D’autra guis’ e d’autra rason

by Arnaut Daniel

D’autra guis’ e d’autra rason
M’avén a chantar que non sòl
E no’us cugetz que de mon dòl
Esper a far bona chançon,
Mas m’estièrs m’es qu’eu faça mercejar
A maints, chantant leis que m’encolp’ a tòrt,
Q’ieu n’ai leser, qu’estièrs non parl’ ab tres.

Mercé dei trobar e perdon,
Si’l dreit usatges no’m destòl,
Tal que de mercejar no’m tòl
La salvèt mercés lo lairon
Ques autre bens no’l podia salvar ;
Ieu non ai plus vas ma vida confòrt
Que, si’l dreitz qu’ai no’m va, valha’m mercés.

Donc a òm drech en amor ? Non ;
Mas cujarion çò li fòl
Qu’ela’us encolpara si’s vòl
Quar li Francés non son Gascon
E quar la naus frais ans que fos a Bar.
Las ! per aital colpa sui près de mòrt,
Que d’als, per Crist, non sai qu’ieu tòrt l’agués,

Ar conosc ieu e sap mi bon
Qu’òm no’s part lèu de çò que vòl
Ans n’a còr plus umil e mòl
Sitot l’estrai un temps son don ;
Per me’us dic qu’anc non puec desamar
Celha que’m tòlh del tot jòi e depòrt,
Ans m’afortís adès ont pièger m’es.

Ueimais, senhor e companhon,
Per Dieu, ans que del tot m’afòl,
Prejatz lieis dont m’amors no’s tòl
Que n’aja mercé com del son ;
E digas tuch, pus ieu no l’aus nomnar:
Bèla, prendetz per nos n’Arnaut en còrt
E non metatz son chantar en defés.