Biblia/Vetule Testamento/Lamentationes/Lamentationes 4

Lamentationes

4

Le propheta parla

¹Guai! Le auro perdeva su lustro; le auro pur perdeva su valor. Le joieles sacre es dispergite e jace in le stratas! ²Le filios preciose de Jerusalem^[1] valeva lor peso in auro fin, ma nunc illes es tractate como vasos de argilla facite per un ollero commun. ³Mesmo le chacales nutri lor pullos al pectore, ma non mi populo Israel. Illes es cruel como struthios in le deserto. ⁴Le linguas de lor infantes adhere a lor palato a causa del sete; parve infantes pete pan, e il non ha alicuno que les da mesmo un morsello.

⁵Le gente qui un vice mangiava le alimentos le plus ric, nunc mori de fame in le stratas. Illes qui cresceva vestiente se con pannos ric, nunc mori in le medio de immunditia.

⁶Le punition de mi populo supera illo de Sodoma, que esseva subvertite in un momento e nemo les succurreva. ⁷Nostre princes^[2] esseva plus candide que le nive, plus blanc que le lacte. Lor corpores esseva plus rubicunde que le corallos, e lor capillos como sapphiro. ⁸Nunc tamen, lor apparentia es plus nigre que le fuligine. Nemo les recognosce in le stratas. Lor pelle adhere a lor ossos e es plus sic e dur que le ligno. ⁹Illes qui esseva occidite per le gladio es in condition melior que illes qui moriva de fame. Moriente de fame, illes se consume pro manco de nutrimentos ab le agros. ¹⁰Feminas qui esseva un vice misericordiose ha cocinate lor proprie filios. Illas les mangiava pro superviver al assedio.

¹¹Nun tamen, le furor del Senior esseva satisfacite. Su ira furente ha essite effundite. Ille lanceava un foco in Jerusalem que combureva le citate usque a su fundationes. ¹²Ni le reges del Terra, e necun altere in le mundo nunquam haberea credite que un inimico poteva marchar per le portas de Jerusalem. ¹³Totevia isto eveniva propter le peccatos de su prophetas e le iniquitate de su sacerdotes, qui effundeva in lor medio le sanguine del justos. ¹⁴Illes errava cecamente per le stratas tanto polluite per le sanguine que nemo hardiva tanger les. ¹⁵Le gente clamava a illes e diceva: “Recede, vade via! Non tanger nos!”. Assi illes fugiva e errava, ma le nationes diceva: “Illes non pote remaner hic plus longemente”. ¹⁶Le Senior ipse les dispergeva e non les adjuta plus. Illes non respectava le sacerdotes e non honorava le ancianos.

Le populo de Jerusalem se lamenta

¹⁷Non expectava in van le arrivata de nostre alliatos a salvar nos, ma nos expectava nationes que non poteva adjutar nos.

¹⁸Non non poteva vader per le stratas sin esser in grande periculo pro nostre vita. Nostre fin se approximava; nostre dies esseva contate, quia nostre fin veniva! ¹⁹Illes qui nos persequeva esseva plus rapide que aquilas in le celo. Illes habeva preparate nos un imboscada in le deserto. ²⁰Nostre sufflo vital ipse, nostre rege - le rege consecrate per le Senior, cadeva in lor trappa. Nos habeva pensate que su umbra nos haberea protegite contra un qualcunque nation sur le Terra!

²¹Esque tu te allegra in le terra de Uz, oh gente de Edom? Mesmo tu tamen, debera biber al calice del ira del Senior. Mesmo tu debera esser denudate in tu ebrietate. ²²Oh populo de Sion, tu punition terminara. Ille non prolongera tu exilio. Vos, tamen, gente de Edom, essera punite propter vostre peccatos: Deo discoperira vostre iniquitate e discoperira vostre peccatos!

Notas

1. Litt. “Sion”.
2. O “personas consecrate”.