En cest sonet coind'e léri

by Arnaut Daniel

En cest sonet coind’e léri
Fauc motz e capug e dòli
Que seràn verai e cèrt
Quand n’aurai passat la lima ;
Amors marves plan’ e daura
Mon chantar, que de lieis mòu
Qui prètz mantén e govèrna.

Tot jorn melhur et esmèri
Car la gensor serv e còli
El mond, çò’us dic en apèrt.
Sieus sui del pè tro qu’en cima ;
E sitot vent’ ilh freid’ aura,
L’amor qu’ins el còr mi plòu
Mi ten chaud on plus ivèrna.

Mil messas n’aug e’n profèri
E n’ard lum de cer’ e d’òli
Que Dieus me’n don bon issèrt
De lieis on no’m val escrima ;
E quand remir sa crin saura
E’l còrs qu’es grailet e nòu
Mais l’am que qui’m des Lucerna.

Tant l’am de còr e la quèri
Qu’ab tròp voler cug la’m tòli
S’òm ren per ben amar pèrd.
Qu’el sieu còr sobretracima
Lo ieu tot e non s’essaura;
Tant a de ver fait renòu
Qu’obrador n’a e taverna.

Non vuòlh de Roma l’empèri
Ni qu’òm me’n faça apostòli,
Qu’en lieis non aja revèrt
Per cui m’ard lo còrs e’m rima ;
A si’l maltrach no’m restaura
Ab un baisar ans d’an nòu
Mi aucí e si enfèrna.

Ges pel maltrach qu’ieu sofèri
De ben amar no’m destòli,
Sitot me ten en desèrt,
Qu’aissí’n fatz los mots en rima.
Pieitz trac amant qu’òm que laura,
Qu’ac plus non amèt un òu
Cel de Moncli n’Audièrna.

Ieu sui Arnautz qu’amàs l’aura
E chatz la lèbre ab lo bòu
E nadi contra subèrna