სისმარ-ცხადო
ქარაქია ფოტა გინაქუნდჷ ცას,
ირფელ იძირედჷ, ირფელ ირწყებედჷ,
მუჭო მიშაშილ რდჷ ართიანც არძა ბორჯინ,
ბორჯეფც მუჭო დინასხარსხალუდეს წანეფინ,
დღალეფ მუჭო იჟირჟინჷდეს
აკოკათელ ჩქიჩქუეფშორონ.
ხვაჭალერი რდჷ ან დო განი,
მელეთ დო მოლეთ.
ფოქვი დო ხვაშიაშე გითმიშეს ახონარებულ ადამიერეფი,
მუდგარენც მითმიოტენდეს დო მუდგარენი გითმოუღუდეს,
მინ ტანც იტენდჷ, მინ შურც.
ქერეჭცალო მიკოსორგუდჷ ფერცველობას თენეფი.
ხვეხვეჩია ბჟა მოკოდჷ ბძირიკონი, თანთე მუნაფაწკჷმა ართო.
ცოდაშ ხვიანდი მიკინებუდეს კათეფც დო
თის გუვაგიგონუდით.
ათე დიხას, ვარა ცას, უღუნო სოთინი ხვირატე
გემნიფსიორათჷ აკაშან?
თეშო იფსოფუდით ირო,
მარა იშენი ვა ბებდუთ ამდღა, მებდინათიაო,
ვარ ჸულეთჷ ვორეთ დოსქილადირი,
ჸუმენული ელვოჯინეთ ცას,
დო ცაშ იშო ხოლო მუდგარენ პუმენა.
სერით იბრულუანთ, მარა ჩქინ
კოჭობი ლანდეფც გილუღუნა ეკი-დიკი,
ორთუმელწკჷმა მიწომდგუდესჷნ.
ღეჯეფიშ კორთ ხოლო გეჸუნც შოშეს,
დო ადამიერფც ეკმიჸუნუანა.
ასე მიქ გიშაგორას თენეფი?
სისმარ რენია, ოჯერუა სქან დუც, მარა
ქიანა კინე თინა რე, მუთ დორულაფაშა დიტენი,
დო ლურენჯო ხოლო თინა რდჷ,
მუთ გოკურცხინაფაშე გიძირუნი.