Biblia/Nove Testamento/Corinthios/2Corinthios 12

2 Corinthios

12

Le spina in le carne

¹Vantar se pote esser necessari, ben que isto non es semper profitabile. Alora nunc io va describer visiones e revelationes del Senior ²Io cognosce un homine in Christo qui, dece-quatro annos antea (io non sape si isto eveniva in le corpore o foras del corpore, Deo lo sape) esseva rapite usque al tertie celo. ³Io sape que iste homine (io non sape si isto eveniva in le corpore o extra le corpore, Deo lo sape) ⁴esseva rapite usque al paradiso e audiva cosas que on non pote exprimer per parolas^[1], cosas que non es permittite exprimer. ⁵De tal homine io me vantara, ma de me mesme io non me vantara, excepte de mi debilitates. ⁶Tamen, si io voleva vantar me, io non esserea un insensato, pois que io dicerea le veritate, ma io me abstine de facer lo, de sorta que nemo me considera ultra lo que ille vide in me o audi ab me. ⁷A causa del character extraordinari del revelationes, a fin que io non deveni arrogante, me esseva date un spina in le carne, un messagero de Satan qui me tormenta^[2] - a fin que io non deveni arrogante. ⁸Io tres vices demandava al Senior de liberar me de isto^[3], ⁹Ma ille me diceva: “Mi gratia te es sufficiente, proque mi poter deveni perfecte in le debilitate”. Alora io me vantara con grandissime gaudio de mi debilitates, de sorta que le poter de Christo demora in me. ¹⁰Ergo io me contenta del debilitates, del insultos, del privationes, del persecutiones e del difficultates pro amor de Christo, proque quando io es debile, alora io pote dicer esser forte.

Le signos per le quales on pote recognoscer un apostolo

¹¹Io ha essite insensate. Vos me obligava facer lo, proque io haberea debite plus tosto esser commendate per vos. De facto io care de nihil in comparation a ille “eminente apostolos”, ben que io es nihil. ¹²Sin dubita, le signos per le quales on pote recognoscer un ver apostolo esseva exhibite inter vos con grande perseverantia per signos, prodigios, e miraculos. ¹³De facto, in que esseva vos tractate pejo^[4] que altere ecclesias, excepte que io mesme non esseva un fardello pro vos? Pardona me iste injustitia! ¹⁴Ecce, pro le tertie vice io es preste a venir a vos, e io non essera un fardello pro vos, proque io non desidera lo que vos possede, ma vos mesme. Pois que le filios non ha le responsabilitate de sparniar pro lor genitores, ma le genitores pro lor filios. ¹⁵Ora con grande gaudio io expendera toto lo que io possede pro vos e expendera alsi me mesme pro vostre vitas^[5]. Si io ama vos si multo, esque io deberea esser amate minus? ¹⁶In tote le casos, io non deveniva pro vos un fardello. Nonobstante, essente io astute, io vos surprendeva con deception, nonne?

¹⁷Io non me avantagiava de vos per le medio de quicunque io inviava a vos. Esque isto es ver? ¹⁸Io exhortava Tito visitar vos, e io inviava alsi un fratre con ille. Forsan Tito se avantagiava de vos? Esque nos non conduceva nos con le mesme spirito? Esque nos non sequeva le mesme cammino? ¹⁹Esque vos pensava durante tote iste tempore que nos solmente defendeva nos ante vos? In realitate, nos parlava in Christo coram Deo, e toto lo que nos face, car amicos, es pro vostre edification^[6]. ²⁰Proque in alicun maniera io time que quando io arrivara, io non trovera vos in le condition que io desirarea, e vos non me trovara como vos expecta me esser. Io time que, in alicun maniera, io trovara inter vos contentiones, invidia, intense ira, ambitiones egoistic, maledicentias, murmurationes, arrogantia, e disordine. ²¹Io time que, quando io retornara, mi Deo humiliara me ante vos, e io me affligera de multe de vos qui previemente peccava e non se repentiva del impuritate, de immoralitates sexual, e del dissolutessa que illes practicava.

Notas

1. O “ineffabile”.
2. O “qui me enoia”, o “qui me colpa con le palma del mano”.
3. O “que illo me quita”.
4. O “esseva minus”.
5. O “animas”.
6. O “pro vostre reinfortiamento”.