...
ჯინუაშე იხანგებუდჷ უჩა ბაღანობაშე მოჸუნაფილი. ჯინუა დო ჩხომუა თიში უჩურცხიუ ჰობი რდჷ ირო. კუჩხის ქოგედირთჷ–და თიშ უკული, თოფი დო ანკესი უკებუდჷ ირო ხეს. ოჯინუშა მიშუნ, გახიოლედჷ მიმაჯინესჷნ ეფერი ქომოლურო უკებუდჷ დუდი. მუდგარენნერი ორანს იჭანუანდჷ კოჩიშ გურს თიშ კვანწილი ერთი–მორთი. ოშქაშე სიმაღალაშ, ჭუბურიშფერი თოლეფით დო ირო სქვამას კინორცხონილ თუმათ, სპორტსმენიშ აკოსქვილ ტანით, ბრელი სქვამი ცირაშ გურშა მოუტიბუაფჷ...
თირი ხომ ჯინუაშო გიშაკერზაფილი დღა რე გვალო დო მუში გინაძირეფუშე ეკოჸუნელი გურიშ ღანჯიშ უმკუჯინუო, იშენით ვა მათვინებუ დო გინოჭყვიდჷ ოჯინუშა ულა მუში მაჸალეწკჷმა, მუში ბაღანობაშ ოჸოროფულ ჯიმაკოჩი, უტაწკჷმა წორო.
უტა, ხანით უნჩაში ბრელით ვა რდჷ უჩაშე. გოხორცქასჷნ, ჰა დო ჰა, ჟირი წანათ ქორდჷ–და ეგჷბა. გოძიცელი, ჰამო სახე უღუდჷ უტას. ქექე, ლაღარია ტანით დო ართო ხუჭუჭია თუმათ გიშმეგორუდჷ ირო მუში თაბუნეფშე. გოძიცაშვანს ჟირხოლო ღვალეფი ლილჷ ჩქიჩქუშორო ინმანტკვალუუდჷ. მარძგვანი ღვას ჩხოუშ ბაჭაშ მაშხვა ხალი მუკახედჷ დუდპეკურო.
ბოშეფი ამუდღა დო ამუსერი ართო ორდეს ჩქიჩქუობაშე მოჸუნაფილი. ჯა დო ქუას მობუდეს ირო მუნდკურთამი ბაღანეფი. თენეფიშ დუდის ვერთანდჷნ ეფერი მუთუნ ვა რდჷ დიხაუჩაშ ჟიდოხის. კოჩიქ გინაჯინიკო თინეფიშ სოფინ–კეკინსჷნ, მარკ ტვენიშ უღურალე ნახანდიშ გერგეზეფიშ, ტომ სოიერიშ დო ჰეკლბერი ფინიშ შურდგუმილ ეკრანიზაფას ხომ ვა ვორწყექია, თქუანდი გურს უნელო კოჩი. ქვერსემი რდჷ მუნეფიშ ანგილოზიშნერი, უმუკუწიკუ გურს ართიანიშ ჸოროფა დინოხვილირი. ათაშ ჸოროფა დო ჯიმალობათ ქომაჭირინეს ბოშალაშახ ქოთ დო თინეფ შქას ღანჯი, ვარა მუთუნ გურგაჩამალ წყინი ჸოფედჷკონ, კოც ვა უძირჷ.
ხოლო ქოორჩანენდჷ უჩა ჭეს ულაშ ამბეშენ, მარა მუსჷთ გინოჭყვიდუნდჷნ, გინორთაფა მუ რდჷ, ვა უჩქუდჷ თიშე უკული ის. ქოთ მუდგარენნერი შქურინ მიშარედჷ, ქოთ ელაძიცინედჷ, დუდის ვა დვანდჷ, ეცალი დღას ვეჸუაფუნია დო ათეშენ ვა მიჸორსია ათე ტყურა–ტყურაია რწუმეფი, რაგადანდჷ.
2010 წანაშ 15 ქირსეთუთა დღა რე.
