Biblia/Vetule Testamento/Reges/2Reges 4

2 Reges

4

Eliseo adjuta un povre vidua

¹Un die, le uxor de uno del prophetas implorava Eliseo con iste parolas: “Tu servitor mi marito ha morite. Tu sape que tu servitor timeva le Senior e le esseva loyal. Nunc, tamen un creditor veniva, menaciante de portar via in servitude mi duo pueros”. ²Eliseo le diceva: “Que pote io facer pro te? Dice me: Quid ha tu in le domo?”. Illa replicava: “Tu serviente ha il le domo nihil altere que un parve olla de oleo de oliva”. ⁴Ille diceva: “Vade e pete a omne tu vicinos tote le vasos vacue que illes ha a disposition. Non face te prestar solmente poches. ⁴Inde, intra in tu domo con tu filios e claude le porta retro vos. Infunde le oleo de oliva que tu possede in tote le vasos e pone los a latere quando tu los impleva”. ⁵Itaque illa faceva lo que la esseva dicite. Su filios continuava portar a illa vasos e illa los impleva le un post le altere. ⁶Tosto omne le vasos esseva implite de oleo usque al orlo, illa diceva a un de su filios: “Apporta me un altere vaso!”, ma ille la respondeva: “Il non ha plus vasos a disposition”. Alora le oleo cessava fluer. ⁷Quando illa diceva al homine de Deo lo que habeva evenite, ille la diceva: “Va a vender le oleo de oliva e paga tote tu debitas, e tu e tu filios potera viver de lo que remane”.

Eliseo e le femina de Shunem

⁸Un die, Eliseo vadeva a Shunem, ubi viveva un femina eminente. Illa le urgeva remaner pro un repasto in su domo. Postea, quotiens Eliseo passava per ille citate, ille se retraheva ibi pro un repasto. ⁹Illa diceva a su marito: “Io es secur que iste homine que frequentemente transi per nos es un sancte homine de Deo. ¹⁰Vamos facer pro ille sur le terrassa de nostre domo un cameretta private, fornite de un lecto, un tabula, un sedia e un candelabro. Quando ille visita nos ille potera remaner ibi”.

¹¹Un die, Eliseo retornava a Shunem e ille montava a in su camera superior pro reposar ibi. ¹²Ille diceva a su servitor Gehazi: “Dice al femina de Shunem que io vole parlar con illa”. Assi ille veniva e stava coram ille. ¹³Eliseo diceva a Gehazi: “Dice a illa que nos multo apprecia le cordial reguardo que illa habeva con nos, e ‘Que pote nos facer pro te? Esque nos pote commendar te al rege o al comandante del armea?’”. “No,” illa replicava, “mi familia jam ha multe cura pro me^[1]”.

¹⁴Plus tarde, Eliseo peteva a Gehazi: “Quid pote nos facer pro illa?”. Gehazi replicava: “Illa non ha un filio, e su marito es un vetule homine”. ¹⁵Eliseo le diceva: “Pete la de venir ancora hic”. Quando le femina retornava, durante que illa stava al porta, Eliseo la diceva: ¹⁶“Le proxime anno a iste tempore tu tenera un filio in tu brachios!”. “No, mi senior!”, illa critava, “Oh homine de Deo, non mentir assi a tu serviente!”. ¹⁷Le femina de facto concipeva, e in ille tempore del anno sequente illa parturiva un filio, justo como Eliseo la habeva dicite.

¹⁸Le infante cresceva e, un die, ille vadeva vider su patre que esseva con le messidores. ¹⁹Subito le infante critava: “Mi capite me dole! Mi capite me dole!”. Alora su patre diceva a un del servitores: “Porta le a domo con su matre”. ²⁰Assi ille le prendeva in su brachios e le portava a domo, e su matre le prendeva sur su genus. Circa a mediedie le infante moriva. ²¹Illa, alora, ascendeva e collocava le infante sur le lecto del homine de Deo, pois illa claudeva le porta e le lassava ibi. ²²Alora illa vocava su marito e le diceva: “Manda me un del servitores e un del asinos, ut io vade cito al homine de Deo e pois io va retornar”. ²³“Quare vole tu vader hodie? Il non es le festa del novilunio ni un Sabbato”. Ma illa replicava: “Toto va esser bon”. ²⁴Assi illa insellava le asino e diceva al servitor: “Hasta te! Non haltar te nisi io dice de facer lo”.

