Gretchen Grosser's Fertälstere in dän GA, 2002

<< Haudsiede
<< Uursichtssiede Gretchen Grosser's Fertälstere in dän GA

Düsse Siede is noch in Oarbeid

- 28.12.2002 - Die "Teuro" häd Gebuursdai

Mäiden, 1. Januwoar, nu is hie een Jiehr oold, un iek hääbe mie noch immer nit an him woant. Iek mai him eenfach immer noch nit liede un kon deeruum uk nit mäd him uumegunge. Iek mout immer noch appaasje. Wan iek inne Winkel meene: "Oh, Wirsing, die is dälich oaber billich, dän nieme wie mee!" "Gretchen, 78 Cent un nit Pännich!" meent fluks min Mon un appe Steede lait die Kool wier in sien Bak.

Min Mon koand sik ful beeter uut, uumdät hie älke Dai mäd dän Euro tou dwoon häd. In uus Gärtneräi moaked hie ja den Ferkoop. So häd hie uus ljoowe Demark al loange ferjeeten.

Wan iek mie mäd uus näie Jäil moor befoated hiede, waas mie dät Mallör, wät iek Jou nu fertälle wol, nit geböard.

Knu wieren wie ätter ju Hochtied fon uus Nichte. Ädder genouch skreeuw iek ju Glukwonsk-Koarte kloor, soachte en fainen näien glääden Skien un statte dän mäd ju Koarte in dät Kuwert.

Fjautien Deege leeter, as wie al goar nit moor an ju faine Hochtied toachten, ruup uus Nichte an. So, as dät kuume moaste, waas min Mon eer an’t Telefon. Wan iek foardäm wist hiede, wät wie nu tou heeren kriege schuul’n , hiede iek dän Hörer ounuumen. Man nu boalde min Theo mäd uus Nichte Martina. Ju betonkede sik foar dät uuremäite groote Geskoank. Sofuul Jäild hiede neemens uut uus groote Ferwandskup roat. "Hääbe Jie Jou fillicht fersäin mäd dän Euro?" fräigede ju noch.. "Uurs reeke wie Jou füftich Euro wier uume." Noa, noa", liet min Mon hier wiete, dät is uus so betoacht.

Die Hörer liech noch nit gans wier appe Goabel, do kreech iek oaber wät tou heeren. "Füftich Euro tofuul roat, dät kon bloot die passierje, eenfach so roukloos mäd uus Jäild uumegunge, as wan wie deer toufuul fon hääbe!"

Een Gluk, dät nu aal uus Nichten un Näffen hilked sunt. Dät schäl mie nit noch insen passierje. Iek mout uus Demark nu uk bie littjem ferjeete, of iek wol of nit.

Gretchen Grosser aus Ramsloh

http://www.ga-online.de/index.php?id=275&uidx=5735&source=75

- 24.12.2002 - Dat Kristkindken un die Fee

As Josef mäd Maria fon Nazareth ätter Bethlehem unnerwains waas, koom die Ängel Gabriel stilkens noch insen fonne Heemel addeel, uum inne Staal ättern Gjuchten tou kiekjen. Die Erzängel joagede alle littje Dierte uut dän Staal, do Miegelken un do Spinnen un do Muuse. Dät waas ja nit uuttoutoanken, wät wäil geböarje kude, wan sik ju Määme Maria fiellicht foartiedich fon een Muus ferschräkte.

Bloot Iesel un Okse doasten fonsäärm in dän Staal blieuwe. Goud so! Oaber nit loange goud, dan deer siet noch aan Flee appe Gruund fonne Krääf un sliep. Dät winsige Diert waas dän Erzängel äntgeen, ferstoand sik, wan hiede uk wäil en Erzängel moal wät mäd Flee’e tou dwoon?

As nu dät Wunner geböard waas un dät Bäiden liech lieuwhaftich ap dät Sträi, so läiwelk un so äärm, do heelten do Ängele unner’t Dak dät nit moor uut foar Bliedskup. Jo uumswierden dän Krääf as en Skoar Duuwen. Oankelde fächelden dän littje Wäänt Ruuk fon Balsam tou un do uur tuukeden un looken dät Sträi tougjuchte. Bie dät Geraskel wude nu oaber die oankelde Flee in’t Sääf woak. Him wude fluks heemeloangst, uumdät hie toachte, deer waas wäl bääte him inne so as gewöönlik. Hie suusede inne Krääf uumetou un fersoachte aal sien Kunste un toulääst, in sien uuterste Nood, huppede hie in een Oor fon dät Bäiden.

"Ferreek mie", flusterde die ommeloose Flee, "oaber, iek kon nit uurs, jo brange mie uume, wan jo mie toupakjen kriege. Iek ferswinde straks wier, göttlik Bäiden, läit mie bloot sjoo, wo? Hie öögede hääruume un hiede uk fluks sin Ploan. "Her tou", kwaad hie, "wan iek aal mien Kroasje tousoamennieme, un wan du stilhoalst, dan kude iek wildäge ap ju Glatse fon dän hille Josef loundje. Fon deer wäch kriege iek dät Ruutekjuus un ju Doore ...". "Huppe man", kwaad dät Jesusbäiden sinnich, "iek hoolde stil."

Un do huppede die Flee. Oaber, dät liet sik nit fermiedje, dät hie dät Bäiden deerbie sun bittje kiddelde, as hie sik touräächtaide un sien Beene unnern Buuk look. In düssen Oogenblik rukkelde ju Määme fon Goad hieren Mon uut n’Släip. "Oach, kiek’ dach ieuwen, Josef", kwaad Maria gans säälich, "hie laached al!"

Karl Heinrich Waggerl

Seeltersk uursät: Gretchen Grosser ut Ramsloh

http://www.ga-online.de/index.php?id=275&uidx=5775&source=75

- 21.12.2002 - Ju Muus in’t Sträi

Dät is geböard foar loange Tieden, as in Bethlehem in dän oolde Staal dät Bäiden apsteen is. Dät waas so grääsich koold, dät uk do Muuse altoumäts koolde Fäite kreegen. Do siet inne Krääf fon dän Okse een littjet hoamel Muusebäiden. Dät waas deer so ounwüpped, as dät loos geen mäd ju Kinnertoon.