ქომუკოურეკუ უჩაქ ჯიმაკოჩის, ოჯინუშა იბდათია შურიგე, უწუ. ვითოხუთი წუნი ვა რდჷ მუკოულირი დო მუში წიარით ქომადირთჷ უტაქ ოზეშ ხიბას. ჯოღორი წკონდა "გონჩიშ" ჯიშიშ რდჷ. გორია უჯოხოდეს, ირო გორუას გეგაფილშა. ცხვანტი დო უსვანჯე რდჷ გორია. შურო მუთუნ ნორტყიშ შურს გეჭოფუნდჷ–და, მუთუნ მაზაკვალს ვადათხინნედჷ ინა უკული თიშა, სოიშახ მინჯეშ გოხოლუაშა ვა გიშარაჸუნდჷნ.
მუნეფიშობური მერშვინუა ხოლო უჩქუდეს ბოშეფს. ოში კოჩიშ ნარშვინაშე ქიჩინენდეს ართიანიშის, სოდგა ვა რდესკონ დო მიოხვამილუანდეს ართმაჟირას სო რდეს დო სო ვარინ თის.
ქელასიმჷ უჩას რშვინუაქ დო ვარინ, გეჭოფჷ ფალასკა, თოფი დო შხვა ოხვილურ მონწყილობა ხოლო დო ქოგითაჸუნეს ართო, ოღიროჭაია შარას.
თირი ბირგულშა ქომანჭუდჷ კოც. გითოჸუნელო უფაშქუანდჷ. მეტება ვა ულამუდჷ თუალასჷნ, გიოხედჷ.
– წყურგილიშ წყარი გეფშვათ აკა წყარმალიშ გინულაშახ, მუს თქუანქ უტა?
– ჯგირი, ქომერთი. მა თუთუმს ქოგივობახვანქ ისხი ხანშა. წყარი, გინულირს ფშვი, ქომეჩჷ გამა უტაქ.
წყურგილიშ მუკი–მუკი, ბაღანობას რგესჷნ ი ცხიმურეფი, ასე ჯალეფო რდჷ უკვე გინორთელი. ჯალეფიშ ჸალეფს აკოულებუდჷ ართიანშა დო ზარხულს სო გითოდოხოდუდჷ კოჩი თიშე უჰამაშ არდგილს – ავრე, ჰამას მაქაქალუ ჯალეფიშ ორო, ევრე, კალეფი ქინიკოროცხედჷნ ეფერი წკონდა წყურგილი...
– ართი ცხიმური ჯინშა ქოგეუჭკირაფჷ მიდგას რენ უჩა, მუკაჯინი. კოჩი ქოღოლანსო ათეს?! – ეეჰ, მუსხი როგუნჯი ქოგილაბადანს თე ქიანას, ნარღუანო ქელირაგადუ უტაქ.
– თიშ მაღოლამარიშ დუდი დო მუნდის თი ჯაშ ნოჸელეფი! ტყვიას ვა ბზოგენდი, გიფუჩუა სქან დუც, ქუმოძირას თიშ მაქიმინალინ, თქუ გარღვინჯებულ უჩაქჷთ, მოულირს გეკვათილი ჯა ქოგიოხვილუნ. – კინი ჩქინი ხეთ ფსპუნთ ჩქინი როგუნჯი დუდეფით ჩქინ ფიჟვეფს, ჩქინ შურიშ ოღალარს – ჯალეფს!
– თაშ რე, თეშ მასქვამა ორთა ქომერჩჷ სი ხვამელი გუმარჩქინექ, მუშენ ოკო ვა მუკოულუე თე ძღვინს, ნამუდგაშოთ სი მუთუნ ვა გიქიმინუნ?! – ქოგეუძინჷ უტაქ უჩაშ ნათქუელს. – ვერგებუქ–და, ვეცილა ქოვარა!
