რობაიეფი (გინმათანგალი ზაალ ჯალაღონია)
სოიშა შური ეშმოლუნა ძათანძალო ჩქინი,
გეშაბრუწკათ კულა დო კინ ქიგუობათ ღვინი,
ვარა მუჟამც ქუმოტყობუნც თევრე ულაშ ბორჯი,
წყარი ხოლო ვამაშინა, ჭარაშ გეშა შინი.
ოდიარე რე ორწყექუნი, მერეს ალარე.
მუ ანგილოზიქ გიორგუ დო მუნერ ნძალა რე.
ათაშ უგურეთ კუჩხი თისუ ვეგიობიჯგუა,
სკვამ ცირეფიში თინა ტანშე ენაფალა რე.
შარდენ ვორდი, ფურინუა მოკოდ ქანაშ გალე,
ცარიატა მონარტუდუ, ეკმოღვარანდ შხიფი.
ადამიერქ ვამაძირუ გურიშ მელამოსექ
დო მუნობრთინ თი ხიბაშე გალე გაგმობჟღიფი.
ვენანჭუქუ არზის თინცჷ, ვაგაჩქვენუ მი რექ, მუ რექ,
დო ათეშენ სქან თელარას უმოღე დო ტყურათ გურექ.
ქოუჯგ კულას უფერუენ, ვეგოჩირთუ ღურუშ ქურეფჲ,
საფულაშო არძა ართ რე – ხერზელ, შუმას მიშაღურელჲ.
ქეკვოდინი ზესნახეს გილულ გონქირაფილი,
მარა ინას გვალო შხვა გურც აფ გოკირაფილი.
მა მიმეხვარ მაქჷნი მუჭო ოკო უწუე,
მუჟამც მუ რე ლეხი დო ღურუშ მოგორაფილი.
ქიანა ძირი დო ათე ლება- ჸოფე პოტიკი,
გემუან ზიტყვაშ გაკოლება- ჸოფე პოტიკი.
ათე ქიანაშ აკოლება- ჸოფე პოტიკი
რინა, ღურა დო გათელება- ჸოფე პოტიკი.
მიოტე ხვამა, გოუზგირტი რინას ლიებურც,
ქორდა ჯამუ დო ვეკათხოზა კათას კილებურც.
ქიგემბი ღვინი, ათე ბორჯი ვაწომძირუა,
მუთ თაქ ვაიწინ, თი ქიანას ქიგეჩიებუქ.