Biblia/Vetule Testamento/Genesis/Genesis 45

Genesis

45

Joseph revela su identitate

¹Joseph non poteva plus continer se in ultra. Il habeva tro de personas ibi, unde ille diceva a su attendentes: “Foras! Retira vos de mi presentia!”. Assi, ille remaneva sol con su fratres quando ille se manifestava a illes. ²Alora ille erumpeva in un forte plancto. Su gemitos esseva tanto forte que le Egyptianos los poteva audir e subito de isto esseva informate le corte del Pharaon.

³“Io es Joseph!”, ille diceva a su fratres, “Es mi patre ancora in vita?”. Su frates, tamen, non poteva responder tanto que illes esseva terrificate de vider Joseph stante coram illes! ⁴Accede ad me”, ille les diceva clementemente. E, accedente les prope, ille les diceva de novo: “Io es Joseph, vostre fratre, qui vos vendeva ut reducer le in sclavitude in Egypto. ⁵Non contrista vos, e non sia irate con vos ipse pro haber me vendite a iste placia. Il esseva pro vostre salute que Deo me mandava hic avante a vos in Egypto. ⁶Durante iste duo annos passate il habeva un fame in le terra e pro cinque annos de plus il habera ni aratura ni recoltas. ⁷Deo me mandava avante a vos pro preservar vos super le terra e salvar vostre vita per un grande liberation. ⁸Il non esseva vostre decision a mandar me hic, ma le proposito de Deo. Ille me rendeva un consultor de Pharaon, domino super tote su familia, e governator del integre Egypto. ⁹Ora retorna cito a mi patre, e dice le: ‘Isto es lo que tu filio Joseph dice: Deo me rendeva domino de tote le terra de Egypto. Descende ad me, non retarda! ¹⁰Tu va habitar in le terra de Goshen, e tu vivera juxta me - tu, tu filios, tu granfilios, tu oves, tu greges, e tote lo que tu possede. ¹¹Io te providera de nutrimento ibi, quia il habera ancora cinque annos de fame. Alteremente tu devenirea indigente - tu, tu familia e tote lo que te pertine’. ¹²Tu e mi fratre Benjamin pote certemente vider con vostre oculos ipse que io es vermente Joseph^[1]”. ¹³Va e dice a mi patre in re le position eminente que io attingeva hic in Egypto. Describe a ille tote lo que vos ha vidite, e deinde adduce cito mi patre hic”. ¹⁴Plorante de gaudio, Joseph imbraciava Benjamin, e Benjamin faceva le mesmo. ¹⁵Deinde Joseph osculava cata un de su fratres e plorava super illes. Postea illes incipeva parlar liberemente con illes.

Le Pharaon invita Jacob in Egypto

¹⁶Le nova subito pervenica al palatio de Pharaon: “Le fratres de Joseph ha arrivate!”. Pharaon e su officieros esseva complacite de audir isto. ¹⁷Pharaon diceva a Joseph: “Dice a tu fratres: ‘Isto es lo que vos debe facer: ‘Onera vostre bestias de carga e hasta vos ir al terra de Canaan. ¹⁸Deinde prende vostre patre e tote su gente, e retorna hic ad me. Io dara vos le melior terra de Egypto, e vos mangiara le productos melior de ille terra’”. ¹⁹Deinde Pharaon diceva a Joseph: “Dice a tu fratres: “Prende carros ab le terra de Egypto ut transportar vostre parve infantes e vostre uxores, e porta hic vostre patre. ²⁰Non preoccupa vos de portar vostre mobiles e utensiles, quia le melio de tote le terra de Egypto essera vostre”.

²¹Assi, le filios de Israel faceva como les esseva dicite. Joseph les provideva de carros, como Pharaon habeva commandate, e ille les dava provisiones pro le viage. ²²E ille dava a cata un de illes vestimentos nove - ma a Benjamin ille dava cinque cambios de vestimento e tre centos pecias de argento. ²³Ille mandava alsi a su patre dece asinos onerate con le melior productos de Egypto, e dece asinas onerate con frumento, panes e altere provisiones que illes haberea necessitate durante lor viage.

²⁴Ergo Joseph dimitteva su fratres e les exhortava dicente: “Per le via non litiga inter vos super tote isto^[2]!”. ²⁵E illes ascendeva ex Egypto e retornava in le terra de Canaan a lor patre Jacob. ²⁶Illes les diceva: “Joseph es ancora in vita e ille ipse es le governator de tote le terra de Egypto!”. Jacob, tamen, in audir iste nova remaneva esturdite e non voleva creder les. ²⁷Quando, tamen, illes repeteva a Jacob tote lo que Joseph les habeva dicite, e quando ille videva le carros que Joseph habeva mandate pro transportar le, le spirito de lor patre esseva reviviscite. ²⁸Tunc Jacob exclamava: “Tote isto debe esser ver^[3]! Mi filio es ancora in vita! Io debe vader a vider le ante que io mori”.

Notas

1. O “ille qui vos parla”.
2. O “Non sia sasite per le pavor”.
3. O “illo suffice”.