Noa, deer wude neen Boonesoppe uut Rosinen un Brandwien uutskoankt. Man do Scheepere wüül’n sik dät Bäiden wiesje läite, un süh, jo hieden inne Wintertied altied aan Druppe Jenever inne Drinkens-Petälje, uumdät jo dan ju Waamte beeter hoolde kuden. As jo Maria un Josef deer nu in dän koolde Staal in’t Fermik kriegen hieden, lieten jo do bee eerst wät uut dän Drinkens-Buddel toukuume.

Die Druppke Jenever diede sien Wierk. Josef siet ieuwenske dän Krääf un nüntjede foar sik wai, un uk Maria moakede een blied Gesicht, un die oolde Okse, ofwäil hie niks fonkriegen hiede, fäng oun tou jappjen un smeet sik wai tou släipen. As dät Bäiden inne Krääf ounfäng tou knutterjen, liech Maria dät an hiere Boast. Un uumdät sun Druppe Jenever gau truch dät Bloud gungt, diede dät uk bie dät Bäiden en gouden Tjoonst. Uut dät Snukkerjen un Roarjen wude nu mädeens sowät as een Heemels-Musik.

Ju littje Spiekermuus in dän Oksenkrääf hiede dät aal meekriegen un waas deerbie juusso as Maria so sinnich iendummelt.

Ju Muus wude eerst wier woak, as ju fon een woarme Oksensnuute anstat wude. In hiere Nood sproang ju mäd aan Sats uut dän Oksen-Krääf - un ap dän koolde Lehm-Toal. Ju flitskede anne Muure loangs un dan in hiere Ferdwälthaid ap Josef an. Ju fäägede sien Buksenpüüpe fon buuten uumehooch un bleeuw midde ap sin Kniebel sitten. Ju Muus keek Josef tou un Josef keek ju Muus tou, ju luurde inne Krääf fon dät Bäiden un bleeuw appe Bääterbeene sitten.

Juust do liet die Wiehnachts-Stiern fon Bethlehem sien Lucht truch do Finster-Ruten faale. Josef wreeuw sik do Oogene, dan deer stuud mädeens aan hilligen Schien uum Bäiden un Muus. Man dan sproang dät Muuske mäd aan Jump inne Krääf un nusselde sik toufäitens ien. Dät Goades-Bäiden schakkerde in n’Släip. Hiede deer womuugelk en Sträispier sien Fäite kiddelt?

Man, dan look die Heemels-Free wier in dän Staal ien.

Befoar Josef iendummelde, geen him noch truch de Kop, dät hie dät mäd ju Muus in’t Sträi man ljauer nit fertälle wüül, un as him dän uur Dai ju Mädden-Sunne apwoakede, waas hie sik nit moor sicher. Waas dät nu wuddelk so geböard of hiede hie dät bloot dröömd?

Plattdüütsk: Marianne Brückmann. Seeltersk uursät: Gretchen Grosser aus Ramsloh.

http://www.ga-online.de/index.php?id=275&uidx=5908&source=75

- 16.11.2002 - Die Gebuursdai

Dät waas noch Kriech, as Holger mäd sien Määme, sien Suster un sin Bruur ätter Bääsjemääme ap’t Lound look. In Hertwigswalde/Schlesien woonden jo do. Do Bumben fällen aal man tou ap hiere Stääd, un tou ieten roate dät deer uk nit fuul. Die Bääsjemääme hougeden jo nit Kröak tou lieden. Ofwäil die Kriech dan tou Eende waas, moasten jo 1946 hiere Heimat ferläite. Jo wuden ferdrieuwen. Deegeloang wieren jo mäd aal hiere Foulk unnerwains, bit jo dan äntelk in Ocholt dän Waggon ferläite kuden. Mäd Dänekas sin Lastwoain fierden jo ap Roomelse tou. Bie uus Säärke sieten do Ferdrieuwene anne Muure un teeuweden, bit jo hiere Unnerkunft toudeeld kreegen. Min Käärdel waas deer uk mee moanken. Hie hääd mie fertäld, dät do Schlesier sik so ferschräkt hääbe, as jo uus Ljude baalen heerden. Eerste hieden jo meent, nu wieren jo wier bie Polen.

Holger un sin Bruur wuden bie Taljan’s apnuumen. Hiere Suster un Määme woonden nu inne Noaberskup fon do bee Wäänte. Ju Määme waas so bliede, dät jo so goud unnerkeemen wieren. Neemens wiste do, dät dät flugge, stakke Wieuwmoanske do al läip kroank waas.

Dät häd neen Jier duurt, bit uus Bääsjemääme dät Moanske kweede moaste, dät hiere Wäänte nit moor loange bie hier blieuwe kuden. Min Oom Fidi wüül nämlik hilkje. Mien Möie Anno weet dälich noch, wo läip dät Moanske do roard häd. Wät waas dät uk bedröiwed! Gregor koom inne Naite unner, un Holger woonde nu ful tichter bie de Säärke.

Uume Naijierstied 1948 liech hiere Muur al in’t Kroankenhuus. Iek weet dät deerum so seküür, wail iek, mäd Lotte, hiere Määme in Bärsel besoacht hääbe. Min Baabe hied mie en Trumme Naijierskouken meeroat foar ju Kroanke.

Inne Moai lich dät Moanske uk noch in’t Kroankenhuus, uk 22. Moai, un Holger hied daach an düssen Dai Gebuursdai. Alwen Jiere wude hie do oold. Smäidens died hie so, as wan hie ättere Schoule geen. Bie de Säärke troalde hie oaber linksk ou ansteede fon gjuchts un ron ap’n Boanhof tou, steech inne Zuch un fierde ap Bärsel an. Hie wüül daach bie sien Määme dät Gebuursdaisgeschoank ouhoalje.

Deer stuud die littje Wäänt nu appe Goang foar ju Koomerdoore fon sien ljoowe Määme. Ju waas oaber goar nit moor deer. Uus Heergoad hied dät goude Moanske juust tou sik nuumen. Do Schwestern hääbe goar nit wist, wät jo dän Littje wäil kweede schuln. Wät waas dät läip!

