ჩქიმ შვენაშ დოჭყაფაშახ

131636***გიგა ქავთარაძე

ჩქიმ შვენაშ დოჭყაფაშახ, ქვერსემ ფეთქებაქ მოხვადჷ.
თენა რდჷ ჟიახალ მურიცხი დო მათ გობრჩქინდი ოფირჩას.
აკიპკოროფი ასა-გასა მორღვაფილ ნორთეფშე, კოსმიურ
ნირსონას გილეფაფუდესინ დო გეიბრზი მათ ომიარხანეთ...

მუჭოთ არძა მარზამუ რსხულიშინ თეშ, ვართ ჩქიმ
რზამა იჸუაფჷ ირიათონი. ველუქ მუშ ბორჯიშ მოულას...
მუთ უმოსო დემომკებუქუნ, თით უმოს მალას გორჩქინდუ
კინე ჟიახალ მურიცხი. ეფებთქებუქ დო მიბრღვაფუქ უკულ
ედომშამჷ ოფირჩას, ოხვილურ ელემენტეფო ქიმუვაძინუქ
დიადიხას დო გევურქ ჭყონიშ ჯათ, ჭუბურიშ, თხუმუშ...

იპიქ ნაკათოლი მარძგვანი, მასქვამია ცირაშ, გეგნობტახუნქ
ჩქიმდაალაკათაფილ სინთეს დო ოდაბადეშ ოწონდეშ ამნახანტო
გინაქიმინალო გინობჩანქ ტვინს, სოდეთ გიდგვენუ
ჯვეშ, ფოკვამ ოდა. თიშ ოსინთეშე კილეჯინედას იჸი მაბოშია,
ჩხვინდმოწიკვილი, ნარღუმკუნჭაფუო კოროცხუნს
გურმეჭვიეფს დო ბაღირეეფს მინდორიეფსინ...

ჩქიმ ეკონია ფეთქება, ირიათონ მათხილარ წირეს
ქოგოულუანს დიადიხას მუკი-მუკი დო ჟი ცას ოშქაბანეთ
ქიმკუვაბუნუქ მუჭოთ ბჟა, ნამუშეთ გიშულირ ჩხორიეფი,
მორდუნს მიარე მარდუს თელ ათე ქიანობას...


  • ქართული თარგმანი


ჩემი მეხსიერების გაჩენამდე, დიდი აფეთქება მოხდა.
ეს იყო ზეახალი ვარსკვლავი და მეც მოვევლინე სივრცეს.
შემოვიკრიბე სხეული ნაწილ-ნაწილ მიმოფანტული, კოსმიურ
ნისლეულში რომ დაცურავდნენ და მეც ავენთე დიდი ხნით...

როგორც ყველა მნათობი სხეულის, არც ჩემი ნათება
იქნება სამარადისო. ველი სათანადო დროს...
რაც უფრო დავმძიმდები, მით უფრო მალე გაჩნდება
კვლავ ზეახალი ვარსკვლავი. ავფეთქდები და მიმოვიფანტები
მთელს სივრცეში, საჭირო ელემენტებად მივემატები დედამიწას
და ნიადაგიდან ამოვიზრდები მუხის ხედ, წაბლის, თხმელის...

მარჯვენა გუგა ვიქნები მშვენიერი ქალის თვალის ფოსოში.
გადავტეხავ ჩემში შემოსულ სინათლეს და სამშობლოს პანორამად
გადასაქცევად მივართმევ ტვინს, სადაც ჩანს ძველი, ობიანი ოდა.
მისი ფანჯრიდან შემომხედავს თხუპნია ბიჭუნა,
უდარდელად რომ ითვლის გულწითელებს და ბეღურებს მინდვრებში....

ჩემი უკანასკნელი აფეთქება, მარადიულ მცველ წრეს
შემოავლებს ირგვლივ დედამიწას და ზეცის შუაგულს
დავეკიდები როგორც მზე, რომლისგანაც გამოსული სხივები
გაზრდის უამრავ მოზარდს მთელს ამ ქვეყნიერებაში.