Fir de' Arem

Original Schreifweis
Wa bei fro'em Musekschall
An dem hèlle wârme Sall,
Dir ièch amuse'ert;
Denkt drun, o dir gleklech Leit,
We dién Armen iéch beneit
Dién dobausse fre'ert.

Denkt drun, wann am Iwerfloss
Iéch all Frèd an all Genos
Get geschènkt vun Uowen;
We' mat èngem Steckche Bro't
Schons den Armen war der No't
An der Suorg enthuowen.

Loost emsoss dat aremt Kand
Iéch entge'nt net strècken d'Hand
Voller bloer Streifen;
Well et iéch, wént Kélt a Schne',
Mecht schons zefil Plo a Me'
Fir an d'Tèsch ze greifen.

A verjot vun èrer Dir
Net den Alen diém an d'Stir
D'No't ass a'grave'ert.
'T kent fleicht och fir iéch èng Zeit,
A' fleicht ass se guor net weit,
Wo' èrt Gleck sech ke'ert.

Kuckt we' do dién arme Papp
Schleicht durch d'Gâss, gebeckt de Kapp
Vu Verdross a Suorgen;
D'Arbecht hun se him versot
An emsoss huot hié gefrot
Schons de ganze Muorgen.

An dohém. - Op härder Stra
Leit do stiérweskrank seng Fra;
D'Kanner froen z'iéssen.
All dé Jomer brecht em d'Hiérz.
Ass da neischt wat him sei Schmiérz
Le's sst èng Grez vergiéssen?

Ass dann ennert all dé Leit,
De' a Samett, Spetzt a' Seit
An de Kutsche rènnen,
Kèn dié nemmen è klèngt Steck
Hiér welt gin vu sengem Gleck
D'Onhèl ofzewènnen!

O da wonnert iéch och net
Wann sein Hiérz verbattert get
A voll Geft sei Liéwen;
Wann den Hâss an d'Se'l him schleicht,
Him, dién do um Buodem kreicht,
Dir am Glanz dernièwen

Demy Schlechter (1884–1923)