Wät waas dät oaber foar siene Määme wäil stuur. Ju säärm wiste al loange, dät ju boalde stierwe moaste. Al loange foardäm hied ju alles foarnunner. Ju hied en gouden Vormund foar hiere Bäidene uutsoacht, die do Waisen uk altied goud fersuuged hääd. Fon hiere Baabe häabe jo sillaäärge niks wier heerd. Die is inne Kriech blieeuwen.

Gretchen Grosser, Ramsloh

http://www.ga-online.de/index.php?id=275&uidx=7324&source=75

Moor Fertälstere sjuch hier:

09.11.2002 Alles tou sien Tied

Fräindai-Ättermiddai. Midde Säptämber. Min Mon un iek gunge los tou’n Groot-Ienkoop. Dät is woorm buute, wie hääbe noch Sandoalen oane. As wie in ju groote Ienkoopshalle kuume, sunt wie bee schockiert. Wie stounde foar een riesich Regoal mäd Spekulatius, Marzipan-Tuwwelke un Dominosteene. Wie mouten laachje. Dät paast nu daach wuddelk nit in düsse Tied, wier äigentlik noch Suumer is. Dät is en Wits!

As wie dan ätters an een fon do Kassen stounde, sjoo wie, dät uk al siembääst Wiehnachtsseeken kooped wäide. Iek kriege noch moal n’ Schock, deer lait foar uus daach wuddelk een Wieuwmoanske en Advents-Kalänner foar Huunde ap dät Beend. Dät duurt nit weer weese! Wät schäl wäil n’ Huund mäd n’ Advents-Kalänner?

Älket Jiehr eer fangt die Wiehnachtsrummel oun. Al gau konnen wie do eerste Wiehnachtskäärdele inne Schaufinstere stounden sjoo. In Fernsehen wiesje jo uus sicher al gau Familien, do al unnern Boom sitte un sik juust wät skoanke.

Dät Fäst häd so niks moor mäd Kristentum un ju Geschichte uur ju Geburt fon Goades Suun tou dwoon. Dät is en Uutferkoop fon uus kristlike Traditionen. Alles häd sien Tied, Advent is nu ieuwen eerst in Dezämber. Bit Wiehnachten hoanged uus die Kriststollen daach tou de Hoals uut.

Deerbie is Täiwen daach sowät Feines, Foar-Fraute is ju froaiste Fraute. Älk wol die eerste weese, uumdät do Eerste am bäästen fertjoonje.

Wie säärm konnen wät dwoo, uut dät Hamsterrääd fon "immer eer" uuttostiegen. Wan wie aal kweede un uus deeran hoolde: "Iek wol nit foar Advent mäd "Stille Nacht" berieselt wäide, un iek koopje nit Wiehnachtsseeken foar dan Eeuwigkaits-Sundai, dann kon sik wät annerje.

Dät moaket Sin, dät dät eerste moal ju Truur-Tied rakt mäd Volkstrauertag, Bußdai, Dooden-Sundai. Un dan kumt in düsse Tjuustergaid dät Lucht, Stuk foar Stuk, un wie täiwe ap Wiehnachten, moakje uus Finstere ljoacht, boake Plätsken, koopje Geskoanke.

Wie mouten uk nit eenfach tou alles swiegje. Kwät me wät, kricht me tou Oantwoud: Wie lieuwje nu daach in een gans uurse Tied. Iek fräigje mie, wo kon dät dan angunge? Karneval kon daach nit ap Allerseelen fiert wäide! So ist dät bie uus in Roomelse lääsden Snäiwende geböard. Moundai wude deeruur inne Zeitung skrieuwen, een Bielde waas deer uk mee bie. Deerap waas bliede uus Bürgermeister in n’Sträflingsjakke tou sjoon. Alles tou sien Tied, oaber daach nit Karneval ap Allerseelen un Wiehnachten in Säptämber!

http://www.ga-online.de/index.php?id=275&uidx=7823&source=75

02.11.2002 Ju groote Raise

Naitou fieuw Jiehre ferwoarde ju nu al dän oolde Unkel. Ju kuud nit eenmoal kweede, wieruum ju dät wäil uurnuumen hiede. Sien Bäidene wieren ja uk noch deer un wonden tichtebie.In düsse Tied waas hie hier oaber an’t Haat woaksen, un ju waas die wichtigste Moansk foar him wuden. Ju Pleege wude hier nu uk stuur. Siet twoo Mounde liech die Unkel nu ju maaste Tied ap Bääd un stude boalde goar nit moor ap. Hie lieuwede al in een gans uurse Wareld, wiertou ju naan Tougoang hiede. Oaber, hie hiede in sien Biesteräi wät Bliedes. Dät moakede hier dät uk grääsich lichter, bie him tou weesen.

Eerjäärsene koom hie snoachens uunferwoars an hiere Bääd. Ju ferschräkte sik läip, as ju him foar sik stounden saach. Hie boalde gans kloor. "Hälp mie, iek kon mie nit alleenich ounluuke. Iek mout ferraisje. Iek hääbe een groote Raise foar." Ju fersoachte, him wier ap Bääd tou kriegen, oaber dät wüül hie nit. Somäd stuud ju ap. Unnerjuwiele koande ju wäil sin Tjukkop fulst tou goud.

"Wät wol’t du ounluuke?" fräigede ju. Ju wüül nu dät dwoo, wät hie wüül. "Min goude dunkle Ansuch un dän dunkelblaue Slips mäd dän Sälwerstriepe, dän iek altied so jädden liede moate." Dät waas goar nit so eenfach, do Kloodere uur sien stieuwen Strilte tou luuken. Dän bupperste Knoop liet ju epen. Deeruur boond ju dän Slips. Nu hieden jo dät roaked. Die oolde Mon waas bäkoawe un liet sik ap sien Bääd faale. "Dät kon fluks losgunge, iek ferhoalje mit bloot noch ieuwen bittje." Ju däkkede him ticht. Sien Ierme liegen ap’t Bupperbääd. Hie ommede rauelk.

"Goude Raise", kwaad ju sinnich. Ju geen wier in hiere Släipkoomer. As ju kuute Tied leeter ätter him keek, waas hie al an sien Ziel ankeemen. "Fluch sjucht hie uut", toachte ju, "hie houged sik nit tou schoomjen."