ჯოღორი წყარპიჯის ეკორედჷ უკვე დო ქოწკუმინუნდჷ, შური ოლუდჷ მუჟამს ეკადვალუდჷ ნორტყისჷნ. მიანჭის ბოშეფქ წყარმალს დო ეჸონეს – ჯუმწყარი თეშ გეგნოლასედჷ, მუთუნ პაპას ვა გინართინედჷ თიშ პოპორეფშა. მუდომუნერი გვამი დო მოქოსილ ჯალეფი, ჟიდოჟი მუნიფაფუდჷ დო მეუსერგელუაფუდჷ წყარს დიკოხონშა. ოხვილური რდჷ მარჩხაფონიშ გორუა, მარა გოხოლუას ვეპალუდჷ მუთუნ ენერი. გინოჭყვიდეს ხინჯიშა ულა, – თევრეშე გინიბლათია უკული აშო ტყაშა. ჭე გვარიანი ქორდჷ ოულარი, მარა შარა რდუო შხვა? მიდართეს. გინილეს ხინჯის დო წყარმალიშ მაჟირა განს ქელაჸუნეს ჭიი–ჭიეთ.
II
ჯალონს ქადირთესჷნ, თოფი ხუჯიშე გაგლინწყეს ჟირხოლოქ, – მის უჩქჷ გორია სო მუს კილაჩხირკანს დო მუ წუნს აიზადინუანსია ნორტყისჷნ, მიბხაზირათია ანწი.
ვა მუკოურთუმჷ ბრელი ხანს დო გორჩქინდჷ ლალუაქ; ლალუაქ, ნამუდგათ ჯოღორი გოჩინებაფუანს – კვალი ეჸოთამალი მაფჷ დო ომაღურეთ მეფთხოზუქია ღანკისჷნ, ეფერქ.
– მუჭო მიჸორს ათე ხონარი! ქომერთი გორია, ქომერთი ჰოო! გიოძახჷ უტაქ მუში ჯოღორს ხიოლკათაფილო.
– უჩა, ართ განს მუშა გივაჸუნათ ანწი ჟირხოლოქ ართო. რახანსჷნ, სი ეთევრე, ბჟაეიოლ განშე ქოგეუდოხოდი თექ, სოდგა იჸინ დო მა ათავრენ განშა მიდოვურქ. ვარიანტი ვა რე ათაქ, სოდგა იჸინ ოშქაშეთ, ვარა გოხოლუაშა ვა გიშარაჸას ჸურდგელი გორიაქჷნ.
მიდართჷ უჩაქ მუში განშა დო უტაქ მუშიშა. ართიანს ვარწყედეს მარა, რშვინუათ ქომიოხვამილუეს ართმაჟირა, შორს ვა რდეს გვალონ.
გამუკორთჷ გვერდი სათიშე ჭეთ უმოსიქ დო ლალუაშ ხონარქ უკვე ხოლოშა ქომანჭჷ. მიხაზირჷ უტაქ, ამარ–ამარი გაკილასხაპუნსია ჸურდგელი დო ქოგიორხინჷ თოფი. დასურო, თაშით ქიჸუ. აჭი დო გაჭით ქომოსხაპუნს ჸურდგელი დო უკოხოლე გორია ქომოთხოზჷ ომაღურეთ. ჯგირო ქოგითინჷ თოფი ღანკიშა უტაქ. ჯოღორქ ვაშმემარცხასია გვალო დო ქაცალჷ უჯგუშო მუკორჩქინა ჟირხოლოს. უკული ქოგეუწურუ დო მოსანჭჷ ოჸოთამალ სიხოლას ჸურდგელი დო ვარინ, კილოუკუნჷ დო ქაჸოთჷ „დუპლეტი“. ჭითათ მიღაფჷ წიმინდე, უმუკუწიკუ თირქ დო კერკელ–კერკელით მოლართჷ ნორტყიქ დუდგიმე დო შქა ნოღალიას ქენანთხჷ შურგოტებულქ. გიაშქჷ გორიაქ კიბირეფი ჸურდგელს დო მინჯეს ქაწოუდჷ კუჩხეფიშა.
– მუ ქიმინი, ქორენო ჯგირობუა, მოქეთელანდჷნ ეფერქ მაძახჷ უჩაქ თევრეშე, ქოგეგჷ თოფიშ ხონარინ.
