Ans que'l cim reston de branchas

by Arnaut Daniel

Ans que’l cim reston de branchas
Sec, ni despolhat de fuòlha,
Farai, qu’Amors m’o comanda,
Brèu chançon de rason lonha,
Que gent m’a duch de las arts de s’escòla ;
Tant sai que’l cors fatz restar de subèrna
E mos bòus es pro plus correntz que lèbre.

Ab rasons coindas e franchas
M’a mandat qu’ieu non me’n tuòlha,
Ni autra’n sèrva ni’n blanda
Puís tant fai qu’ab si m’aconha ;
E’m ditz que flor no’lh semble de viòla,
Qui’s camja lèu, sitot nonca s’ivèrna,
Ans per s’amor sia laurs o genebres.

Ditz: “tu qu’alhors non t’estanchas
Per altra qui’t denh ni vuòlha
Totz plaitz esquiv’ e desmanda,
Çai e lai qui que’t somonha ;
Que sens clam falh qui se meteus afòla,
E tu non far falha dont òm t’esquerna,
Mas après Dieu lieis onors e celèbres. »

E « Tu coartz, non t’afranchas
Per respiech qu’amar no’t vuòlha ;
Sèc, s’ilh te fug ni’t fai ganda,
Que grèu èr qu’òm no’i ponha
Qui s’afortís de prejar e non còla,
Que’n passarà part las paluts d’Usèrna
Com pelegrins, lai ont cor enjós Ebres. »

S’ieu n’ai passats ponts ni planchas
Per lieis cuidatz qu’ieu que me’n duòlha ?
Non eu qu’ab jòi ses vianda
Me’n sap far meisina conha
Baisant tenant ; e’l còrs sitot si vòla,
No’s part de leis que’l capdelh’ e’l governa
Còrs, ont qu’ieu an, de lieis no’t lonhs ni’t sebres.

De par Nil entrò qu’a sanchas
Géncer no’s viest ni’s despuòlha,
Car sa beutatz es tan granda
Que semblaria’us messonha.
Be’m vrai d’amor, qu’ela’m bais’ e m’acòla
A no’m fresis freitz ni gèls ni buèrna,
Ni’m fai dolor mals ni gota ni fèbres.

Sieus es Arnautz del cim tro en la sòla,
E senes lieis no vòl aver Lucèrna
Ni’l senhoriu del ren per ont cor Ebres