Crusoe de novo Capitulos 10 19
Capitulo 10
Io porta alicun cosas al costa
Il nunc esseva postmeridie, e tosto le marea esserea alte. Io non poteva reposar.
"Io ha alimento, io ha vestimentos, io ha instrumentos," io diceva pro me mesme. "Que besonia io sequente?"
Tunc io pensava de animales salvage e homines salvage que io poteva incontrar sur le costa. "Como protegerea io me mesme contra illos?" io diceva.
In le cabinetto del capitano io trovava duo bon armas con un sacco de munition e un corno pro pulvere de arma. Il ibi habeva anque duo spadas vetule, multo ferruginose e maculate, e un par de pistolas grande.
Spectante circum me, io anque trovava tres parve barricas de pulvere de arma. Duo de illos esseva sic, ma le ultime esseva humide e serviva a nihil.
Il prendeva plus que un hora transportar omne los securmente sur mi barca. Io nunc habeva un carga pesante, e io comenciava pensar como io lo transportarea al costa.
Io habeva ni remos ni alicun vela pro mi barca. Ma le aqua esseva lisie, le marea cresceva, e un vento suave sufflava verso le terra.
Io relaxava le corda que teneva le barca juxta le nave, e tosto io comenciava mi parve viage.
Le marea nunc esseva tanto alte que le terra sic esseva multo plus lontan que quando io partiva. Ma le barca flottava lisiemente, e me portava de plus in plus proxime al costa.
Justo quando io pensava esser salve, io trovava que io habeva entrate in un currente forte que me portava a un baia tenue longe del loco ubi io prime accostava.
Ibi le barca sasiva in un banca de sablo, e esseva proxime a cader. Io sasiva le cassas pesante e essayava guardar que illos non cadeva in le aqua.
Ma le marea montava ancora plus alte. In pauc le barca flottava liberemente e glissava lentemente de novo con le currente.
In pauc tempore io trovava que mi barca esseva portate a un parve fluvio con ripas alte a ambe lateres.
Con un pecia de planca como un remo io pulsava le barca verso le costa a dextera de me. Le aqua nunc esseva tanto basse que io poteva attinger le fundo.
Le barca flottava lentemente avante usque illa attingeva un parve fossa in le ripa ubi io lo pulsava. Le aqua ibi esseva satis calme.
Io reguardava circum me pro un loco a accostar. Ma le ripas esseva abrupte, e si io pulsava un latere del barca al costa, le altere poteva declinar tanto que tote mi carga cadeva in le aqua.
Le optime que io poteva facer esseva attender le marea crescer a su nivello supreme. Tunc io poteva pulsar le barca un poco plus longe sur le terra ubi le ripa esseva plus basse.
Isto io faceva.
Nunc le marea cresceva e cresceva. Al fin, a mi gaudio, le aqua attingeva le culmine del ripa. Illo extendeva a un terreno platte proxime.
Io attendeva un poco plus longe. Le aqua super le terreno platte esseva profunde un pede. Tosto le marea alte comenciava retirar se.
Con omne mi fortias io pulsava le barca a un loco platte. Le marea reflueva rapidemente. Tosto le barca esseva lassate sur un terra alte e sic.
Il nunc esseva facile a discargar le cosas e portar los in un loco salve.
Capitulo 11
Io apprende que io es sur un insula
Le sol ancora brillava duo horas. Io esseva multo fatigate post le labor del die, ma io non poteva reposar. Io voleva saper sur qual loco io esseva. Io pensava an io esseva sur un insula o sur le continente.
Circa un medie millia del costa il habeva un grande colle. Illo esseva ardue e alte e pareva guardar tote le pais.
Io pensava que si io poteva surmontar le colle, io poteva vider in qual pais io esseva.
Talmente io poneva un del pistolas in mi cinctura, e un del armas sur mi spatula. Io anque pendeva le corno de pulvere de arma circum mi collo e placiava un parve tiro in mi tasca.
Armate de iste maniera, io comenciava montar le colle.