– ჩქიმი გაცუდება მუჟამ გიძირჷ ძიე აბა, უგამჷ თავრეშე უტაქ ხოლო გოძიცელო.
– ოში, ოში! ჸიიფ, ჸიიფ ჯგირი ქორჩქჷ, თქუ მანჭუნ. მოთხჷ ჸურდგელს ხე დო ქეუქექუ, ჟირი კილო დო გვერდიშ გიმე ვეჸუაფუნია მუთუნით, თქუ გინოჭყვადილო უჩაქ.
უკული ჯოღორს მიკართეს, ხეს გუთმოულუანდეს, მარდის გინმოუგანდეს დო ხუტოლუნდეს. ით კუდელს უქუთოლუანდჷ, აბა დემეკვირითია დო გალაჸაფუდჷ ბოშეფს...
– მუ ფქიმინათ ასე, გივაჸუნათო ხოლო დო ვარი იბდათ ჸუდეშა? უწუ უჩაქ ჯიმაკოჩის.
– აბა მუს რაგადანქ ჯიმა, დიო ართით–და ჩქი, ჩქინი ქოგიპონით, ჯოღორს ქოდეკვირი, მუჭო ოლჷ ხოლო ჯინუაშა შურინ დო უკული მაჟირა, მა ჩქიმი ქოფქიმინი დო ბაღინელი ქომაფჷ გური, მარა სი თეშ დოგიტალენქო, გაცუდებულო?! ართი მუნჩქვიშ ომანე მიწონებჷ გოხოლუას, ათე ტყას ჸვანა მოუძჷ უკოხოლენ ეთექ, საქანთარიოშ განშე. მუსხი ხანი რე თის გევუხექინ. ოშიან მიჩქჷ, დიდი მითოხე მუდგარენ ეთექ. სქანი თია ქორდას თინა.
უჩას თოლეფქ გოუხვიჩონდჷ დო ხიოლით ქოუწუ ოჸია. ჯოღორს თოკი ქოგიობუნუ ჸალს, ჩქინი წოხოლე ვედას დო მუნჩქვიქ ვა მუკმენტანია დო. გითაჸუნეს დო გითილეს ჯალონშე. ქადირთეს ჸვანას დო მიანჭის თი არდგილს, სოდეთ უტას ომანე უწონებუდჷნ.
III
ჯოღორი დუდის იჸვილაფუდჷ, ეშქუმალას თხულენდჷ. გერჩქვანელი რდჷ, გოუტენდეს დო ვარინ, მერქაშ მამალას მუნჩქვის ოჸურჩეშა მითმაკათუუდჷ უშქურანჯეთ დო ქიჸუაფუდჷ თექ თინა–და, ეთმოტირხუდჷ უკული მერინელი კიბირუა ართიანიშ გერჯგინაშახ. გორია ირო მუში ღანკის მითმიოჭირინუანდჷ, მუშო ოკო რაგადი დო გვერდო ღურელს კილმაჩერჩელუანდჷ იშენი ბოლოს აშო.
ომანეს კილაულარეფი ბრელი დიხას უღუდჷ ვიშო–ვიშო.
– ათაქ გენუვაშქვანქ ასე მა ჯოღორს დო სი მაჟირა განშე ქოგეუდოხოდი, მის უჩქჷ, სოჸურეშე კილასოფუნსჷნ, უწუ უჩაქ, უტას.
– ჯგირი დო მოთხილაფირო ქორდა, თოფი ხაზირი გიღუდას იშენით, ქოგიჩქჷ, ვა რე ჸურდგელჯგურა უფონდიკე ინა. კურცხას ორდა!
გენწყჷ უჩაქ ჯოღორს თოკი. ენწყუმა და ომანეშა ინჭუ გორიაქ. ინილჷ ჭე დო ქოგოხვადეს ჟირხოლოქ, თაქ რდჷ თინა, მუდგაშათ მორთესჷნ – გურიშწჷმაჸონაფალი მეწკუმინუაშ ხონარი რდჷ მაართა, მუქჷთ ომანეშე გითორთუნ.
