De Reis’ nah Belligen/Kapittel 12

Wo in de Bäuk de Kipen hungen.
Un wat in ‘n Holt de Vaegel jungen.

Kein Minschenseel, de hürt dat lust’ge Lid,
Denn de Gesellschaft is all wid
Herinner in den Holt, un föst
De Dannen dörch, un söcht un kickt,
Un sleiht sick mit de Dannenquäst,
Bet ehr dat endlich doch is glückt,
Dat sei de Mähren hewwen funnen
Wo ‘t Rackertüg sei an hett bunnen.
Nu is de Freud’ denn gor tau grot,
Nu fünd sei ‘rut ut alle Noth,
Un ledden s’ t’rügg nah ehren Wagen.
Hir geiht dat denn nu los mit Fragen
Un Wunnern, un wo ‘t maeglich wir;
Un dat dat doch en grotes Glück.
"Ne, dit ‘s denn doch ein dulles Stück!"
Seggt Swart. "De beiden Pird’
So von den Wagen weg! Dit kann ick nich begripen."
"Wo Dunner!" röppt Corl Witt, "wo sünd de Kipen?"
"Jung! Hest Du denn nich Dinen Schick?"
Röppt Swart. "Wo süll’n de Kipen sin?"
Un kickt nah sinen Wagen ‘rin.
"Ne, dit is wedder mal en Stück!"
Dat is en Stück," seggt Witt, "dor hest Du recht."
"Dat is en Stück," seggt ok de Knecht
Un kickt heruppe up den Wagen,
As hadd’ em Einer mit de Äxt
Vör sinen dicken Bregen slagen.
"Ne! Vadder, Lüd’ un Kinner!" röppt oll Swart,
Denn’ de Bescherung kund nu ward
Sünd wi denn alltausam behext
Heww’n wi denn unsern richt’gen Räuk?
Ne, kikt! Dor baben in de Bäuk,
Dor häng’n jo de verdammten Kipen,
Dor häng’n s’: ein, twei, fiw, - sös - saeben!"
"Sowat ded’ ick noch nich erlewen,"
Seggt Witt. "Dit kann ick nich begripen."
"Hir späukt ‘t," seggt Corl, "hir lat’t mi mit tau Weg’,
Hir sleiht sick Höppnern sin Deuwel mit."
"Hir is ‘t nich richtig," seggt oll Witt.
"Ne," seggt Jehann, "hir hett ‘t nich sinen Däg’."
"Mi is ‘t ok sülwst," seggt Swart, "as in ‘n Drom,
Na, Ein möt ‘rinne nah den Bom."
Fritz Swart, de säd’, hei künn nich stigen.
"Je, ick kann ok nich," seggt Jehann,
"Ick ward dat mit en Swindel krigen."
Nu müßten Corln sin gelen Büxen ‘ran.
Corl bünn nu ok de Kipen af,
Un bröcht sei ut den Bom heraf.
So wid was ‘t gaud; doch sine nigen Gelen,
De würd’ hei sick doch dull besaelen. -
As sei nu segen, dat ehr nicks nich, as de Stoll,
De Mettwust un de Botterbüß
Afhannen kamen was, dunn säd’ de Oll:
"‘T is gaud, dat ‘t so noch afgahn is;
Von de Geschicht’, dor will’n wi aewerst swigen,
Süs warden s’ up den Tog uns krigen,
Denn de Geschicht is aewerful;
Vör Allen darw min Ollsch nicks weiten,
De makt mi süs Verdreitlichkeiten.
Fritz hürst Du, Jung! Du höllst Din Mul."-
De Tunkönig aewer, de hadd’ dat seihn,
Wo ‘t mit de Kipen was gescheihn,
De hett ‘t den Häster glik vertellt,
Un de bröcht ‘t wider in de Welt;
Un as Jehann fot nah den Taegel,
Un Swart dat Holt entlanke führt,
Dunn repen all de lütten Vaegel
Von Twig tau Twig: -"Hest hürt? Hest hürt?
Oll Swart un Witt, oll Swart un Witt,
De hett t mallürt. - Hest hürt’?-
De sünd vexirt.
De Häster wir ‘t, de hett dat hürt;
Nu weit ‘t, nu weit ‘t de ganze Schauw,
Ick, ick; ick säd’ dat glik.
Süh, kik! Süh, kik!
Dor sitt, dor sitt oll Witt,
De olle Spitzbauw, de olle Spitzbauw!"
Un de Kukuk, de burt un wunnert so vel,
Un de Racker, be Schacker, de lacht so gel,
Un de Holtschrag schriggt, un de Blagraak rort;
"Di ‘s ‘t recht! Di ‘s ‘t recht Du Rackerwohr!"
Un as oll Swart ut ‘n Holt ‘rut kamm,
Dunn satt en Kreihvagel in de Dann,
De kreiht un kraakt: "Hurrah! Hurrah!
Oll Nahwer Swart! Oll Nahwer Swart!
Sei heww’n Di nart un ‘rümmer tart;
Wo hett de Deuwel Di ‘rümmer kart?"
Un as sei kamen in dat Kurn,
Dunn röppt ganz dütlich achter’n Durn
De Wachtel un de Snartendart:
"Dat schadt Jug nicks! Dat schadt Jug nicks!
Man Schad’! Man Schad’ üm de gele Büx."
Un as sei noch doraewer duren,
Dunn röppt de Uhl: "Oll Witt! Oll Witt!
De hett sin Uhr in Durn verluren!"
Un richtig was ‘t so, as de Vagel rep;
Denn as oll Witt in sine Tasch ‘rin grep
Un nah sin Botterbüß wull seihn,
Dunn hadd’ hei kein.
Un ganz tauletzt, as sei tau rechter Hand
Up ‘n Mark vör ‘t Wirthshus führen vör,
Dunn steiht dor vör de Wirthshusdör
Mit drei oll Gäus’ en ollen Gant,
De fangt dunn an: "Wat, wat, wat, wat is dat
För Sak, för Sak? Wat för Geslap up ap’ne Strat?
Wat, wat wat sall dat sin?"
Un de oll’n Gäus’, de fangen an tau schri’n:
"Wat, wat, wat, wat sall dat sin?
Un lat’t Jug drüben un vexiren!
Wat is ‘t för Sak, för Sak, för dwatsche, dumme Sak!"