Bökit
Ven pos mistomül beigoloy ve bökitaläned, logoy suvo, das labon logoti blägik e flamädikik. Binos äsva filaflam elovevegon ve läned e feilans sagoms täno: „Leklär ekodon atosi bökite!“ Kikodo ye bökit edageton-li atosi?
Vilob konön, kelosi spär esagon obe, e spär elilon osi de salig bäldik, kel ätopon nilo näi bökitaläned, e kel nu nog topon us.
Su läneds valik in züamöp vuit, sägul, vaen e hod äglofons. Gren äjonon ya klopi gudik fütürik, ed ädoniobiegon ma vetot oka ön mük relöfik.
Ab us i bökitaläned äbinon ebo su flan visoik saliga. Bökit leno ävätälon ad biegön äsä gren retik; ilöükon oki ed ästanon pleidiko ä stifiko.
„Binob bo leigo liegik leigodü spig,“ äsagon, „e zuo binob jönikum. Flors oba leigons tefü jön leigodü flors podepa. Binos fred ad lelogön obi ed obikis. Sevol-li eki, kel labon-la logoti jönikum ka obs? o salig bäldik!“
E bim änuton me kap oka äsva ävilon sagön: „Lesi! sevob onis!“ Ab bökit äsvolikon dub pleidäl ed äsagon: „Ag bim stupik kion! binon so bäldik, das yeb glofon ya in koap onik.“
Süpiko mistom lejeikik äfomon oki. Felaflors valik äkoboplifons bledis okas ud änutons me kaps molädik okas du tep älovevegon ve ons. Te bökit älöükon oki ön pleid oka.
„Blegükolöd kapi olik äsä obs dunobs!“ flors äsagons.
„No labob neodi at“, bökit ägesagom.
„Blegükolöd kapi olik äsä obs dunobs!“ gren ävokon. „Nu tep okömon. Dalabon flitämis, kels labons lunoti de lefogs jü tal. Otroivon oli büä ofägol ad lebegön one benädi.“
„Nö! no biegob“, bökit äsagon. Älekläros somo, das äjinos äsva vol lölik äbinon in flams.
Ven mistomül imoikon, flors e gren ästanons in lut stilik klinik, fa rein piflifädüköl, ab bökit pifilädon leblägiko fa leklär; äbinon nu te nog glofot penosüköl nenfrutik su fel.
Salig bäldik ämufükon tuigis oka in vien, e vatatofs gretik ädoniotofons de bleds grünik oka, äsva bim ädrenon. Spärs äsäkons: „Kikodo drenol-li? Is binos ga plitiko koldülik. Logolös soli litüköl! logolös lefogis mozugöl! Kanol-li smeilön benosmeli floras e bimülas? Kikodo drenol-li? o salig bäldik!“
E salig äkonon dö pleid, dö tukün e dö pönod bökita. Pönod ai osökon pleidi.
NOETS. (Vükifonät)
- ↑ Bükapök; pla: H. C. Andersen.
Se Volapükagased (Zänagased pro Volapükanef) 1959, Nüm: 5, Pads: 21-22.