– ამარი რე, ათე განს. აშო ქომორთი, დოუძახჷ უჩაქ ჯიმაკოჩის. – ჯღვალიკეფი ქოურაჸუ ალბეთ დიდაშ მაჸვილარქ ჯოღორს ლერჩქვეფს, ურჩქილჷ მუ დღას რენ. არგამა რე, უჭირს გერიან.
ვა ჩათხიებჷ გორია მუში ოკიბირალს. მიანტებუ, ქოურაჸუანა ართიანს, მარა დათებუ ვა რჩქჷ.
– მიკილი აშო უტა, დუდი ვა მითაჭოფუა, სო მეული!
ქომერთი გორია, ქომერთი ჰოო, ქონაქვი, ქომერთი დოჸვილი, დოჸვილი! აგურიანენს უტა ჯოღორს დო დუდი ვიშო მითმოუღჷ მუსით. ოკო ძირასჷნ, ხოლოს რენა დო ვარი ტომბას მეურს ბურჯაფინ.
– ამარი, უჩა ამარი! დეკვირი, აშო–აშო კილმეტყურუანს ჭიი–ჭიეთ. დიდი რე მაქ ვა ფთქვიო, ჯოღორს მუთუნქ ვაღოლინ, დოსაქანცე ვა უღჷ მოხუჯური. ჩქინდე ართი–ართიქ ბარიშ მაღალუშა მიდართას ოკო. კვარზალი ვა რე ვა გუვონთხორათჷნ, ჯოღორს ქომითომიჸვილანს გერიშ ღალირი.
- მა მიბღანქ ჯიმა, მუ დიდი ამბე რე, უწუ უჩაქ. - ისხი ხანშა ჭკვერას ქორდა სი თაქ.
გინილჷ ღობერი უჩაქ დო ინჭუ ბარიშ მაღალუშა. ვართ ფერი ჭიჭე აფუდჷ ოლი, მარა შარა ვა რდჷ შხვა...
უკვე გითალწკჷმა მეურს ბურჯაფი. ომაღურე რაგვინი ჯოღორი დო მუნჩქვი შქას ვა ჭყორდუ. მუნჩქვი უჯგუში სიტუაციას რე, მუში ომანე რე დო უჩქჷ მანევრეფით მუჭო ეიჩილითუას ჯოღორიშ კიბირეფინ, მიანტებჷ გორია დო ინა უკახალე მითმიკინანს მერქაშ მამალას. ქოუჭირინუ ჯოღორქ ართი მუთ იჸუნ, მარა ვართ ეფერი მოხუჯურო, აშო გითასერგელუკონ. მუნჩქვი დასურო უძირაფჷ სიდიდაშ რე, კიბირეფი მაზაკვალიჯგურა გედგჷ, ჯოღორს არგამას ვართ მიართე, შილებე ოღურალ ნჭყოლუა ქომიორინუასჷნ დო დუც ითხილანს ენა ხოლო.
აკიკორობჷ ჯოღორქ ანჯა ბოლოს მუთ იჸუნ, მიანტუ გეწი–გეწი, ქოურაჸუ დო აშო მალაზინდჷ ჭე, მარა მუნჩქვიქ იშენ ქოუჭიშუ დუდიშ დათხინაფა დო აშოთ ქომიოწკუმინაფუ ჯოღორს გვარიანო. ნამუთინს ვა უღჷ ჯგირო საქვარი, მარა ჟირხოლო ედომუშამ ნძალეფით ითხილანს დუდის. აკას ვა ულამჷ დუდიშ დოდვალა...
მიკილჷ გვარიან ხანქ ათაშ უმოღეთ. ეშობას უჩაქ ხოლო ქომორთჷ ბარამო. ქოდიჭყეს გონთხორუა დო ასე ჭე უჯგუშ დოსართექ ქაშუ ჯოღორს, მარა მუნჩქვი კიდას მუკმოდირთუ დო ტყვიაშორო ირაჸუანს ჯღვალიკეფს.
