ცირა
ბადიდიქ ქუმორთუ დო
ქჷდოდოხოდ ჭიჭე შორცჷ,
ფრიმულ თჷრიცალო აფუ,
ჩე მუნუხე ცალი თოლცჷ.
ართი ძღაბი მოჸუნცუნი,
მი სო ძირჷნც იში ტოლცჷ?
თოლეფც ჩხორია ელმუცენც,
ღვანწკეფ ვარდიშორო პონცჷ.
ალ–დაჩხჷრცჷ გოირჩქინანც
ართი თიში ინოჯინა;
დეხოლენი, დიჭუუქუ,
უჯგუ ხოლო იშო ნტინა!..
ალბეთ სისქვამეში ღორონც
მოწყინაფუ ცასჷ რინა,
ქიჸანაშა გიმულებუ,
გუკეთებუ თაქი ბინა;
ძარწუფაშა უგჷ ლეშქვი,
სპილოშ ძვალშა - კიბირი,
ახალ აგვიგვილებური
დო პიკვალი კიდირი;
ოჭიშისჷ გიაშხვართჷ,
სირმა–თუმა შიბირი;
ეცალიში მაძირაფუ
დიო ვარე ინგირი.
მუჭოთ ვარდის ჭუჭელი
მაჸალეთჷ ვარგჷნი,
მაგნოლიაშ სქვამი პირც
თხუმუშ ხვიხვილ ვაგჷნი,
რუმე ვაგჷ სინთესჷნი,
ვართი ზოთონც - აფუნი,
ესჷთ ვაგჷ შხვა ძღაბეფი
თაქი ეკიფაფუნი.
ათე ძღაბი ქოძირეს,
არძაქ ქიმიოტუ ბირა,
არძო თისჷ გაღობუ,
მუში ბოში, მუში ცირა...
1912 წ.