Il habeva solmente pauc arbustos o arbores sur mi via, e il esseva facile a ambular. In un quarto de hora io esseva al fin de mi viage.
Le lateres del colle non esseva aspere, ma illos esseva satis ardue.
Tosto io esseva sur le summitate del colle. Que paisage grandiose il esseva!
Al nord, al sud, al est, al west, le terra e le mar expandeva ante me.
Le mar, diceva io?
Si, io esseva sur un insula, e le mar circumfereva in omne direction.
On non poteva vider ulle altere terra excepte duo parve insulas e alicun grande roccas que ascendeva super le aqua.
Io videva que mi insula non esseva multo grande. Forsan illo esseva large dece millias; forsan vinti. Io non habeva un bon comprension super distantias.
Il habeva ni ulle domo ni signo del vita ubique. Il poteva haber bestias salvage in le silva; ma io esseva certe que nulle homine viveva ibi.
Le pensata de esser solitari sur un insula deserte me faceva sentir triste.
Durante iste momento io poteva esser felice de vider mesmo un visage salvage.
Ma io non poteva remaner longe sur le summitate del colle. Io hastava retornar a mi barca ante que le sol se poneva.
Al pede del colle io videva un ave grande sedente sur un arbore. Io pensava que illo esseva un falcon e fusilava lo.
Le sono del arma echoava peculiarmente inter le roccas e arbores. On non habeva audite un tal sono ibi antea.
Io prendeva le ave.
Illo non esseva un falcon. Illo habeva ni ungulas acute ni becco curvate. Le carne non esseva mangiabile, e io lo rejectava.
Le sol se poneva e il esseva quasi obscur quando io retornava a mi barca. Io non sapeva ubi passar le nocte, ni ubi trovar un loco pro reposar.
Ma le die habeva passate, e io non habeva tempore pro pensar.
Io faceva un cabina qualcunque de coffros e plancas separate ex le barca. Tunc io reptava intra e me installava pro reposar.
Pro un momento io ascoltava ulle sono. Post un pauc io addormiva e sapeva nihil plus usque le luce del die plen le proxime matino.
Capitulo 12
Io ha un visitator peculiar
In le matino proxime, quando le marea esseva le plus basse, io natava al nave de novo.
Il ancora habeva multe cosas in le nave que me poteva esser utile in domo sur le insula. Io sperava salvar toto que io poteva.
Io ascendeva le bordo del nave in le mesme maniera como io habeva facite le die antea.
Ante cercar alicun cosa io faceva un altere barca, simile al prime, ma minor. Il non esseva facile facer lo, nam io jam habeva usate le plancas melior. Illo esseva ni tal grande ni tal forte como le prime barca.
In le officina del carpentero io trovava tres saccos de clavos e un mola de petra. Io etiam trovava un cassa plen de parve hachettas e un barril de munition a muschetto.
In le cabinetto del capitano io trovava sex o septe armas, que io non habeva vidite antea, e un altere barrica de pulvere de arma.
Omne iste cosas io cargava minutiosemente sur mi barca.
Tunc io colligeva tante vestimentos que io poteva trovar; un vela de reserva, un hamaca, partes de matrases.
Le barca nunc esseva quasi plen. Le cosas sur illo non esseva pesante, ma illos faceva un pila grande.
Quando le marea montava al costa, io secava le cordas e tosto io flottava a domo.
Io habeva trovate un bon remo in le nave. Isto io usava como pagaia, e io habeva nulle difficultates a guidar le barca a un loco correcte pro accostar.
Io reguardava si le cosas esseva protegite que io portava hic le die antea.
Ibi sur un de coffrettos, io videva un animal estranie sedente. Illa pareva como un catto salvage.
Quando io me approchava verso illa, illa saltava a basso e curreva un curte via. Tunc illa restava a un loco sin mover.
Io la sequeva. Illa stava multo firme e me mirava a facie. Il pareva como illa voleva facer cognoscentia.
Io punctava mi arma a illa, e critava. Ma illa non lo notava.
Io habeva alicun biscuites in mi tasca. Io nunc jectava los verso illa. "Prende isto e va via," io critava.
