შურ თაკილენც
შურ თაკილენც, ვა ჩენდ,
ულა ოკო, – სქემე!
ცას მუკობუ ჭვემა,
მარა ვა გოჭვემე.
ჩე მუნაფაშ ხურხის,
ჩქიმ ლერს ქიმკორდელე.
არძას ვორწყექ მუხურც,
თაქ ვორექ დო მელე.
აკორუმელ დიხას,
გილაგორუნც ჩვერე.
არძა ალა-კვალა,
მინ ჸუნგა დო ჸვერე.
მეტყურეფიშ ხანდათ
კინე აკიკათეს.
ემირღვანა ღანდას,
ოლაფარეშ კართეს.
მუთუნც ვა უღ შინა,
დღა გიმანთხუ ქირო.
ოშშა გუნარჩქინა,
ართშა ვეპიქ ჯგირო.
ანაქია ურქენც,
თოლ ინონჭაფ გალენც.
გამწას ორღვანც ფურცელც,
თევრენცჷ დო თავრენც.
ზისხერქ ქაკათ ბირცხას,
კონწარ მივოღვარენ.
მი გეგონენც ძიცას,
ცა ვეძიცანც, ცა რენ.
ვაკომირღვა ჸუდე,
დუც მიკორდვა ლუბას.
ათაქ მიღუ ყურდგი,
ჩქიმი აკნახუბა.
თე შქორია ჯალეფც,
უნარუა წორო.
გოკონ მომიჩალან,
იშენ მიჸორც ორო.
სერიშ მუმას ვართუქ,
დღალეფც თევრეთ ბძირუნქ,
დო ცაშ პეულ შქართუნც
ჰამას ქაშემნჯირუქ.
შურ თაკილენც, ვა ჩენდ,
ულა ოკო, – სქემე!
ცას მუკობუ ჭვემა
მარა ვა გოჭვემე.