²⁵Durante que illa se approchava al homine de Deo al Monte Carmel, Eliseo la videva a distantia. Ille diceva a Gehazi, su servitor: “Ecce le femina de Shunem. ²⁶Curre a incontrar la e pete la: ‘Esque toto va ben pro te, tu marito e tu filio?’”. “Si,”, le femina respondeva a Gehazi, “Toto va ben”. ²⁷Quando, tamen, illa attingeva le homine de Deo sur le monte, illa se prosterneva coram ille e apprehendeva le pedes de ille. Gehazi, alora, essayava de amover la, ma le homine de Deo diceva: “Lassa la facer. Su anima es in grande amaritude, e le Senior me celava le ration de illo e non me lo indicava”. ²⁸Alora illa diceva: “Esque io te peteva de poter haber un filio, mi senior? Esque io non te diceva: Non me mentir e suscitar assi frustra mi sperantias?”.

²⁹Inde Eliseo diceva a Gehazi: “Prepara te a partir, prende mi canna in tu manos e vade! Non haltar te a salutar alicuno! Pone mi canna super le facie del infante!”. ³⁰Le matre del infante diceva: “Tanto certo que le Senior vive e que tu vive, io non retornera a domo si non tu veni con me”. Assi Eliseo retornava con illa.

³¹Gehazi les precedeva in haste e poneva le canna sur le facie del infante, ma nihil eveniva. Il non habeva ulle signo de vita. Assi ille retornava incontrar Eliseo e le diceva: “Le infante non se reveliava”. ³²Quando Eliseo arrivava, le infante jaceva ibi morte sur le lecto. ³³Alora Eliseo entrava sol in le camera e claudeva le porta retro se e ille comenciava adressar se in preghiera al Senior. ³⁴Pois ille se poneva jacer super le corpore del infante, ponente su ore super le ore del infante, su oculos super le oculos del infante, e su manos super le manos del infante. Durante que ille habeva se assi extendite, le corpore del infante comenciava calefacer se de novo! ³⁵Eliseo se levava, ambulava per le camera un vice, e pois se extendeva de novo super le corpore del infante. Iste vice le puero sternutava septe vices e aperiva su oculos!

³⁶Alora Eliseo advocava Gehazi e le diceva: “Advoca le matre del puero”. E quando illa arrivava, Eliseo la diceva: “Ecce, prende tu filio!”. ³⁷Illa alora cadeva a su pedes e se prosterneva, plen de gratitude. Inde illa prendeva su filio in su brachios e le portava a basso.

Miraculos durante un fame

³⁸Deinde Eliseo retornava a Gilgal durante que il habeva un fame in ille terra. Alicun prophetas le habeva facite visita e sedeva coram ille. Ille assi diceva a su servitor: “Pone un grande marmita super le foco e prepara un estufato pro le prophetas”. ³⁹Alicuno sortiva per le campos a colliger herbas agreste e trovava un vite silvestre^[2]. Ille colligeva alicun de su fructos, bastante pro impler le plica de su roba. Ille retornava, lo taliava e jectava le trenchos in le marmita del estufato sin comprender que illos esseva venenose. ⁴⁰Alco del estufato esseva assi servite a ille homines. Quando illes mangiava un poco de ille estufato, illes critava: “Oh propheta! In iste marmita il ha le morte!”. Assi illes non lo poteva mangiar. ⁴¹Ille diceva: “Apporta me farina”. Alora illo lo jectava in le marmita e diceva: “Nunc illo es edibile: servi lo a omnes”. Il non habeva plus alco de damnose in le marmita.

⁴²Ora, un homine veniva Baal Shalisha e portava al homine de Deo sacco con vinti panes facite del primitias del recolta del hordeo e nove frumento. Eliseo diceva: “Da illo al populo, ut illes se nutri”. ⁴³Su servitor, tamen, le respondeva: “Como pote io nutrir cento personas con isto?”. Ille replicava: “Illes va mangiar de isto e il habera me smo residuos”. ⁴⁴E quando illes lo dava al populo, il habeva de illo bastante pro omnes e residuos esseva relinquite, justo como le Senior habeva dicite.

Notas

1. Litt. “Io habita in le medio de mi gente”.
2. O “cocurbitas salvage”.