Biblia/Vetule Testamento/Job/Job 14

Job

14

Le brevitate del vita

¹“Le homine, nascite de un femina, vive solmente per un breve tempore con satis de enoios! ²Ille cresce como un flor que tosto marcesce; ille fugi sicut un umbra e non permane. ³Tamen, tu oculos scruta attentemente un tal esser e tu require que, ante a tu judicio, de su vita ille da conto. ⁴Qui poterea facer munde un cosa immunde^[1]? Nemo! ⁵Depois que le dies del homine es fixate, le numero de su menses es sub tu controlo; tu ha establite su limite e ille non pote ultrapassar lo. ⁶Assi, averte tu oculos ab ille e le da finalmente reposo, donec ille compli su dies de travalio como un mercenario.

Le inevitabilitate del morte

⁷Mesmo un arbore ha plus sperantia que nos! Si illo es taliate, illo va germinar de novo e facera crescer nove brancas. ⁸Si su radices invetera in le terra, e su residuo truncate se decompone, ⁹al odor del aqua illo regermina e pullula de novo como un nove planta. ¹¹Quando, tamen, le homine se debilita e mori, ille exspira, e alora ubi es ille? 14:11 Como le aqua evapora de un laco, e un fluvio dispare pro le siccitate, ¹²assi, quando un homine jace in le terra, ille non resurgera plus. Donec le celos durara, ille non se reveliara ni se suscitara de su somno.

Le possibilitate de un altere vita

¹³Io volerea que tu me cela in le mundo del mortos^[2] e me oblida ibi donec tu ira sia passate! Arrangia, tamen, un tempore in le qual tu va rememorar te de me! ¹⁴Si un homine mori, poterea ille viver de novo? Si il es assi, isto me darea sperantia per tote mi dies de affliction, e io expectarea anxiosemente le mutation de mi condition. ¹⁵Alora tu me vocarea e io te responderea, e tu haberea le desiro ardente de me, obra de tu manos. ¹⁶Alora tu enumerarea mi passos in vice de remarcar mi peccatos. ¹⁷Mi peccatos esserea sigillate in un sacco e mi culpas esserea coperite.

¹⁸In vice, como le montanias cade e es micate, e como le saxos es divellite de lor loco, ¹⁹como le aquas excava le lapides e le terra es inundate del alluvion, assi tu destrue le sperantia del homine. ²⁰Tu prevale contra le, e ille dispare in eterno. Tu le disfigura in le morte e le manda via. ²¹Si su filios essera honorate o dispreciate ille lo pote saper. ²²Ille senti solmente le grande dolor de su carne e ille se afflige pro se ipse.

Notas

1. Le puncto hic es que le integre humanitate es contaminate del peccato e ergo non pote producer qualcosa de pur. In iste contexto, durante que le homine nasce de un femina, illo dice que le femina, e le homine que nasce de illa, es immunde, impur.
2. Hebr. “Sheol”, o “inferno”.