Io non habeva biscuites tante que io poteva guastar los. Ma io sparniava alicun a iste povre animal.
Le morsello rolava quasi proxime a su naso. Illa inhalava le odor de isto e mangiava lo. Tunc illa voleva plus.
"Gratias, io non ha plus a dar te," io diceva.
Si illa comprendeva, io non sape. Ma, con isto, illa tornava e partiva.
Io nunc comenciava laborar pro transportar le secunde carga al costa. Isto non esseva un deber facile, e io debeva facer plure viages al barca e del barca.
Quando toto esseva transportate securmente, io me faceva un parve tenta ex le vela e ex alicun perticas que io truncava.
Tunc io placiava in le tenta toto que debeva remaner sic. Le cassas vacue io pilava al exterior. Isto faceva un muro de alicun sorta circum le tenta, como un muralia del fortalessa.
"Isto tene le bestias salvage al exterior," io diceva.
De hinc le die esseva proxime a fin. Io expandeva un del matrases sur le terra. Io poneva duo pistolas cargate proxime a capite, e un del armas a latere. Tunc io reptava intra e me addormiva in somno profunde.
Capitulo 13
Io trova un magne conserva de cosas
Le die proxime io iva al nave de novo. Isto io continuava plus que un septimana.
Cata die io apportava un carga de cosas al costa.
Al fin il remaneva nihil que un par de manos poteva eveliar. Ma io crede que si le belle dies habeva continuate, io habeva apportate le nave integre.
Tu demanda como haberea io potite facer isto? Io haberea secate lo in pecias e portate le pecias un post le altere a terra.
Le ultime cosa que io trovava esseva un tiratorio secrete in le cabina. In le tiratorio il habeva pecias de moneta.
Un parte de iste moneta esseva in pecias de auro --- "pecias de octo," nos los appellava. Le resto esseva in argento.
Io surrideva a me mesme quando io videva iste moneta.
"Oh, objectos inutile!" io critava. "A que servi vos nunc? Il non vale colliger vos. Iste parve vetule cultello ha un valor multo plus alte. Io non ha un maniera de usar vos. Remane ibi, ubi vos es, e va a fundo."
Io pensava lassar le cabina quando io ancora reguardava circum me. Le lucide pecias esseva tanto belle que io non poteva lassar los ibi.
Assi io placiava los in un forte sacchetto e lo bandava circum mi cinctura.
"Il non conveni a jectar via bon moneta," io diceva.
Quando io ascendeva al ponte, il ventava fortemente. Nubes obscur comenciava coperir le celo. Le undas rolava alte. Il veniva un tempesta.
Io videva que il esseva tempore pro me a hastar retro al costa.
Io me bassava al aqua e comenciava natar. Le mar esseva aspere. Le moneta esseva pesante. Io natava e natava pro attinger le costa.
Io hastava a domo a mi parve tenta. Le tempesta jam comenciava.
Capitulo 14
Io me construe un castello
Io jaceva sur mi lecto, con mi moneta e altere cosas preciose proxime a mano.
Il ventava e pluveva tote le nocte.
De bon hora in le matino io me eveliava e spectava le mar al exterior.
Le undas rolava multo alte.
Le nave esseva absente. Le mar lo habeva glutite.
Assi que io nunc non plus poteva visitar le nave, io comenciava pensar al altere cosas.
Io ancora timeva si il habeva bestias salvage sur le insula.
Il poteva haber anque homines salvage.
Si alicun de illes poteva trovar me, como protegerea io me de illes?
Io debeva haber un domo plus forte in le qual viver. Io debe construer me un parve fortalessa o un castello.
Le loco ubi io habitava esseva platte e humide. Mi tenta esseva super un terreno aperte e on poteva vider lo de longe distantia. Il non habeva aqua dulce proxime.
Io debeva trovar un loco melior que isto pro mi castello.
Il habeva un parve colle proxime al costa. Io iva pro reguardar lo.
Al medietate del colle il habeva un grande loco platte, con un grande rocca detra que ascendeva como un latere del domo.
