Barg
Jonlandi, yashardi, ko’kardi qarashim,
O’zimda bir turli erkinlik sezamen.
Ko’nglimda qolmadi shu tinda g’am-g’ashim,
Umidning ipaklik qilini cho’zamen.
Shu chog’da, shu bog’da har narsa yumshoqdir
Har narsa ko’kargan, har narsa yashnaydir.
Shu bog’da, shu chog’da har narsa oppoqdir,
Quyosh-da nurini hovuchlab tashlaydir.
Ariqda suvlarning o’ynoqi qo’shig’i
Shoxlarda uxlagan barglarni uyg’otdi.
Ayniqsa, shamolning u yumshoq sho’xligi
Shoxlarda barglarni titratdi, o’ynatdi.
Qip-qizil qanotli kapalak, yo’lida
Uchratdi chiroyli chizanak qizini,
Kapalak tikilgach, u qizcha qo’lida
Ushlagan yaproq-la berkitdi yuzini.
Oltinli qo’ng’izni bolalar ushlashib,
Ip bilan ko’klarga uchirib o’ynaylar.
Qullikni sevmagan yo’qsilni kuchlashib,
Nimaga o’zining erkiga qo’ymaylar.
Lablarim shu tunda chanqag’an, qizarg’an.
Kavsarning suvidan sharoblar istamas.
Farishta qiliqli, malika qizlardan
Chanqoqni bosuvchi bir o’pich so’ramas.
Ko’klardan malaklar qiz bo’lib tushsalar.
Yana men o’tlarni qo’ynimga qo’ymaymen.
Qo’ynimga to’lsalar, qo’ynimdan toshsalar
Gullarning hidlari… Men sira to’ymaymen.
O’pmaymen shu chog’da farishta – malakni,
O’pamen butoqda titragan bir bargni…
Buxoro. 1922, 3–may
|
This work is first published in Uzbekistan and is now in the public domain because its copyright protection has expired by virtue of the Law of the Republic of Uzbekistan on Copyright and Related Rights, enacted 2006, amended 2021. The work meets one of the following criteria:
|
|