Uut "Stadt Gottes" 1964 fon Barbara Kromphardt; uursät in Seeltersk fon Gretchen Grosser ut Ramsloh.

http://www.ga-online.de/index.php?id=275&uidx=8133&source=75

12.10.2002 Dät Fersjoons

Ätter dän eerste Wareldkriech wieren do Tieden uk gjucht läip. Jäild waas niks moor wäid, deerfoar waas sofuul as niks tou kriegen.Mäd Eeed kud me goude Geschäfte moakje. Deeruum ferschuurden Taljans eenmoal in een Jiehr 8 Waggon Eed, dän jo ssärm uk greeuwen un truch moaked hieden. Do gansen Deege wude mäd stoundenden Woain dät Eed uut de Foan, uur dän Liesbethfähntjer Dom ättern Boahnhof in Roomelse fiehrt. Noabere mäd hiere Houngste un Woaine hoalpen mee. Mien Möie Anno waas allenich ap’n Boahnhof un smeet smoals dät Eed fonne Woaine inne Waggons.

Älke Eeuwend koom Anno gans wurich ien. So kwaad hiere Määme seeuwends moal tou hier: "Anno, gung du man sitte un ferhoal die, wilst koast du ja wäil noch n’Ommer Tuwwelke schille foar mäiden." Jädden wüül Anno hiere Muur tou Hounde gunge, Määme hiede dät alle Deege ja uk so stuur. Ju moaste ja nu ju ganse Oarbaid inne Köakene un inne Staal alleenich foarstounde un foar sofuul Ljude Ieten sjoode.

Anno waas gau fiks tougoang un joagede een groote Kiepe ful Tuwwelke uut hiere Fäl. Ap eenmoal roate dät n’Knall. Uk Anno ferschräkte sik so läip un Oma meende, deer waas scheeten wuden, man die Kriech waas daach uut. Alle bee moasten dan oaber so laachje, ofwäil ju Rute in hiere Köakenfinster stukken waas. Wät waas geböard? Anno waas in Gedankene noch bie’t Eed-Ousmieten un fersaach sik. Ju goide en Tuwwelke uut Fersjoons ätter buten. Hiere Strilte wieren altied noch bie hiere deegeloange gewoonde Oarbaid.

Nu siet loange wai Pappe foar dät Finster. Glääs waas domoals uk so betüümt.

Gretchen Grosser

http://www.ga-online.de/index.php?id=275&uidx=9073&source=75

28.09.2002 Tuwwelkeferien

As wie ättere Schoule geen, hieten düsse Ferien bie uus Tuwwelkeferien.

Ap do Ferien hiede iek domoals wäil ferzichtje wäild un waas ljauer fääre ättere Schoule geen. Do Buuren mäd hiere uuremäite groote Tuwwelkespaale täiwden al ap do Häärstferien. Dät kuud uk wäil angunge, dät wie al faordäm losgeen, tou Tuwwelke säiken. Inne Schoule kreegen wie dan äkstroa een Uuure eer fräi.

So is dät an düssen Dai, wierfon iek fertälle wol, uk wäil weesen. Twäärstruch ronnen wie do truch Onnol‘s Dannen, uur Noanewiechems Weede, un so wieren wie gau appe Iesk, nai bie Loots sien Huus. Deer hieden Kobs hiere Lound mäd Tuwwelke.

Uus Hans un iek soachten altied mädnunner. Wie wieren fikse Säikere, wie moasten altied do Eerste weese, do hiere Pound ousoacht hieden. So mouten oaber uk wäil alle Tuwwelkesäikere toacht hääbe, aal wieren jo so kittich. So kude die Rooder uk immer gau uum dät Fäild tou joagje. Oafter genouch hieden wie do Hoangste stuuf bääte uus tou Pruustjen un Puustjen. Fon "Akkord-kaputt- moakjen" hieden wie domoals eenfach noch goar neen Oahnung.

Bit dät tjuusterch wude, moasten wie säike. Waas dät Fäild uutroodert un wie kuden uus dan noch eenuur sjoo, moasten wie bääte de Eide ien un ättersäike. Dät waas so wät Läipes! Uus Rääch wüül eenfach nit moor. Deer doaste oaber neen Tuwwelke lääsen blieuwe. So geen dät dan man aal ap un deel, wät wieren wie ouwe!

Wie lieten uus dät oaber nit nieme, noch mee ätter Kobs Huus toutougungen. Dät flugge Ieten täiwde daach ap uus. Kobs kuden altied sun smoakelgen Bräi sjoode. Deer wieren brätte Doobele fon Stute oane, dät koanden wie in Huus goar nit.

Leet waas dät do al un pikketjuusterch. Min Bruur un iek moasten dän loange Wai ätter Huus noch gunge un sunt dan so tou uus Bääd ienfaalen. An Waasken hääbe wie alle bee goar nit moor toacht, so wuurich wieren wie.

Uur Dai smäidens hääbe wie uus Hoose fonne Buk wier ounleeken un uus Hoske un sunt so mäd uus smeerigen Fäite ättere Schoule geen. Dät saach ja neemens, un middeeges moasten wie ja al wier los, Tuwwelke säike.

Uus Hans moaste fluks mäd do uur Wäänte uut sien Klasse ätter buuten. Uus Schoule hiede Eed foar de Winter kriegen. Dän moasten jo mäd‘n Schieuweloop appe Been luuke. Koaster Bünger waas deer uk mee bie un paasede ap. Jo wieren noch goar nit loange deermäd tougoang, do koom uus Koaster inne Klasse. Sin hällgriese Ansuch waas ful spanked mäd Bloud. Hie koom ap mie tou un fertälde, dät min Bruur ju Schieuwe appe Kop kriegen hiede. Dät Holt waas muur, un so is dät Diert uutrieten. Fluks schuul iek ätter Huus gunge un mien Oolden hoalje.

Min Bruur koom mäd de Kroankenwoain in‘t Kroankenhuus Foardäm siet uus Koaster appe Kniebele un wuusk sin Schöilker do so läip smeerigen Fäite. Dät hääbe mie uus Schoulbäidene dän uur Dai, smäidens, fluks gans bliede fertäld, un jo hääbe mie uutlaached. Dät waas inne Häärst 1947. Iek gunge sietdäm nit wier mäd smeerige Fäite uut Huus.

