Ün soar vemo dagik man ämonitom soaliko da bal sütas fagoseatikün ela ‚Paris‛. Süpiko jevod omik äjekon, e no ävilon fövön goli oka; ün timül ot maged dofik mana älöikon nilo fo om de pavot, ed äbunom ko luvokäd jeka flanio. Zuniko monitan ävokädom: „Brietol-li, üfo, o luman! das seatol us zänodü süt? Vilolöv-li padomonitön?“


„Dunolöv vo gudikumo ad yufön neläbani, plas zunetol so vemo omi,“ votikan äsagon me vögäd plonik. „Älabob franis goldik kiltum in böb at, kels pigivons obe ad pelön kaloti pro söl oba. Nu böb esleaton, e godl valik seaton speariko su süt. If kanolöv yufön obi medü lit, atos frutonöv obi mödikumo, ka lenoid e jov ola.“


„No binos fasilik ad tuvön moni peperöl ün soar so dagik,“ monitan äspikom, du änexänom. „Liti no kanob blinön ole, ab okanob ba yufön oli ön mod votik. Eretons-li nog goldakönäds anik?“


„Te bal,“ gespik äbinon hidünana neläbik, du äsplodülom me drens.


„Givolöd obe ati!“ votikan äsagom.


Luman pöfik äzogom, ab nesevädan ädönuom vödis et me vögäd so büdik, das ün timül fovik i goldakönäd lätik at päprididon, ed äseaton in nam omik.


Nu nesevädan äflutülom, e me buns anik doeg Danänik gretik ästanon näi om. Äkipom könädi ta nud doga, äkontagükom oni ko sütastons, ed älüvokädom dogi: „Sukolöd! sukolöd! peperon.“


Dog äbedasmeilon goldakönädi, ed äprimon ad sukön.


Ya pos pülatimils nemödik ägekömon lü söl okik, ed äleadon falon[1] goldakönädi ini nam omik, brefüpo pos atos i telidi, kilidi, e so ai fovo, du hidünan ästanom in stun müätik lä atos.


Degkilna dog igekömon ko könäd franas teldeg in lemud oka, e, posä isukon lunüpo, ägekömon atna nen önäd, ed äleadon lilön brumi brefik, äsva ävilon sagön: „Us könäds mödikum no dabinons.“


„Goldakönäd nog bal defon,“ söl omik äsagom. „Sevol-li bo fümo, das frans kiltum ädabinons?“ äsäkom hidünane.


„So fümiko, äsä atos te kanon mögön,“ atan ätemunom.


„Vestigolöd täno gudiko nogna böbi, goldakönäd bal nog binon niludo in on!“


Man ävestigom böbi, e jenöfiko ätuvom in on goldakönädi deföl. „O! o söl!“ ävokädom, du nesevädan äbexänom dönu jevodi. „Binol savan oba. Sagolös obe nemi olik, dat söl oba sevomös, kim eduinom ome yufoti so vemo gretiki!“


„Ob eduinob nosi,“ votikan ätaedom neflagiäliko. „Sagolöd söle olik, das ut, kel eyufon oli pö atos, äbinon dog: nim süperiko fiedik ä sagatik, penemöl ‚Joie‛.“


Yels mödik ipasetikons pos tim et: Fransän ibelifon timis fikulik, e reig lampörik ifinikon, ven söl hidünana et äkonom seimna jenoti küpädik at in sogod flenas anik, kelas balan ibinom calal kura lampörik.


„‚Joie‛! ‚Joie!‛“ ävokädom liföfiko. „Bai sev obik te dog bal edabinon, kel pänemon so: äbinon doeg Danänik, e neföro dog fiedikum ä sagatikum edabinon. Ädugädon söli oka valöpo, ven atan in klots no kösömiks äzigoloms da zif.“


„Kim äbinom-li söl onik?“ valikans äsäkons se leigüpo.


„Lampör: ‚Napoléon‛“, gespik brefik äbinon.



NOETS (Vükifonät)

  1. Bükapök; pla: falön.



Se Volapükagased pro Nedänapükans 1946, Nüm: 4, Pads: 26-27.

edit