ქ. ნებითა და შეწევნითა ღ(მრ)თისათა.
ჩვენ, მეფემან, პატრონმან სჳმონ ესე წყალობის წიგნი გიბოძეთ თქვენ, ჩვენს ერთგულსა და მრავალფერად თავდადებით ნამსახურსა, ბატონის დედ<უ>{ო}ფლის სახლისუხუცესს, ბატონს ქაიხოსროს, თქვენთა შვილსა, გუგუნასა და ბარათასა.
მას ჟამსა, ოდეს მოგვიდეგით კარსა და ტბისს ყაფარ-ბეგის ნაქონის მამულის წყალობას დაგვეაჯენით, ჩვენ ვისმინეთ აჯა და მოხსენება თქვენი შეგიწყალეთ და გიბოძეთ ტბისს, რისაც მამულის მქონებელი ყოფილიყოს მისის სამართლიანის საქმითა და სამძღვრითა, გქონდეს და გიბედნიეროს ღ(მერ)თ(მა)ნ ჩვენს ერთგულად სამსახურსა შინა.
აწე, უზეშთაესთა მოგახსენებ{თ} და უქვედესთა გიბძანებთ კარისა ჩვენისა ვ<ა>{ე}ქილ- ვაზირნო და სხვანო მოსაქმენო, ვინ გინდა ვინ იყვნეთ და ნუ ვინ გინდა ვინ იქმნებოდეთ, თქვენც ასე გაუთავეთ, რარიგადაც ამ ჩვენგან ნაწყალობევს ფარვანში ეწეროს და ნურაოდეს ნუ შეუშლით და შეეცილებით თანადგომისა და შეწევნისაგან კიდე.
დაიწერა ბრძანება და ნიშანი ესე ქ(ორონი)კ(ონ)ს ტიე, მაისის კგ, ჴელითა კარისა ჩვენისა მდივან-მწიგნობრის, ოქრუაშვილის შერმაზანისათა [სვიმონ მეფის ხელრთვა].