ცალფა ჸოროფა
თენა ქოიჩქ, ჩქიმ თოლეფც
ვეწყჷნებუნ(ი) სქან ძირაფა,
სქანოთ(ი) ვორდი სანატრელი,
გახიოლედ ჩქიმ ძირაფა.
ვა გოზარჷდ ჩქიმ ძირაფა
ვა გოზარჷდ ჩქიმ მოხვარა,
ვართი ხანდა ვართი ჯაფა.
ამდღა მუ რე გოჭირჷნი?
თოლშა ვა მომძირუანქჷ;
ჩქიმ ნაჭარას ვა კითხულე,
სიტყვას ვა მირჩქილუანქჷ
ქიმებრთენი, მატყობუუქ,
სახეს ვენმოჯინუანქჷ.
თეშ(ი) მანწარა მუ აღოლე
ჩქიმდა ჭირ(ი) დო ლახალას?
მოგორანქჷნი თით ქომიჩ
ვართი მარკე მა ჭყალასჷ.
ბუნებაში სამართალქჷ
ეგებ მუშით ქოფუასჷ
მა მიჸორქჷნ(ი) თიშ გვერდის
ჩქიმ(ი) დუდ(ი) ქოიჸოროფუას!
ცხოვრებას ქჷდეკვირი,
ირო ვა რექ ანწი ჭიჭე,
მუს მორთჷქჷნ(ი) ეს ვარწყექო?
ქჷმამონე, ქჷმაბიჭე;
ადამიანც შური მიდგჷ
მუშოთ(ი) გოკო დაჩხჷრც იბჭვე?
ეს ვა უჯგუნო, შურმომიდგე,
დო ცხოვრება მუმანჭე?!