Io scandeva al loco platte. Il habeva solmente un cammino a ambular, e isto esseva un cammino ardue e serpentin.
Io trovava que le loco esseva multo major que io habeva pensate. Illo esseva plus que cento yards longe e quasi le medietate large.
Illo vermente esseva un campo verde con un muro surgente detra illo.
"Hic," io diceva a me mesme, "es le loco pro mi castello."
Il non esseva facile portar omne mi cosas in alto del cammino ardue a iste loco platte. Io laborava durmente multe dies; ma, alora, il non habeva altere a facer, e io debeva haber cosas a facer.
In un loco in le latere del grande rocca il habeva un ruptura, o un apertura, como un porta a un grotta. Ma il non habeva un grotta ibi.
Justo ante iste ruptura io comenciava construer mi castello. Prime io traciava un medie circulo in le terra, con le apertura como centro. Le area que isto includeva esseva circa trenta pedes large.
In iste medie circulo io erigeva duo filas de palos forte, battente los profunde in le terra.
Le filas non esseva separate plus que per sex uncias. Le palos esseva separate per duo uncias e illos esseva alte a mi capite.
Nunc inter e circum iste palos io placiava le grande cordas que io habeva prendite del nave. Inter illos io mitteva brancas tenue de arbores e vites alte que io trovava in le foreste.
Quando toto esseva preste io habeva un muro quasi sex pedes alte. Isto esseva tanto forte que nihil lo poteva rumper.
Io non faceva un porta in le muro. Le sol via al corte interior esseva montar super le muro. Isto on poteva facer ascendente un curte scala que io poteva levar post me, e tunc poner lo al altere latere pro descender.
Como secur io nunc me sentiva, quando io stava intra le muro de mi castello!
Super iste muro io portava omne mi ricchessas, alimento, mi instrumentos, mi vestimentos. Tunc, directemente verso le grande rocca io me faceva un grande tenta pro proteger me contra le pluvia.
In iste tenta io portava tote le cosas que pote devenir guastate si illos deveniva humide. In le medio io suspendeva un hamaca que io portava ex le nave. Nam tu debe memorar que io esseva un marinero, e io poteva dormir melior in un hamaca que in un lecto.
Le apertura in le rocca esseva como io habeva sperate. Isto esseva de facto un grande fissura o ruptura, plenate con solo e parve roccas.
Con le instrumentos que io habeva io comenciava fossar le solo e le roccas foras. Io los portava foras trans mi tenta e pilava los al interior juxta le muro.
In pauc dies io habeva facite un grotta que poteva servir como cellario de mi castello.
Io appellava le grotta mi cocina; ma quando io comenciava cocer io sentiva lo melior facer multo de iste labor al exterior.
In un temperie mal, tamen, le cocina esseva un loco excellente pro habitar.
Capitulo 15
Io va chassar
Plure septimanas passava ante que mi castello esseva preste.
Io non laborava con illo tote le tempore. Quasi cata die io iva in aere libere con mi arma pro vider que io poterea trovar.
In le prime die io videva un gruppo de capras. Como contente io esseva!
Ma illos esseva multo timide e preste a fugir. Tosto quando illos me videva illos rapidemente escappava.
Post isto io los videva quasi cata die. Ma il esseva difficile approchar los.
Un matino io videva un vetule capra mangiante in le valle con un capretto juxta se. Io me celava inter le roccas in tal maniera que illa non me videva.
Quando io esseva proxime sufficientemente, io levava mi arma e discargava. Le matre capra cadeva, immediatemente occidite per un tiro.
Isto esseva un acto cruel, e io me sentiva triste pro le povre animal. Ma como alteremente poteva io trovar alimento in iste loco solitari?
Le capretto non fugiva. Illo stava immobile juxta su matre. Quando io prendeva le vetule capra e portava lo a mi castello, le parve capretto me sequeva.
Io lo levava super le muro. Io pensava domesticar lo e tener lo in mi domo.