Gretchen Grosser

http://www.ga-online.de/index.php?id=275&uidx=9633&source=75

31.08.2002 Rien! Rien!

Rien is’n Macht, wier du die nit foar woahrje koast. Die eene, die schält, wan’t deelpladderjen kumt. Die uur, die tilt sien Ierme ättern Heemel uumehooch un kon deer nit genouch fon kriege, sun Rien tou begröitjen.

Noa, altofuul Ljude rakt dät juust nit, do uur’n Rien loange Geschichten moaked hääbe of moakje, so as uur’n blauen Heemel mäd Sunnenschien un wiete Wulken, do as fljoogende Skäipe an’n Suumerheemel deer so wai sailje.

Un daach! As iek al kwaad, dät rakt Ljude, do dän Rien een Ljoofläid sjunge, nit bloot die Buur, die ätter oankelde druuge Wieken moal wier Rien ap sien Lound kricht.

"Rien is foar mie as Musik!" kwät n’Wieuwmoanske, "wan dät so sinnich wächrient, un iek sitte fein druuch un woorm in mien Huus, naan Besäik, iek alleenich in mien littje Riek, noa, sun Riendai, deer läit iek niks, rein goarniks ap kuume."

Dät rakt wäil altied wier Ljude, do uk uut dät Minnste un Noarste noch wät Goudes moakje konnen. Man - fiehr du man mäd’n fullpakt Rääd juun dän Wäästeiiwien an, so as iek dät foar oankelde Jiehre fon Flensburg ättere Wäästküste wai, uur Husum ätter Meldorf tou - un dan fangt dät oun tou rien!

Uut dän lichte Ättermiddais-Rien wude dät n’läipen Loundrien: egoalwäch pladderde dät ap mien Bakkebiesen bääte ap dät hooch fulleeden Rääd deel. Eerst toachte ich noch so: Staal die man foar’n Schoft annewaine unner! Man, dan kreech iek bie sun uutwoaksenen Loundrien dät daach so mäd de Wut: Du wolt daach ätter Meldorf wai! Un düssen Rien schäl die anne Gruund twinge? Silläärge nit!

Dät Woater läkkede mie uut de Buksepüüpen. Unner dän Rienmoantel dampede dät Lieuw foar wäite Waamte. Iek stampede inne Pedoalen un reet do Kilometere ou, un dät egoalwäch juun dän stieuwe Wiend an un aal dän strulljende Rien. So koom iek ätter Husum tou, saach tou linker Hounde Theodor Storm sien Grääf unner do hoogen Lindenboome. Deer wüül iek äigentlik ieuwen oustiege. Man - bie dän Rien?

Un wieder geen’t - uur’n Määrket-Ploats, ruut in’t Lound, ätter’t Suude tou.

Un dan, ätter Uure un Tied, do hiede iek dät roaked, iek waas deer, wier iek wai wüül: Meldorf! Un foont dät Weershuus, wier iek mie anmäldet hiede. As luur’n jo ap dän Loundroat, so studen do Weersljude deer unnere Doore un wunnerierden uur mie wäite Woatermon. Aan schoof dät Rääd in’n Staal rien, die uur wiesede mie dän Koomer, aan pakkede mie druuch Göitjen deerwai, Hoamd un Bukse un’n woorm Lodenjak, hooge Pampuschen foar do wäite Fäite, do tjukke Wullhoose nit tou ferjeeten!

"Un wan Jie kloor sunt", kwaad ju Krögersch, "dan kuume Jie man deel, inne Gaststoowe is’t woorm, un bie sun dägt Ieten un Drinken schäl die lääsde Rest uk wäil druugje!" Kon me sun Oart fon Wieuwmoanske wäil ferjeete?

Wät deer in ju Meldorfer Gaststoowe appe Disk koom - buute soop alles in n’dithmarschen Loundrien ou - deer waas dät Eende fon wääge. Uur dän Rien scheelde? Dät schuul me so gau nit dwoo. An’n Eende kon deer wät bie ruutsuurje, wier me ätter Jiehr un Dai mäd Smüüsterlaachjen un Bliedskup uur simelierje kon.

Un is nit uk in düt Lound dät froaiste Rienläid woaksen, wät Klaus Groth apskrieuwen häd?

"Rien - Rien - druus! Wie sitte hier woorm in n’Huus..."

Uut dät Bouk: De Büste Flora Fon: Hein Bredendiek

Seeltersk uursät: Gretchen Grosser

http://www.ga-online.de/index.php?id=275&uidx=10768&source=75

24.08.2002 August Aapele

Uus Bääsjemääme hiede rund uum hiere Tuun tou Fruchteboome, do maaste wieren oaber Aapelboome. Do hiede ju aal säärm ääntet. Wäkke Boome wieren deerbie, do hieden Aapele, do eenfach grääsich smoakeden. Aan Boom namden wie: die Bittere. Do Aapele deerfon lieten so fluch as moald mäd roode Sooken. Die uur Boom broachte altied uuremäite ful Aapele, do wieren oaber so suur, gans läip as Ättich. An do Aapele fergreepen wie uus nit.Wan wie oaber moal sunner tou fräigjen, uus en Aapel unnern Boom wäch soachten, kreech uus Oma uus boalde immer tou sjoon, uumdät ju altied in hiere groote Tuun an‘t Wurakjen waas.Dan ruup ju: "Halluun, halluun, Schoijer inne Tuun.” Ju wüül uus deermäd wäil leere, dät me neemens wät wächnieme schäl, wan dät uk man sun Aapel is.August-Aapele kuden wie bie uus Oma nit kriege. Sun Boom hiede ju nit. Wät benoarlek waas dät. Düsse Aapele sunt ja al ful eer riep as do uur.Sassen‘s, do hieden sun grooten August-Aapel-Boom. As do dan dät Eed-Gleise an hiere Tuun un Huus foarbiegeen, moasten jo sun Striepe Lound deerfoar oureeke. So fällen uum düsse Tied uk moonige August-Aapele deertruch appe Gleise. Fonsäärm hääbe wie do apsoacht un fluks smäit apieten. Deer ruup neemens: Schoier inne Tuun. Wie wisten oaber, wie sunt Aapel-Steeler un dät 7. Gebot hat: Du sollst nicht stehlen! Alle fjauer Wieke stuud Bicht an, un fonsäärm hääbe uk iek bichtet: "Ich habe Äpfel gestohlen." Uut dän Bichtstoul koom naan Kommentar deertou, uus Pestoor schäl wäil smüüsterlaached hääbe.Een Tied leeter koom Unkel Sassen dät Paad truch Umme Heede gungen un wüül uus Koaster, sin Swoager, ap Hollnerfoan besäike. Un wät meene Jie wäil, wät hie uus meebroachte? Een gans groote Taaske ful August-Aapele. Schuul hie uus bie’t Schoijen blouked hääbe?

