სისმარი (ლაშა გახარია)
მინც წყარმალო მიოჩქუ დო, მინც ორზოლცალო ზუკოლუნც. ჸუმენქ გემძირუ ვამიჩქუ დო ითამ წენდიხაში დუკოლუს, შარას წარი ეწირუნ ეთი განს, ტერე ქჷმკოჟღარტუდ უწირდალე, ურწკინ ფიროსმანი ქჷმკანგარდჷ, ჩოლერ ორკოლცალო უწირსფალე. გოფსქიდი, შურქ ქინმანწკირ გურიშ წკაშა, ვართ კოჩი ივალუდ დო ვართ ჯოღორი... გვალო ართ ცინდა მეძჷ თანაფაშა, მის უჩქ ეცალ ჭარას მუ ჯოხონი. ხოლო თოლი უნჯანს, ჩქიმი ღურა, ნარღენს, მანცხვარ მუმალ ვარენია. ნიკო მივარანც – ვეგუწკურა, დეთხი, თიშ თოლეფი ცა რენია. ვარა პაპა მაქ, ვარა კიზი, თოლით მიღანკუანც - ვაკონია. დახე სქირი ლერჭყვას ქიგიპყირზი, კირზა ურზუმცუ დო ეკონია. გეკიბუროცხუ დო გექიონუ, ღურუქ ცხიმურონას გერჩიონუ, თუთაქ ქათიჸონუ მურიცხეფი ჸვერეშ თოლიცალო გერჩიოლუ. გობკურცხი ნაწაფილ ოჭმარეს ზესქვიქ ქიგიობინ გურც ქინისთე. მუ რე შხვაშ თანაფა ვარწანანი, ემერ მიკოზგანჯუდ ლერსიშ ქრისტე.