– იჸოთინე დიდაშ მაჸვილარშა ასე, მარა ე ჯოღორქ ქაწუმოსხაპასჷნ, ქემემარცხებუნა. ჯოღორი ოკო დოვუთხინუათ, ვარა აში სოიშახ იბდათ ე გონთხორუა–გონთხორუეფით, ურაგადჷ უფი მაყვარყვალუნ ეფერი უჩა უტას.
– ჯგირი არზი რე, მა ჯოღორს ქომუკუვოჯინექ დო სი თოფით მიხაზირი, უწუ უტაქ.
ქომერთჷ უტაქ ჯოღორშა დო ქოქანჩჷ კუდელს ხე. უზინდუანს, უზინდუანს მარა, მითმენტებჷ კინ. ბოლოს მუთ იჸუნ, აკიკორობჷ ნძალა დო მოსოფჷ ჯოღორი არდგილშე. ჯოღორსჷთ, ეშობას კიბირი ქოუკინდუაფჷ მუნჩქვიშა დო მოუსერგელუაფჷ აშო, მარა ომანეშე გითულა დო გოუზგირტჷ კინ. უჩაქ თე შანსი ხეშე ვა გოუტუ დო ქაჸოთჷ მუნჩქვის, მარა გვალო ოღურალ ჸოთამაქ ვა გიშურთჷ დო ნჭყოლირ დო გაჸალებურ მუნჩქვიქ გაგითოსოფჷ დო ჯუქურო ჸალს ქოგასხაპჷ დიხას აშანთხაფილ უტას. მოუთირუ მაჟირა ტყვია უჩაქ დო თექ ქოგიორგინუ მუნჩქვი, მარა ისხი ხანშა ჭირინაფილ ჸოფჷ ჯღვალიკი ის დო ზისხირქ კამარაცალო მალაფუ გინაშქუმელ აკანშე.
ცოდაშფერი ჭითათ მიღაფჷ თირქ მუკი–მუკი. უსოფუ დო უკეკუ უჩაქ მუში ოჸოროფულ ჯიმაკოჩის, მარა მუთუნ მორსხაქ ვა მიაჩინჷ, ზისხირიშ გოჭოფუაქ ვა მახუჯინჷ მუთუნ ფერაშო. შური დო გური გოჸინილ უჩას მერქაშ მამალას ქაწოუდირთჷ თოლშა მუში უბადო გინაძირეფუქ – ზისხირს იბონუნდეს ტანსინ. გიფუჩონუ დუდიშა ხე უჩაქ დო ღურაშფერ ელაძიცაქ ქოგინაფინჷ ჰალამო ლერჩქვეფს...
უკული არზიშა ქომორთჷ, შურ–შურაიათ ქოგისოფჷ ტანშა ირფელი დო გოუკირჷ უტას ჸალი ბარგიშ ნოსოფიეფით. ითამუ მეჭყორდუკო ოკო ზისხირიშ ულაქ ხოლო. ეშე გეჭოფჷ ნჭყოლირი დო ოჭიშიშა ქომიგვაძუ. გიაჸუნჷ დიკი, მუთ ალინედუნჷ.
– ვა გაშქურინას ჯიმა მუთუნშა, მა გინგოსქილიდუა. სი ვა ღურუქ, ვა ღურუქ! ქომიწი მუდგა იჸინ, ხომ თაშ ქორე, ხომ ვა ღურუქ ჯიმა?! უტაქ ონდეთ გეკორაგადუ მუდგარენ, მარა ვა გაგინჷ იქ უჩას ჯგირო. ხეს ქომოუნჭირჷ ნძალიორო დო ქაჯუნჷ.
– მა გინგოტენქ ჯიმა, გინგოტენქ თე ჭიროთის, ვა ღურუქ...