Gretchen Grosser, Ramsloh

http://www.ga-online.de/index.php?id=275&uidx=11083&source=75

10.08.2002 "Banaden"

Wät rakt dät nu aal foar flugge Fruchte inne Winkele. Ful deerfon kanne iek nit un hääbe do uk noch nit pröiwed.

Tou uus Bäidenstied roate dät foar uus bloot Aapele, Peeren un Pluumen fon oaine Boome. Wie koanden do nit moal Bananen. Lisa un Frieda hieden fon düsse Frucht al fertäld. Jo wieren inne Ferien in Bremerhoaven bie hiere Tante Mia weesen. Bananen hieden jo deer ieten, un do smoakeden so fein fertälden jo uus, as wie wier mädnunner ättere Skoule geenen. Wie kuden uus deerunner niks foarstaale.

Oaber as dät do bie uus ätter ful Jiehre uk Bananen tou koopjen roate, hääbe iek dan uk sun Frucht ieten. "Do kon uus Bääsjemääme sicher uk goud biete", toachte iek. Deermäd wüül iek hier bliede moakje un broachte hier sun Druust mee. Oma waas an Wunnerierjen, so kruume Dierte koande ju uk noch nit. Fluks iete wüül ju do nit, uumdät jo juust Middai-Ieten aape hieden.

En Schoaft leeter besoachte iek moal wier uus Oma. Wie hieden uus man juust begröitet, as ju dan tou mie kwaad: "Gretchen, sukke Banaden hougest du mie nit wier meetoubrangen, do smoakje ja grääsich. Iek hääbe deer bloot moal ounbieten, man iek kriege se sunner Tuske goar nit stukken." "Do sunt daach gans mul, Oma un juust goud foar die", kwaad iek tou hier un skilde hier een eepen un loangede hier ju Banane tou. "Jämann so gungt dät, ju smoaket ja wuddelk gans wunnerboar", stoalde uus Oma nu fääst.

Sunner Schill wuden "Banaden" nu uk foar uus Bääsjemääme tou hiere ljoofste Frucht.

Gretchen Grosser, Ramsloh

http://www.ga-online.de/index.php?id=275&uidx=11655&source=75

03.08.2002 Eed Hieden wie damoals Ferien?

Ferien in n’ Julimound foar trietich Jiehre un moor, as wie 1946 skreeuwen? Ferien un daach niks as läipe Tied mäd aal dät Wurakjen un Oumarachjen bie ju Oarbaid mäd dät Eed. Eed: dät waas domoals as n’Düwelswoud un dan uk noch as n’Woud, wier me sik an wöörmje kuud in aal do Gedankene an dän littje Ougend, wier me bie Wintertied allerbääst Präss-Eed rounsmiete kude. Un wät schuul deer foar en griesen Winter kuume: 46 ap 47!

Oach, dät is al so loange häär! Kwät deer aan! Wäl toankt noch an düsse roare Eed-Tied dälich? - Iek meene, wie kweede: hoold stop! Wie ferjeete’t ja aal tou gau, un wie schuul’n driest noch insen uus Gedankene touräächstjuurje ätter düssen Julidai anno 46 wai.

Klokk fieuw ädder an’n Dai slurrden wie los, ätter ju Steede wai, wier die Eed-Bus oufiehre schuul. Ouronnene Suldoatenstöawele, ienfaawde Mariene-Moantele mäd ju ap Zivil moakede Mutse deertou. In dän Broodbüüdel hieden wie dän Kätlapper mäd dät Middai-Ieten. Tousoamenseedene Wuttele mäd n’poor Tuwwelke deer mee moanken, sunner Flaask ferstoant sik, fillicht noch n’Knuust Brood, Maisbrood of sowät. Un wan aan Gluk hiede, dan waas in ju Taaske uk noch en Püüpe mäd n’bietje ächten Tebak of dän stjunkerige Oainbau.

So studen do Ljude deer un luurden ap dän Eed-Bus. Fuul baale dieden do Ljude juust nit. Un koom die Bus uume Timpe tou, dan geen dät Gedrängel los. Aal wüül’n se sitte. Man do maaste moasten stounde un hoangeden an do Ringe tou’n Fäästhoolden. So schuukelden wie dan mäd dän klöaterige Bus ättere Foan tou.

Allerweegense bie do Eed-Wierke un Fabriken wuden do Ljude ousät. Un dan fäng ju Dai-Oarbaid oun. An ju eene Steede liegen do Ljude anne Gruund un stoapelden do noch wäite Eed-Sooden in n’Ring tousoamen: dät waas dät Ringjen.

An een uurse Steede wier’n jo deerbie un sätten dät druuge Eed in groote Bälte tousoamen, do froai hoochmuurden Eedkaanten nit tou ferjeeten: dät waas dät Bältjen. Die Eed-Boas hiede dät Tällen un kommandierde , wät tou dwoon waas. Eerstmoal roate dät neen Apkiekjen un Ferhoaljen. Dät waas een Wurakjen mäd dät sweere Eed un dan dät Hoochsmieten ap do hooge Bälte un dät Fullsmieten fon do Loren. "Dät mout noch fuller!" gröalde die Eed-Boas un keek uus skäärp tou. Un wie smeeten do Kuurige ful un wuchteden näie uumehooch. Bloot bie Middai, dan roate dät een littje Schoaft tou’n Ferhoaljen. Wie smeeten uus in’t Gäärs un kreegen dän Broodbüdel häär.

