Budyšin a Serbowje

nadpis	Budyšin a Serbowje
awtor	Michał Hórnik
lěto
žórło	http://www.obrys-kmen.cz
licenca	public domain

K tebi, Budyšino, słóńco jasne,
Kiž wot dawna pruhi přez kraj rozsywaš,
Sławy Serbow bydlišćo ty krasne,
Kiž ty mužny wjedźićer jich wostawaš:
K tebi hladali su Serbowje,
Wšelakich do časow swědkowje.

Bě pak čas, zo steješe ty swěrnje
Z dalokej wšej wokolnosću Łužicy,
Pod škitom to rodnych kralow, měrnje
Wužiwajo přirodźenu swobodu.
Tehdy česćachu će Serbowje,
Předobreho časa swědkowje.

Ale njebjesa so pochmurichu,
Minychu so tute časy zbožowne,
Njepřećeljo kraj wšón wutupichu,
Mnohich poněmčichu mocy njesprawne.
Tehdy rudźachu so Serbowje,
Putow hórkich, cuzych swědkowje.

Tola mróčna mócne zaćahnychu,
Słóńco rańše nad tobu zas zeschadźa,
Žołmy Šprewje swětło roznosychu,
Mužowje so k dobrom skutkej jednoća.
Nětko raduja so Serbowje,
Prawdy Božeje su swědkowje.

Synow jenož črójdźička je swěrnych,
Rodu mócneho su zbytki wostałe;
Ći pak přećelowje sobukrewnych
Haja rěč sej, prawa, wašnja pradawne.
Čornobóh prjed´ spróchnje w runinje,
Prjed´ hač Serbow nechtó přewinje.