Dat Evanjeljum van 'n verloarnen Soahn
| Dat Evanjeljum van 'n verloarnen Soahn. | |
|---|---|
| Author: | Karl Löffler |
| Dialect: | Märksch |
| Text type: | Bibel |
| Comment: |
from: Johan Winkler:Algemeen Nederduitsch en Friesch Dialecticon. Eerste deel
|
| : | |
Lukas XV Vers 11 bet 32
11. 'T hadde 'n minsch twee söähn.
12. Un de jüngste doavan sprok tom voa'r: voa'r! giw mi dat dheel güö'r, dat mi 'hürt. Un de oll' dheelte dat guot.
13. Un ne lang drup naman de jüngste söähn allt tohop un treckte wiet öäver land un schluog all sien guot dodt met prassen.
14. Ass'r nu all dat sien'ge dörch'bracht har, wur 'ne grote dhürung dörch 't ganze land un hä mösst noth lie'n.
15. Un hä gung hen un hung sich an 'n börgerschmann ut dat sülw'ge land un dä wees 'n up sien land, wo hä mösst de schwien' hö'n.
16. Un 'r har goar gärn sien'n liew' füllt met dat, wat de sü freeten; awer 't gaw em keinen wat.
17. Doa gung 'r in sich un sprok: we vell doalöhner hät mien voa'r, de häw'n brot im öäwerflot un ick verdarw' vör honger.
18. Ick will mi upmoaken un to mie'm voa'r lopen, un to em säg'n: voa'r! ick häw sünnigt im himmel un vör di;
19. Un ick bin henfort ne miehr wärth dat 'k dien söä'hn heite; moak mi to einen van diene doalöhnersch.
20. Un hä meek sich up un kamm to sie'm voa'r. Ass'r awer no' wiet van aw woar sach 'n sien voa'r un 'r jammerte em; he leep hen un feel em üm 'n hals un pusst 'n.
21. De söähn awer sprok to em: voar! ick häw sünnigt im himmel un vör di; ick bin upstünn's ne miehr wärth, dat 'k dien söähn heite.
22. Awer de voa'r sprok to sien' knächt': sökt dat beste kleed vöär un treckt 't em an, un stöäkt em 'n ring an sien hand, un göäwt em schuoh för sien' been'.
23. Un brengt 'n gemäst't kaw un schlacht 't, un loat' uos öäten un fröhlich sin.
24. Denn disser mien söähn wier dodt un hä is wedder lawennig wor'n; hä wier varlur'n un is wedder fun'n. Un sä fungen an fröhlich to sin.
25. Awer de öllste söähn weer up 'tfeld; un ass'r noah huse keem hürt 'r dat gesinge un gedanze.
26. Un hä reep to sich einen van de knächte, un fruoch wat doa wier.
27. Dä söä to em: dien bruo'r is koamen un dien voa'r hät 'n gemäst't kaw schlacht, dat 'r 'n gesond wedder hät.
28. Doa wur 'r zurnig un wull' ne ringoahn. Doa gung de ollsch rut un batt'n.
29. He a'wuort'te awer un sprok tom voa'r: ick deen' di nu schon so vöäl joahr un haw' nie nich dien gebott öäwertröä'n un do häst mi nie nich 'n buck göäwen, dat 'k met mien frün' fröhlich sin künn'.
30. Nu awer disser dien söähn kümmt, dä sien guot met de minscher dodtschloan hät, häste em 'n gemäst kaw schlacht't.
31. Hä awer sprok to em: mien söähn! do bis' alltied bi mi un allt wat mien is, is dien.
32. Do süst' awer fruohlich un guo'n muods sin; den disser dien brüö'ing wier dodt un he is wedder lawennig wur'n; hä wier varlur'n un he is wedder fun'n.