რობაიეფი (გინმათანგალი ფაუსტ ნადარაია)
მენცარემქ, ნამუთ
ჭკვერეფი რდეს დო იგურუეს,
მუნეფიშ რჩქენას
სანთელცალო დუდი გულუეს
მარა უკმელას
თი სანთელით შარაქ ვაგორეს
ჩქი არიკეფი
ქომიწის დო ქიდირულუეს.
სკან გურს სოიშახ
გიანთხუდას ღურუშ ორანი
ჭკუაშა ღვინით
ქუმორთი დო ვამგაღორანი
რუგუნჯი ვარდა,
ქიმეხვადი, სი ორქო ვარექ
დორთხორანი დო
ხელახალო გეშართხორანი
ბედიშ ბადეშა
ვამარტინუ, სოდგა ვიდინი,
გურს მაჭუ, მეტი
ვეშემლებუ, თიზმა ვითვინი,
რახან თაქ მულა
ჩქიმდა მითინს ვაუკითხირუ,
ვართ თაურეშე
ულას მკითხენს ანწი მითინი.
ჩქიმი თაქ მულათ
ვამიჩქ ღორონს მუ ერგებუნი,
ვარა ჩქიმ ულათ
თაურეშე მუ დერკებუნი,
მუსხი ხანიე
ვკითხუენქ დო ვამიწუესუ
თე ულა-მულა
მუშოთ აფუ მოგონებული.
ჸათე ცაშ თუდო
თე ქიანას მით დაბადებე,
არძაშ ცხოვრება
ტანჯებათ დო ღურათ გათებე,
აბა, მინი რდუ,
ვარა მინ რე თაქ ბედინერი?
ბედინერიე
ნამუთ შურო ვადაბადებე.