Biblia/Vetule Testamento/Samuel/2 Samuel 18

2 Samuel

18

Le morte de Absalom

¹Igitur, congregate su armea, David constitueva super illo tribunos e centuriones. ²David faceva sortir le armea subdividite in tres partes: un tertio sub le commando de Joab, un tertio sub le commando del fratre de Joab, Abishai, filio de Zeruia, e un tertio sub le commando de Ittai, le gittita. Le rege diceva al truppas: “Io alsi certo sortira con vos”.

³Le soldatos, tamen, replicava: “Tu non deberea facer lo! Quia si nos debera facer un retraite rapide, illes non se curara de nos. Mesmo si le medietate de nos moriva, illes non se concernera de isto. Tu, tamen, vale securmente como dece-milles de nos! Assi, il es melio que tu remane in le citate como appoio. ⁴Alora le rege les diceva: “Io facera quecunque vos reputa melior”. Le rege, ergo remaneva apud le porta del citate, durante que le armea marchava foras in centenas e millenas. ⁵Le rege ordinava a Joab, Abishai e Ittai: "Pro amor mie, age clementemente con le juvene homine Absalom”. Ora, le armea integre audiva quando le rege dava a tote le capites iste ordine re Absalom.

⁶Ita, le armea sortiva in campo pro combatter contra Israel. Iste battalia eveniva in le foresta de Ephraim. ⁷Le armea de Israel esseva battite per le homines de David. Ille die, le massacro esseva grande - 20.000 soldatos esseva occidite. ⁸Le battalia ibi esseva extendite super le area integre, e le foresta consumeva^[1] celle die multe plus soldatos que esseva devorate per le gladio.

⁹Il accideva que Absalom incontrava le homines de David. Ora, durante que Absalom cavalcava su mulo, ille passava sub le brancas de un grande querco. Su capite esseva trappate in le querco e ille esseva suspendite inter celo e terra, dum le mulo que ille habeva cavalcate passava ultra.

¹⁰Quando un del homines videva isto, il esseva reportate a Joab dicente: “Io videva Absalom pendite a un querco”. ¹¹Joab replicava al homine qui habeva vidite isto: “Que? Tu videva isto? Quare tu non le percuteva in celle placia? Io te haberea date dece pecias de argento e un cincturon commememorative!”.

¹²Le homine replicava a Joab: “Mesmo si io haberea recipite mille pecias de argento, io nunquam haberea colpate le filio del rege! In nostre presentia ipse le rege dava iste ordine a te, Abishai e Ittai: “Custodia le juvene homine Absalom pro amor mie!”. ¹³Si io haberea agite al risco de mi vita ipse - e nihil se pote celar al rege! - tu me haberea abandonate”.

¹⁴Joab replicava: “Io non vole perder assi mi tempore con te!”. Assi ille prendevas tres lanceas in su mano e los infigeva in le corde de Absalom durante que ille ancora esseva vive e pendite a celle querco. ¹⁵Pois, dece soldatos que esseva le armigeros de Joab, percuteva Absalom e finalmente le occideva.

¹⁶Alora Joab sonava le corno e le armea cessava persequer le fugiente Israel, quia Joab habeva ordinate de terminar le conflicto. ¹⁷Illes prendeva le corpore de Absalom e le jectava in un large fossa in le foresta, e erigeva super illo un grande pila de lapides. Intertanto, tote le soldatos israelita fugiva a lor domos.

¹⁸Precedentemente Absalom habeva erigite un monumento e lo habeva dedicate a se ipse in le Vallea del rege, pensante in se ipse: “Io ha nulle filio que servara le memoria de mi nomine”. Ille vocava celle monumento con su nomine e, usque a iste dies illo es cognoscite como: “Memoria de Absalom”.

David apprende re le morte de Absalom

¹⁹Deinde, Ahimaaz, filio de Zadok, diceva: “Que io curre annunciar al rege le bon nova que le Senior le ha vindicate ante a su inimicos”. ²⁰Ma Joab le diceva: “Tu non essera hodie un portator de bon novas, quia le filio del rege ha morite”.

²¹Assi Joab diceva al Ethiopo^[2]: “Vade e annuncia al rege quid tu videva”. Post haber se proternite ante a Joab, le Ethiopo partiva currente. ²²Ahimaaz, filio de Zadok, diceva itero a Joab: “Quecunque eveni, permitte que io curre post le ethiopo!”. Ma Joab diceva: “Quare vole tu facer lo, filio mie? Tu non ha ulle bon nova que poterea ganiar te un recompensa”. ²³Ma ille diceva: “Quecunque eveni, io vole vader!”. Assi Joab le diceva: “Curre, alora!”. Assi Ahimaaz incipeva currer verso le plana del Jordano e preterpassava le Ethiopo.

²⁴Ora, David sedeva inter le portas interior e exterior, e le vigilator, qui esseva sur le terrassa del porta super le muro, elevante su oculos, videva un homine qui curreva sol. ²⁵Assi le vigilator clamava e informava le rege. Le rege diceva: “Si ille es sol, ille veni portar bon novas”. Le cursor se approximava. ²⁶Deinde le vigilator videva un altere homine qui curreva in lor direction. Le vigilator clamava al portero: “Il ha un altere homine qui curre sol”. Le rege diceva: “Alsi iste homine porta bon novas”. ²⁷Le vigilator diceva: “Il me pare que le prime cursor es Ahimaaz, filio de Zadok”. Le rege diceva: “Ille es un bon homine, e ille veni con bon novas”.

²⁸Alora Ahimaaz, clamante, diceva al rege: “Pace!” e, prosternente se a terra, diceva: “Sia benedicte le Senior tu Deo qui ha battite le homines qui se opponeva a mi senior le rege!”. ²⁹Le rege replicava: “Como sta le juvene homine Absalom?”. Ahimaaz replicava: “Io videva un grande tumulto quando Joab mandava le servitor del rege e me, tu servitor, ma io non sape lo que occurreva”. ³⁰Le rege diceva: “Recede e sta hic”. Assi ille recedeva e expectava.

³¹Deinde le Ethiopo arrivava e diceva: “Que mi senior le rece nunc recipe le bon nova! Hodie le Senior te vindicava e te salvava del mano de tote illes qui insurgeva contra te!”. ³²Le rege demandava al Ethiopo: “Como sta le juvene homine Absalom?”. Le ethiopo replicava: “Que le inimicos de mi senior le rege e tote illes qui conjurava contra te sia sicut ille juvene homine!”. ³³(19:1) Alora le rege deveniva multo conturbate, ascendeva al camera que se trovava super le porta e plorava. Durante que ille ascendeva, ille diceva: “Absalom, filio mie! Absalom, filio mie, filio mie! Si solmente io habeva morite in tu placia! Absalom, filio mie, filio mie!”.

Notas

1. Quomodo le foresta devorava un plus grande numero de soldatos de Absalom que les occideva le soldatos de David, non es clar, ma isto suggere que Deo habeva adjutate le homines de David empleante le foresta pro dar le victoria.
2. O “cushita”.