საჸოროფო''
ალი-დაჩხირი უშქჷრატჷ გორჩქინენო ჩქიმო ხვალე?
იღბალი თეში ნობღვე, საცოდარი გეებწვალე.
ვა რეთო მითინი წირსუფალი, მუთი მიღუ ნი, ჩებარე?
მუ ხე მიღუდუ მა ცოდას ათეცალიში ჸოროფაშა?
მარა თოლი ვე მემიგამუ სწორეთ თიში მასქვამაშა:
სახე ანგელოზიშ უღუ, ხონარი უგჷ მუზიკაშა.
თის ონდარო ბძირჷნდჷ ნი, მუშენ მობრთი მა თი დღაშა.
ადამიანი ვა მიძირჷ თიცალი სახეში მყოფი,
თიშ სახეში ინოჯინათ დუდი თეში მა იბჭოფი.
მესუსთჷ დო ქჷდჷვანთხი, დახე კჷდჷრი გიიბსოფი,
თიში უკული ქობღურუქუ, ვოჯანჷქ ვე ემადგინე.
"დუცუ დიპილჷნქ-მაქჷ" დო ამდღა ეჩიშა წამუვადგინე,
ჭე იშათი ქჷმოშქურუ, შურით ხოლო მებდინე.
ვა არწყექო ქიბჭოუქ, დღას მუთუნქ ვე მიმეხვარჷ, თიზჷმას
ქიგლემქილოუქ?
ვა დჷმახუნუ, ვა დჷმანჯირჷ, იშო-აშო გილოურქუ,
მუჟამი დებსუსთებუქჷ ნი, დორჩელის ქეშემჯიროუქუ.
გურც {ვ}უწიი: "მისვანდი, ნჷმჷ ღურუქუ უბედურო,
"დუცუ მუშენი გეეწვალე ათეცალი უგემურო?
"ჩერცხი, იშო ქიმიოტე, ვა გიშინა თინა შურო,
L"გეგნიჸოთი თი ჸოროფა, იბცხოურათ ჯვეშებურო".
გურცჷთი ქააკო მიშვანდას, მარა თენა ვე ერცხებუ;
ათე ჩქიმი გაჭირება მუთუნი საშველით ვე ერსხებუ;
დომისხუნით თეში წამალი, შური ამარი გეერყებუ;
თეში მოსაშველე კოც ღორონთით ვე ერჩებუ.
გოხვეწჷქ, ნუმუ წაჸუნე ათე ჩქიმი ბოშალას
დო თქვანიწკალა დავამტკიცე, გიჩქჷდას, კოჩანას.
მუდგა ბთხუე, დამერწუმი, მა ვა ბზოგე მეჩამას.
ღორონთი მარდო დოგიჭარჷნს ადამიანიში მოხვარას.
ქჷმორხვადჷ დაულაშორო, შურც გაკოიჭოფუნცჷ ნი,
თის მუთუნი ვჸახვარჷ, მიში გურცუ ჭყოლჷნცჷ ნი.