Biblia/Vetule Testamento/Genesis/Genesis 37

Genesis

37

Le sonios de Joseph

¹Assi Jacob retornava habitar in le terra de Canaan, ubi su patre habeva sojornate como un estraniero.

²Isto es le historia del generation de Jacob. Quando Joseph habeva dece-septe annos, sovente ille pasceva le greges de su patre. Ille laborava con su fratres, le filios de Bilha e Zilpah, uxores de su patre. Joseph soleva referer a su patre le cosas malfamate que su fratres faceva.

³Ora Israel amava Joseph plus que tote le altere su filios, quia ille le habeva generate in su senectute. Un die Jacob le habeva facite dono de un cotta magnificamente brodate^[1]. ⁴Su fratres odiava Joseph, quia lor patre le amava de plus que illes. Illes non mesmo poteva parlar con ille pacificamente.

⁵Il eveniva que un nocte Joseph habeva un sonio, e quando ille lo refereva a su fratres, isto les faceva odiar le mesmo de plus. ⁶Ille les diceva: “Audi lo que io videva in iste sonio. ⁷Nos omnes esseva in le medio del agro e nos ligava fasces de grano. Subito mi fasce se levava stante, e vostre fasces incipeva circumferer le mie e se prosterneva pro adorar lo!”. ⁸Su fratres respondeva: “Esque tu vermente pensa que tu essera nostre rege o que nos debera subjectar nos a te?”. Ergo, iste su sonio e le maniera que ille les habeva parlate, fomentava le invidia e le odio de su fratres contra ille ancora de plus.

⁹Deinde Joseph habeva un altere sonio e lo refereva a su frateres. Ille les diceva: “Ecce, io videva in un altere sonio, le sol, le luna e dece-un stellas que se prosterneva ante me”. ¹⁰Iste vice, ille non solmente contava de iste su sonio a su fratres, ma alsi ille lo contava a su patre. Su patre, tamen, le habeva reprochate dicente: “Que vole tu dicer con iste sonio que tu videva? Que io, tu matre e tu fratres venira a prosterner se ante te?”. ¹¹Tamen, dum su fratres esseva jelose de Joseph, su patre tacitemente considerava quid un tal sonio haberea potite significar.

¹²Poc tempore postea, le fratres de Joseph vadeva pasturar le greges de lor patre a Shechem. ¹³Israel diceva a Joseph: “Tu fratres pastura le oves a Shechem. Veni, io vole mandar te ad illes”. Joseph replicava: “Io es preste”. ¹⁴Assi Jacob le diceva: “Vade a vider si tu fratres e le greges sta ben e pois retorna pro reportar me lo”. Assi Jacob le incargava e Joseph partiva ab le vallea de Hebron, ubi illes habitava, usque a Shechem.

¹⁵Quando Joseph perveniva ibi, un homine le trovava errante in le campania, e le peteva: “Quid quere tu?”. ¹⁶Joseph respondeva: “Io quere mi fratres. Indica me, per favor, ubi illes pastura le greges”. ¹⁷Le homine le diceva: “Illes recedeva de iste loco. Io les audiva dicer: ‘Vamos in Dothain”. Ergo Joseph vadeva post su fratres, e les trovava in Dothain”.

Joseph vendite qua sclavo

¹⁸Quando le fratres de Joseph le videva arrivar procul, ante que ille accedeva a illes, illes conjurava de occider le. ¹⁹Illes diceva le unes al alteres: “Ecce, le soniator arriva! ²⁰Veni, vamos occider le e jectar le in un cisterna, deinde nos dicera: ‘Un animal feroce le devorava’. Alora nos videra quales essera su sonios!”. ²¹Ma quando Ruben audiva in re lor plano, ille essayava salvar Joseph de lor manos, ²²dicente: “Non effunde sanguine, ma jecta le in iste cisterna vacue hic in le deserto. Non leva vostre manos contra ille” (Ruben diceva isto ut ille voleva liberar Joseph de illes e pois reportar le a su patre).

²³Igitur, quando Joseph arrivava, su fratres le spoliava de su cotta, le belle cotta que ille portava. ²⁴Deinde illes le sasiva e le jectava in le cisterna. (Ora le cisterna esseva vacue; il habeva nulle aqua in illo).

²⁵Alora, justo quando illes se habeva sedite pro mangiar, illes levava lor oculos e videva un caravana de camelos procul que se approximava a illes. Il esseva un gruppo de mercantes ismaelita qui veniva de Galaad portante spices, balsamos e myrrha usque a Egypto.

²⁶Juda, ergo, diceva su fratres: “Que ganiara nos in occider nostre fratre e occultar nostre crimine^[2]? ²⁷Il esserea melio si nos le vende a ille mercantes ismaelita, ma non vamos occider le, quia ille es nostre fratre, nostre proprie carne”. E su fratres acquiesceva con isto. ²⁸Assi, quando le Ismaelitas, qui esseva mercantes midianita, arrivava, le fratres de Joseph le extraheva del cisterna e le vendeva pro vinti pecias de argento. E le mercantes le portava a in Egypto.

²⁹Alcun tempore plus tarde, Ruben retornava al cisterna, ma non trovava plus ibi Joseph. Alora ille se divelleva su vestimentos pro le dolor. ³⁰Retornate a su fratres, ille les diceva: “Le puero non plus es ibi! Que facera io nunc^[3]?” ³¹Assi, illes prendeva le cotta de Joseph, occideva un juvene capro, e lo tingeva in su sanguine. ³²Deinde illes portava ille belle cotta a lor patre e diceva: “Nos trovava isto. Esque iste cotta pertine a tu filio?”.

³³Lor patre lo recognosceva immediatemente e exclamava: “Illo es le cotta de mi filio! Un animal feroce le devorava! Joseph esseva clarmente lacerate a pecias!”. ³⁴Alora Jacob se divelleva le vestimentos pro le dolor, se vestiva de tela de sacco e lugeva pro su filio durante multe tempore. ³⁵Tote su filios e filias se congregava circa ille pro confortar le, ma ille refusava de esser consolate. “No,” ille diceva, “Io descendera in mi turba lugente mi filio”. Assi le patre de Joseph plorava pro ille.

³⁶Ora, in Egypto, le Midianitas vendeva Joseph a Potiphar, un del officieros de Pharaon, le capitano del guardas del palatio real.

Notas

1. Traditionalmente “un cotta multicolor”.
2. O “su sanguine”.
3. O “E io, ubi pote io vader?”.