ჭყენჭყეფი რდჷ ტყას აკან–აკანო დო თენა ხეს უნჩალუნდჷ უჩას ნჭუაფილო ულაშ ამბეს. თუალაშა ხოლო უმოსო აფუდჷ გოძინელი. თეწკჷმა, ნირს ხოლო ქორდჷ ფსქელას მოდვალირი მუკი–მუკი დო ოწონდეს მუთუნ ვეძირედჷ. კითი ვა მიღინედჷ თოლიშა. გორია ხასჷლას ალათხოზუდჷ ჯიმაკათას დო ვა მეხვალამედჷ ეკონია ხანს მოხვალამირ ამბეს...
გითილეს ტყაშე დო ქომიოდირთეს მუთ იჸუნ წყარმალს, ნამუთ ეშობას გვალო გაჸალებედჷ პოპორეფშე დო ადიდორებული, ძგალეფშა ეკულირი მიგვარგვასუდჷ ჟიდოჟი. ფონი სარხოს ვა რჩქუდჷ.
– ხინჯიშა ულას ქიანაშ ხანი ოკო დო მის უჩქჷ, ისხი ხანშა ნჭყოლირი კოჩი გვალო ქაშმელიებჷ ხეს ზისხირშევა, ფირქენდჷ უჩა მუში გურს. უკული უნელო გინოჭყვიდჷ, დამბაწკჷმა ჭე უმოსი მოხუჯური ქიჸუაფუნია გინულა დო თი განშე ინჭუ. – წყარქ მიდამიღუ–და, ქუაკირილეფს ქოფქანჩუნქ ხეს დო ეშე გეკოვურქია...
ქომიოდირთჷ დამბას. ვართ ფერი დასანჯარი ამბე რდჷ თაქით, მარა შხვა ვარიანტეფს ხოლო თენა ქოუჯგუდჷ. გინაულარი ხოლო იშ მაფართა ვა რდჷ, მუჭოთ შხვადონ. ქომიკიკირჷ ჯიმაკოჩი ოჭიშიშა თოკით მანგარო დო დაჭყჷ წყარშა მიშულა.
ენულა დო დახე კიდირშახ ქოგოუდოხოდჷ წყარქ. წყარმალი თინერი ნძალიორო მეგურგინუნდჷ, ნამუდა დუდის ძიუთ იმარგენდჷ. ხოლო ხუთი მეტრაშახ დო ქუაკირილეფით აკიჭოფუნდჷ დუც ძგაწკჷმა. გეგნოდგჷ ხოლო ართი ნობიჯგუ დო ქიჸოთჷ წყარქ. მიდეღჷ ჟიდოჟი პოპორეფქ ძგაჸურე დო თინა რდჷ ჯაჭვის ხე მოთხუკონ დო გიხუ თოკიაქ, მუდგათ ჯიმაკოჩი აფუდჷ მუკომარგებულინ. გამახორცქჷ ოჭიშიშე დო მიდეღჷ წყარქ. ეშობას მუს ხე ქოუჭირინუაფუდჷ ძგაშა დო წყარი დუდის გინმოულუანდჷ, ხვალე პიჯი უღუდჷ ეშე, შური აღინედჷნ ეფერო.
მეუღჷ უტა წყარს. დონწყუნს, კინი ეშე გეიოჸოთანს. დონწყუნს, კინი გეიოჸოთანს. გოუტუ უჩაქით ხე ჯაჭვიას დო პოპორს ქომეჩჷ მუში დუდი ხოლო.
მეუღჷ წყარს ჯიმაკათა. გორია, გუმაზარზალაფარო ლალუნს დო ეკოთხოზჷ ძგა–ძგას, მარა მუ აქიმინე. მიპოპორჷ დო მეუღჷ წყარმალს ჟირი ქვერსემი ჸოროფა, ჟირი ქვერსემი ჯიმალობა, ჟირი ქვერსემი მაჸალე... ეკოთხოზჷ გორია ძგა–ძგას. მელალუნს. მიკმოდინუ დიდი, ჟირი ქვერსემი გური. თუნს. თუნს უმუხარცქუო. ქვერსემ ფუფქეფს ორღვანს ცაშე. შხუ, გოჸინილ ჩილამურეფით ინგარს ორთა...
2013 წ. მარაშინათუთა