Ma illo non mangiava. Io non videva melior alternativa que occider lo e usar lo pro mi proprie nutrimento.
Le carne del duo capras me gustava un longe tempore; nam io non mangiava multe carne, e io ancora habeva multe de biscuites que io salvava ex le nave.
Circa un mense plus tarde io fusilava un juvene capra e lo esturdiva. Io lo capturava e portava a domo, bandava su gamba vulnerate e lo nutriva.
Su gamba tosto se meliorava e deveniva plus forte que jammais. Le parve animal deveniva ben domesticate e me sequeva a tote le locos ubi io iva.
Io pensava como ben il poterea esser si io habeva un grege plen de tal creaturas. Tunc io poteva esser secur de mi alimento anque quando mi munition e pulvere de arma exhauriva.
Capitulo 16
Io me occupa con cosas differente
Inter le cosas que io colligeva ex le nave il habeva plure re que io non te ha narrate. Io nunc los mentiona.
Prime io obteneva alicun pennas, tinta e papiro ex le cabinetto del capitano. Illos me esseva postea un grande conforto, como nos apprendera.
Ibi io trovava anque alicun cartas e compassos, e tres libros super navigation. Los io jectava al angulo, nam io non poteva pensar como io jammais los poteva besoniar.
Inter mi proprie cosas io habeva tres Biblias multo vetule, que io habeva comprate in Anglaterra e que io habeva paccate inter mi vestimentos.
E io non debe oblidar le can e le duo cattos que con me accostava. Io portava ambe cattos sur mi barca durante le prime viage.
Re le can, ille saltava ex le nave post naufragio e natava al costa. Ille esseva mi melior amico durante longe tempore. Ille me sequeva a omne loco. Ille curreva e me portava cosas quando io le demandava. Io voleva que ille me parlava, ma isto ille non poteva facer.
Re le pennas, tinta e papiro, los io tractava amplemente. Tanto longe que mi tinta durava, io notava toto que me eveniva.
Ma quando illo exhauriva, io non poteva scriber plus nam io non sapeva como facer tinta.
Io tosto remarcava que io besoniava multe cosas pro facer me confortabile.
Prime io voleva un sedia e un tabula; nam sin illos io deberea viver como un homine salvage.
Talmente io comenciava laborar. Io nunquam habeva usate un instrumento in mi vita. Ma io habeva un serra, un hacha, e plure hachettas; e io tosto apprendeva usar los.
Si io voleva un tabuliero, io debeva abatter un arbore. Del trunco del arbore io secava un bloco al longor de mi tabuliero futur. Alora io findeva le bloco e affilava lo platte usque illo esseva tenue como un tabuliero.
Omne isto prendeva multe tempore e esseva multo laboriose. Ma io habeva nihil altere a facer.
Io faceva un tabula e sedias de curte pecias de plancas que io habeva portate del nave.
Al tabulieros que io habeva affilate de arbores, io faceva alicun large plancas verso le latere de mi grotta o cocina.
Sur iste plancas io placiava mi instrumentos, clavos, e altere cosas.
Io habeva un loco pro cata cosa, e io anque manteneva le ordine.
Mi grotta habeva un aspecto de un boteca ubi on vende omne cosas de ubicunque del mundo.
De tempore a tempore io faceva multe cosas utile.
Del pecia forte del ligno que io secava ex le silva io faceva un spada pro excavar. Le manico similava multo le manicos que on pote comprar in botecas. Ma le pala del spada esseva de ligno e non durava troppo longe.
Quando io excavava mi grotta, io trovava que il esseva un labor dur de portar le solo e le roccas al exterior. Io multo besoniava un carretta de mano.
Io sapeva como facer le armatura de isto, ma io non sapeva como facer le rota. Io laborava quatro dies con isto, ma debeva renunciar a mi plano.
In fin io succedeva facer un carretta sin rota, similar como le masones usa. Illo esseva melior que un corbe e quasi si bon que un carretta de mano.
Capitulo 17
Il me occurre un evento horribile
Le die proxime post que mi grotta esseva preste il occurreva un evento horribile. Io esseva proxime a perder toto que io habeva e mi proprie vita anque.
