სარფი დო დუნაი
ჟიროშ წანაშ წოხლე ცხოვრენდუ ჩქინი სარფის ართი ჯევაირი. ჯევაირიქ დუნაიშა ულა გეგნოჭყვიდუ. ყუდეს ბაღანეფი დო მუშ ოსური დიტუუ, მიდართუ დუნაიშა. ხუთ წანას ქორდუ ფარაში ოშიიბუშა, ხუთ წანაშ უკულ ქუმორთუ ჸუდეშა. ყუდეშა ქუმორთუნი, ონჯუას მუშ ოსურქ სუფრა ქუგუუნწყუ. ოჭკომალი ოჭკომეს. ჭკუმუაშ უკული მუშ ოსურქ სუფრას დოქოსუ დო გეიშკათი ქოდოდგუ: “აბა, აწი ჩქიმითი დოპკოროცხათია!”. ჩილიშ კოროცხესინ, უმოსქ გეგშართუ. ჯევაირიში ჩილი ჯგირ ოსურმინჯე ქოყოფეე, თურმე მუთუნს ვემიოდინუანდუ. მუდგას ორგუანდუ დო მეწილუნდუნი, ირფელს ფარას აკეთებაფუანდუ: მარქვალის, ბჟას… ჯანჯუხას ოწუანდუ, გიმოჩანდუ ათინენს დო ათაშ ჯევაირის ორჯგინუ. თიჟანს ჯევაირქ თქუ: “მა თინა ვამიჩქუდუ, დუნაი დიდი ქოყოფეე. მარა სარფითი ჭიჭე დუნაი ქოყოფეენია!”.