Alisher Navoiy g‘azaliga muxammas (Ravnaq Pahlavonquli, II)

by Ravnaq Pahlavonquli

Ne sitam gar yetsa sendin, jonajonim sen mening,
Bordurur erking ne qilsang, hukmronim sen mening,
Xoh qahr et, hoh lutf et, mehribonim sen mening,
Gar jafo qil, gar vafo kim, dilsitonim sen mening,
Gar meni o‘ltur, agar tirguzki, jonim sen mening.

Xoh rahmu iltifot et, xoh et xuni jigar,
Xoh shod et, xoh :g‘amgin, yo‘q manga sendin guzar,
Xoh bo‘l g‘oyib ko‘zumdin, xoh bo‘l maddiy nazar,
Xoh ra’no qad bila, borg‘il yonimdin jilvagar,
Xoh kel qoshimg‘akim, sarvi ravonim sen mening.

Jazbai ishqing ko‘ngulg‘a bo‘lg‘ali ilhomi g‘ayb,
Yo‘qturur devonai shaydolig‘img‘a shakku rayb,
Vodii shavqing aro qilsam junundin choki jayb,
Jilva aylab har zamon afg‘onu ohim qilma ayb,
Ham sen-o‘q chun boisi ohi fig‘onim sen mening.

Jon berib dildorning topmon vafosidin nishon,
Hech oshiq yori, yo rab, bo‘lmasun nomehribon,
Dardi hijrondin o‘larga yetmisham men notavon,
La’lidin bir-ikki so‘z mazkur qil, ey xasta jon,
Bori bu bir-ikki damkim mehmonim sen mening.

Bo‘lma g‘ofil kechalar ohimdin, ey gul xirmani,
Kim, shafaq ermas qizil o‘tdek falakni domani,
Xok o‘lub ishqing yo‘lida Ravnaqing jonu tani,
O‘ldi mehringdin Navoiy, bevafo debsen ani,
Ertagi nozuk mizoji, badgumonim sen mening.