Io te narra de isto.
Io me occupava detra mi tenta quando io audiva un ruito pavorose super mi capite. Ante que io poteva mirar in alto, un grande massa de solo e roccas completemente collabeva.
Il esseva un miraculo que io non esseva interrate vivente. Io esseva terrificate, nam io pensava que le integre alto del grotta collabeva.
Io curreva foras e scandeva super mi muro. Le rocca grande detra mi castello semblava tremer. Roccas e solo rolava a basso del latere sue.
"Un tremor de terra! Un tremor de terra!" io critava.
Le terreno tremulava. Un grande rocca que stava inter me e le costa tremeva e cadeva. Le ruito esseva un del plus horrende que io jammais audiva.
Il occurreva tres seismos cata un circa octo minutas post le altere. Anque le edificio le plus forte haberea cadite.
Io me sentiva tanto espaventate que io non sapeva que facer. Io sedeva sur le terra e non poteva mover me. Io poteva solmente plorar, de novo e ancora de novo: "Bon Deo, sparnia me!"
Post le tertie seismo io me comenciava sentir plus brave. Ma ancora io sedeva sur le terra, restante stupefacte super isto que pote evenir post isto.
In un momento le celo deveniva nubifere. Nubes obscur rolava super le mar. Il comenciava ventar. Un huracan espaventabile se approchava.
Le mar deveniva spumifere. Le undas esseva alte como montanias. Sur le costa arbores esseva tornate in alto per le radices. Si mi tenta non esseva palate fortemente detra le grande rocca, illo anque haberea essite portate via.
Le huracan durava tres horas. Tunc le pluvia comenciava fluer abundantemente.
Tote iste tempore io sedeva foras sur le terra, troppo espaventate pro ir retro in mi castello.
Verso le nocte le pluvia relentava, e io osava scander super mi muro. Le tenta esseva medie cadite. Assi io reptava intra le grotta. Io timeva que anque illo caderea super me.
Capitulo 18
Io explora mi insula
Il pluveva tote le nocte. Ma in le grotta toto esseva calide e sic, e poco a poco io vinceva mi pavor.
Le tremor de terra e le huracan faceva un damno mal a mi castello. Io debeva laborar durmente durante multe dies a recovrar le cosas damnificate.
Io nunc habeva habitate sur le insula circa dece menses. Durante iste tempore io habeva vidite solmente un parve pecia de illo.
Un matino io me preparava portante mi arma super mi spatula pro un promenada longe.
Io ambulava al fluvio parve ubi io habeva accostate antea con mi barca. Io trovava que isto esseva un fluvio multo curte. Post circa duo millias, le marea trovava su puncto plus alte, e super isto, le fluvio esseva solmente un parve curso de aqua dulce.
Preter le fluvio il habeva pratos verde placente, coperite per herba longe.
In le areas plus sic juxta le pratos verde io trovava tabaco salvage.
Io cercava pro radices del plantas que le indianos usa in vice de pan, ma non poteva trovar alicun.
In un loco, tamen, io videva numerose alte cannas de sucro e plantas que habeva un aspecto interessante ma que io non cognosceva.
Quando io retornava a mi castello io ponderava como io poterea apprender a usar in un maniera utile le cosas que io habeva vidite. Ma io non habeva jammais multo pensate super tal cosas, e nunc il habeva pro me pauc possibilitates a apprender los.
Le die proxime io promenava le mesme via, ma multo plus lontan.
Preter le pratos verde io arrivava a un silva belle.
Ibi io trovava plure fructos de sortas differente. Il habeva arbores coperite per vites, e maxime fasces de uvas matur pendeva de illos.
Io esseva multo felice de isto. Io me decideva a revenir un die altere e colliger alicun de fructos. Io siccarea le uvas in le sol, e haberea los como uvas sic.
Le nocte veniva e io esseva ancora in le silva, e io non poteva facer melior que pernoctar ibi al matino proxime. Talmente io scandeva in un arbore e dormiva ibi multo ben.
