ჯოღორი, მუმული დო მელა
ჯოღორი დო მუმული, ართო მიშარუაფუდეს. ართიშა ტყას აჸის გაჩემებელქ გათანაფალო. მუმულქ მაღალას ნოჸელას ქიგმაფურინ, ჯოღორქ ქალენჯირჷ ჯაშ ჯინჯის. ოჭმარექ ქუმახოლუნ, მუმულქ ქიდიჭყჷ იონუა ნაპტან ხონარეკინელო. მელაქ, ნამუდგაქ ხონარ ქიგეგჷ დო ნამუდგას მუმულ ოჭკუმალო მაკორინუნ, ქიმერთჷ ჯაშა, ნოჸელაშ თუდო ქექდოდირთჷ დო მუმულს ქუდუჭყჷ სირქოლი. მელა არწუმენდჷ მუმულს, ნამდა მანგარო ოკოდჷ თეშნერ ზისნახე ხონარიშ მინჯეშ გოჩინებაფა. „ქიმემღენქუ-და,“ უწუ მელაქ მუმულს, „მა მანგარო მიმეწონებჷ სკანწკუმა თელ დღას დორინა.“ მუმულქ უგამჷ: „ჩქიმ პატონ, ართ საქვარს ქიმმეხვარი - ჯას მუკულე დო გაკურცხინე ჩქიმ კარიშ კოჩი, თინა გოინჯანს კარს დო გენმგაშკვანს ჩქიმდა.“ მელაქ ქუდუჯერჷ მუმულს, დასურო ქიმერთჷ ჯაშა უმოს ხოლოშა. თე მომენტის გაკურცხინჷ ჯოღორს, გემწოსხაპჷ, ქონქილჷ მელას დო აკიღჷ ანია-განიათ.
ნამუდგა ოცადჷ შხვაშა რაგვიშ გედვალასჷნ, ხშირას თინა მუ თვითან ათუოლუ კინ თი რაგვის.