Coche l curat Morris à sapù da se varentè si fersceri
Coche l curat Morris à sapù da se varentè si fersceri.
Seniëur curat Morris fova te n pitl luech da na pert ora y ova n pitl verzon cun lëns da fersceri; ma chisc fersceri ti univa la majera pert rubei da tei carofes de mutons; chësc i savova drët rie a chësc puere vedl preve.
Pra na perdica na dumënia i al cuntà ala jënt, che l ova fat n tel pitl viac, che l fova drët ciaut y sut y che l ie po revà pra n verzon cun lëns da de drë’ biei fersceri, ch’ i fajova propi unì l’ ega tla bocia a i cialé. “Y po, contel baiter, sons jit dlongia sief y é cialà ncantëur, sce n’ udësse pa nia valguni, a i prië de n ferscer, che zënza ne m’ ëssi mei nfidà a n tlupé ju un.
Ngali ei spià n tel berba y l é damandà: “Berba, n’ aussëssi pa nia Ve prië de n ferscer, l ie tan ciaut?” Y chël berba ie unit daujin y me n à dat belau n ciapel plën. Ntant che stajove iló y me n maiove de chisc fersceri, diji ie: “Pu berba, co fajëis’ a Vo a V’ asseguré Vosc fersceri? “A m’ i asseguré? dijel ël, co minëis’ a chësc?” “Pu, diji ie, ne V’ i tol pa tei mutons?” “Tei mutons m’ i tò? oh, chël no!” “Pu udëise, diji ie, a cësa ei nce ie n verzon da fersceri, ma i ne me resta nianca mec no, (tlo à l vedl curat auzà la usc te si perdica), percie i mutons de mi cura i roba tan.” “Ma Seniëur, disc chël berba, ne nsënia pa nia pere y oma, che n ne daussa rubé?” A chësta dumanda m’ iel propi unì su n drë’ ciaut y ie é dit: “Pu ie é bën tëma de no, ie!”
“Ma cie che dijëis, me respuend chël berba, pu ulà stajëis’ a po Vo? te cie paisc vivëis’ a? “Po (y la gotes i univa ti uedli a chësc puere vedl curat), po sons stà sfurzà de dì che stè te chësc luech.
Do chësta perdica iesi po stac segures i fersceri.