Il esseva le prime nocte que io passava foras de mi domo.
Le die proxime io ambulava trans le silva quasi quatro millias.
In fin io arrivava a un loco aperte ubi le terra inclinava a west. Le pais esseva tanto plen de verdura que illo pareva como un jardin grande.
Io descendeva a iste valle placente ubi il habeva multe arbores belle. Ibi io trovava oranges, limones, limas, citros, e ultra illos uvas.
Io me cargava con fructos e me dirigeva verso mi domo. "Io debe retornar hic e apportar un sacco," io diceva.
Il prendeva tres dies a arrivar a mi castello. Durante iste tempore le fructos habeva perdite tote su gusto.
Le die proxime io retornava al mesme valle. Io apportava duo parve saccos pro transportar mi recolta.
Ma io trovava que un grande parte del uvas habeva cadite a basso. Le fructos esseva dispersate sur le terra. Alicun de illos esseva mangiate, alicun de illos esseva rumpite in morsellos.
Un animal salvage habeva essite hic. Forsan illo esseva un capra, forsan un bestia plus grande. Forsan le maleficio esseva facite per plure animales.
Capitulo 19
Io me prepara pro le hiberno
Le valle que io trovava me placeva tante que io passava multe tempore ibi.
Al fin io me construeva un parve cabana estive proxime al bosco del orangieros.
Non multo plus que un cabana de folios esseva isto, facite del brancas de arbores.
Io construeva un barriera forte circum illo. Isto io faceva de duo filas de palos alte con ramettos inter illos.
Iste barriera non habeva un porta, ma solmente un scala curte, justo como in mi castello.
Ibi io interdum passava duo o tres noctes successivemente.
Io colligeva circa duo centos fasces de uvas e los appendeva in alto pro siccar. Post un tempore illos deveniva le melior uvas sic. Io los prendeva a basso e los portava a mi castello.
Talmente poco a poco io colligeva alimento pro le hiberno.
Le hibernos ibi non esseva frigide. Ma il pluveva cata die, e sovente tote le die.
Io habeva justo preparate mi cabana, e comenciava gauder del vita quando le saison del pluvias, o hiberno, comenciava.
Que altere poteva io facer que hastar retro a mi castello e in su grotta sic e calide?
Durante plure septimanas io non poteva ir foras sin devenir humide. Mi magazin del alimento reduceva e reduceva.
Un die, malgrado le pluvia, io iva foras e occideva un capra. Le proxime die io trovava un tortuca multo grande inter le roccas.
Isto esseva un bon fortuna, nam io nunc habeva alimento satis pro multe dies.
Mi repastos esseva simple e plan.
Pro jentaculo, io habeva uvas sic e biscuites.
Pro prandio, io habeva tortuca rostite. Io non poteva facer suppa al tortuca, nam io non habeva un vaso a bullir le suppa.
Pro cena, io mangiava duo o tres ovos del tortuca.
Anque si io passava tempore intra durante le pluvia, io nunquam esseva disoccupate.
Cata die io laborava pro facer mi grotta plus grande. Io fossava plus profunde detra le rocca e faceva ibi un camera bon e grande.
Postea io faceva un altere porta o un via foras, que aperiva al exterior de mi muro. Nunc io poteva entrar in mi castello per le cellario, o per le cocina, e sin scander le scala.
Isto esseva multo plus commode e facile que le via altere. Ma isto non semblava esser tanto secur. Io timeva que le bestias salvage poteva entrar mi casa; totevia le plus grande animal que io habeva vidite esseva le capra.
Tosto post isto io faceva un tecto super mi excavation plen. Io usava longe palos pro traves e los installava le un extrememente al muro e le altere verso le rocca super le grotta.
Isto io coperiva con folios e herbas longe, e con altere cosas que io poteva trovar. In iste maniera io faceva un tecto multo bon, que susteneva le pluvia e teneva omne cosa sic.
Mi castello nunc esseva un loco multo spatiose. Isto esseva satis calide e sic anque durante le temperie pejor.