სონეტი 7
ა, ბჟაქ თოლი განჯუ, გეშაჭვიუ ფიჭვიშ ჭვარჭვალით,
გეშაბარჩხალუ ელახჷშე ნოთე ჩხორიათ,
უკულ მუშ სინთეთ ცას ქიმკაჸუნ, ნოქურ ვარვალით,
დო დიხაქ ქიგინ მატაროზე ცაში მორია.
ონდღეშო ჩხანაქ ქიგუნჭირუ გეგთითაკარუ,
მუშ ახალობა ქიგიშინუ, ვანტინ წვადილშა.
მაღურუცალო მაჩხანალი, მიდაშაყარუ
მარა ვენკანტინ ოქრო შუშელ შარა კვათილშა.
იშო ქინიქოსჷ ვართ აჭიშუ, ართ მებირაფაქ,
წკვარამ ქაოსის ქიმთაპუროსკჷ მუშ გიმარჩქინექ.
პოტიკიქ აჸუ, შორ ქიაჩშა თოლიშ მენჭაფაქ
მუთუნქ ვადასქიდ, თაქ ოფუტეს მუშ გჷმაშინეთ.
სით თე ბჟაცალო, ხვათახვალე ოკო ვემკინტენ,
დო სკან ღურაშა, ართი სკუა ვარა ქემკიტე.