ქ: ბძანებითა ღმრთისათა, ძალითა და შეწევნითა ხატისა ამაღლებისათა, მე ჩხეიძემ ბოქაულთუხუცესმა ბატონმა თაიმურაზ, ჟამთა გამოცულილობით ძველთაგან ჩუენის სახლის დანაკარგი შორაპნის ციხე და ქალაქი, მეფის ბაგრატის ბრძანებით ძალად ჩემის ხრმლით დავიჭირე:
რადგან ჩემმა მოწყალემ ამდენი ხელი მომიმართა, ვიგულე და ვიგულისმოდგინეთ ჩუენ, ფრიად ცოდვილმა და ყოველთა კაცთა უცოდვილესმა, მე, თაიმურაზ და თანამეცხედრემა ჩემმა ჩხეიძის ასულმა ბატონმა თამარ: ძველთაგან თათართა მიერ დალეწილი ხატი ესე ამაღლებისა შევამკევით მურასთ თვალითა და მარგალიტითა ჩვენად სადღეგრძელოდ, ძეთა და ასულთა ჩვენთა აღსაზრდელათ და ცოდვათა ჩვენთა საოხად დღესა მას საშინელს განკითხვისას ჩემისას, ამინ. ქორონოკონს ტოდ [1686].