"Deer hääbe wie’t!" kwat min Makker un rüürde in sien Soppe wät hääruume, "nu is se uk noch suur wuden! Neen Wunner bie so bruddich Weeder!" Hie schäddekoppede un fäng oun, sien suure Tuwwelkesoppe tou ieten. Iek hiede al de Püüpe mäd Oainbau in Bround un keek uur dän Foan wai. Un saach mäd n’moal, wo froai dät hier buute waas: saach ju wiede Breedenje mäd aal do bunte Bloumen, do wiete Wullgäärskoppe, uk dät oustatte Foanflach, wier dan an dän uur Dai do groote Maschinen an’t Wöilen wieren. Man dan geen dät fääre, älk waas an sien Steede. Iek weet’t nit moor, wofuul Daiwierke wie moakje moasten, uum dän Eedschien foar do 60 Zäntner bäst Präss-Eed in’t Kontor - oafter moor as 50 Mon bätenunner- outouhoaljen. Mie tinkt noch, düsse roode Schien waas mie domoals moor wäid as aal do Diplome un Tjuuchnisse fon ju ganse Wareld.

Do Eed-Mutten fon dän Düwels-Foan, do rakt dät al loange nit moor. Deer fiehrt neen Skip moor mäd Eed ätter Bremen roun. Un wan dälich noch annewaine n’Fouger Eed foar do Huuse ouleeden wäide schuul, dan stounde do Ljude deer sicher to wunnerwierkjen un schäddekopjen. Aan, die mäd mie domoals inne Foan wurakt häd, die häd ap sien oaine Oart sien trietichjiehrich Eed-Jubiläum fiert: is mäd sien Prunk-Auto ju Eedsträite anne Kenoal loangs fiehrt un häd aal do smukken Siedler-Huuse, do littje Täärpe, do uut dän Foangruund ruutwoaksen sunt, sik bekieket un foar sik wai simeliert: wät konnen trietich Jiehre in uus littje Moanskenlieuwend al alles uumekalfaterje!

Uut dät Bouk: Die Büste Flora Fon: Hein Bredendiek

ut Seeltersk van Gretchen Grosser aus Ramsloh

http://www.ga-online.de/index.php?id=275&uidx=11908&source=75

27.07.2002 Nood foar Grummel

Äntelk koom jäärsen Eeuwend en Grummelskuur, un ju ganse Noacht häd dät rienen. Wät häd dät goud däin. Wie kuden ju groote Hatte ja uk boalde nit moor uuthoolde. Nu is ju Lucht wier scheen, un wie konnen fain wier truchommje.

Ful Ljude hääbe dälich gor neen Nood moor foar Grummel. Die kon oaber uk gefoardelk wäide, wäil nit die Grummel, oaber die Loai. Ounfang do füüftiger Jiehre sunt een Määme mäd hiere junge Dochter uut Hollen bie Roomelse in hiere Huus truch en Loai tou Doode keemen.

As uus Harald noch littjet waas, hiede uk hie wäil Nood foar Grummel. Bie sun Grummelskuur seeuwends bleeuwen min Mon un ek oaber so loange aape, bit dät Läipste foarbie waas. Wie liegen do oaber noch nit loange ap Bääd, do stuud uus littje Wäänt an mien Lääsekant und kwaad gans sinnich tou mie: "Mama, wenn es grummelt, mag ich so gern bei Frauen schlafen.”

Iek noom do min littje Waadebukse mee unner mien Fuggen, un fluks sliep die Littje rauelk wier ien. älich häd uus Harald neen Nood moor foar Grummel. Hie släpt altied fluks ien uk bie Grummel un uk sunner "Frauen".

Gretchen Grosser, Ramsloh

http://www.ga-online.de/index.php?id=275&uidx=12206&source=75

20.07.2002 Tuume taie

Wät moaket me sik uk oafter unnuts Suurge. Dät is oaber eenfach so, wie konnen toumäts nit uurs. Ätterdäm tonkt me oafter, dät was dät nit wäit, dät me sik so apiewert häd.

Fergeene Täisdai waas dät. Uus Dochter moaste Prüfung moakje, mündlich in Religion. Ju säärm waas al dät ganse Wiekeneende so apgerägt, oaber min Mon un iek uk.

Iek wüül deeruum smäidens, befoar iek an mien Oarbaid geen, oaber noch een Käärse inne Säärke apstikje. Nu koom iek oaber al wier anne leete Kaante, uumdät iek twäie täiwe moaste, uumdät in Lier wier moal twäimoal een Brääch hoochleeken wude, juust as iek deeruurhäär fiere wüül.

Uum njuugen Uure waas iek mäd mien Gedankene gans bie mien Marike in Ait. Mien Haat waas so ful, un deeruum fertälde iek min Chef, en jungen Mon, mäd dän iek alleenich in een Kontor sitte, dät mien Dochter nu mäd hiere Prüfung tougoang is. Hie schuul uk man mee Tuume taie. Uumdät bloot Heer Wiechers un iek fon do gansen Ljude in uus Bürohuus kattoolsk sunt, fertälde iek him uk, dät iek äigentlik märelch noch inne Säärke gunge wäild hiede, un wieruum deerfon niks wuden waas.

Min Bürochef keek mie tou un kwaad: "Das ist ja wohl kein Problem, beten können wir auch hier." Fluks appe Steede säägende sik die fromme Mon, un wie bee hääbe mädnunner int Büro beedet.

Marike kuud hiere Läkse. Dät Abitur is so goud as besteen.

Gretchen Grosser, Ramsloh

http://www.ga-online.de/index.php?id=275&uidx=12501&source=75

13.07.2002 "Nu slacht’t trättien"

"Nu slacht dät trättien!" kweede wie, wan’t moal gans läip kumt. Un deerbie is dät nu, wier dät bit fjaueruntwintich in de Klokktied gungt, n’gans kemoudige Middaisuure. Dät Ieten stoant maasttieds appe Disk un älk is toufree, dät hat, wan dät Ieten nit juust anbaant of fersoalten is of die eene un uur in’t Lokoal tou loange ap sien Ieten täiwe moaste. Dan mai die eene daach wäil appe Disk haue un kweede: "Nu slacht’t trättien!"

Oarich is’t oaber daach, dät gungt nu moal nit ruut, ju Nood foar ju trättien, in neen Hotel rakt’t n’Koomerdoore mäd ju Nr. 13. 12 A un sowät moakje se deer dan fon. Un nu noch die Trättienste! Dät is ja wäil en gans läipen Dai, wier alles eenfach scheeuw gunge mout. An sun Dai - riene dät dät uk noch - sticht Gerd Otten uk noch mäd fät ferkierde Been uut Bääd. Hie häd der uk noch sun Slach fon wääge, dän Trättienste eenfach alles Läipe toutoutjouen. Un so koom’t uk.

Hie ja an Foaremiddai ättere Post mäd sien Rääd, dan kon hie so nääbenbie noch allerhand uurse Boskuppe ferwoarje. Hie betoalt ap sien Postspoarbouk wät ien. Oankelde Ljude hääbe hierfoar ja uk noch wät appe Bäätrhound. Goud, sien Jäild waas hie los. Dät blaue Spoarbouk koom inne Aktentaaske, un ju wude nu ap’t Bääterrääd fäästklämmt. Dän Rienmoantel boond hie noch buppeap, uumdät die Rien foar’n Sät apheerd waas. Gerd Otten steech, loangbeenich as hie waas, wier ap sien Rääd un fiehrde altied bääte do Autos ien. As hie wier bie de Ampel hoolde moaste, greep hie ätter sien Buksentaaske. Wät? toachte hie, wier hääst dien Jäildknippe lät? Hie gau ap’t Foutpaad, wöilt inne Aktentaaske un deer! Der lait’t ja, bie sien Postspoarbouk. Hie sticht wier ap un fiehrt fääre, truch dät Gewöil fon Moansken un Autos.

Hääst din Kroam bääte uk goud ferstaud? toachte Gerd Otten noch, do ruup al wäl fon bääten: "Häi! Du deer, dien Moantel kumt ja inne Speeken!"

Hie wier runner fon’t Rääd, gau anne Siede - un deer: wier is ju Aktentaaske? Un die Moantel hoangede twiske de Speeken!

Nu geen’t bie Gerd Otten daach aal wät truchnunner. Hie sloot dät Rääd an un biesterde tourääch, ju ganse Määlnesträite tourääch, wier hie fonne Post häärkeemen waas. Un keek älk toumäite, of die nit sien Aktentaaske ...? Noa, ju Aktentaaske waas wääge. Wäch mäd dät Postspoarbouk un ju Knippe mäd do fjautich Mark. Hie ron inne Post, liet dät Spoarbouk speere un soachte dan sien oustoalt Rääd. Un dan man mäd dän smeerige Moantel ätter Huus!

"Man fluks mäd de Doore in’t Huus faale un Määme alles fertälle, dan is die Allam ja gau foarbie..." kwaad Gerd foar sik wai. Hie moakede dan uk fluks sien Bicht ou. Toueerst Allaam genouch uum Klokk tjoon ädder an n’Trättiensten.

Man nu koom alles uurs. "Na, dan drink man eerst n’Tass Tee!" kwaad Määme Otten ap eenmoal gans sinnich, "schääst die n’bittje fermunterje!" Un ätter dät twäide Tass: "Wät iek noch kweede wüül, deer waas ieuwen wäl hier un häd wät ouroat: dien Aktentaaske! Wät kwääst du nu? Hiede hie fuunden, midde inne Stääd! Un din Noome in dät Postspoarbouk, die häd him wäil dän Wai wiesed. Wo konn’t angunge?

Gerd Otten kwaad eerst niks, un dan, as dät Blaubäkjen däin waas, kwaad hie sun bittje sliepstäitsk: "Hääst him n’Beloonenge roat?" "Noa, die waas fluks wier bute!" Dan waas dät wäil sun soliden Beamten!" kwaad Gerd Otten un hiede fon dän Trättienste ap’n moal een gans uurse Meenenge.

Uut dät Bouk: "Die Büste Flora" fon Hein Bredendiek Seeltersk uursät: Gretchen Grosser

http://www.ga-online.de/index.php?id=275&uidx=12747&source=75

29.06.2002 "Du Urkundenfälscher!"

Goad wäs Tonk, nu sunt eerst moal loange Ferien. Imke fraut sik, man, wan ju nu wier los mout, kumt ju in een uurse Skoule un schäl dan uk noch Ängelsk leere.

So geen mie dät domoals uk. Iek hiede noch genouch mäd dät gjuchte Hoochdüütsk tou dwoon, as iek dan uk Ängelsk leere moaste. Dät Seeltersk koom mie altied biet’t Baalen goud toupaas, man dät Skrieuwen! Dät waas man nit so eenfach. Ful wät ja gans uurs skrieuwen as dät uutboald wät.

Do maaste Wuchtere in uus Klaase wieren al ätter’t Gymnasium of ättere Realskoule in Cloppenburg geen. Do kuden dät al aal, wiermäd wie fon’t Lound dan ounfangt sunt. Somäd heerden do uk goar nit tou, wät uus Koaster uus fertälde, noa, jo störden dän Unnerricht. Uus Ängelsk-Koaster waas nit ful aller as wie, hie meende dät goud mäd uus un wüül uus jädden wät biebrange. Oaber, die Heer Suhrenbrock kreech neen Raue in uus Klasse. Do Wuchtere, wierfon do maaste al 16 bit 17 Jiehre oold wieren, unnerheelten sik eenfach.

Insen hieden wie as Oarbaid een Uursättenge moaked. Ju waas wäil nit so goud uutfaalen. Agnes hiede sogoar skrieuwen: I clean my teath witch a teaspoon Dät wüül die Koaster nit leeuwe, kon dät dan goar nit angunge? Hie remänterde aal man tou, wilst iek gans ferträitelk in mien Häft kiekede. So wät waas iek nit gewoont, mien Oolden fon mie uk nit. Wät wüül’n do wäil kweede? Luuter roode Strieke un Teeken in mien näie Häft. Sunner loange tou uurlääsen, noom iek min Füller un moakede nu mäd blaue Änket alles so in Faawe as mien Lättere. Deermäd hiede iek en ganse Skoft tou dwoon, un uus Koaster waas altied noch bie sien Predigt. Hie moaste dan wäil daach blouked hääbe, dät iek him goar nit touheerde un flietich tougoang waas. Hie waas näischierich wuden un koom ätter min Boank tou. Dät hiede iek oaber goar nit meekriegen, ferschräkde mie fonsäärm do so läip, as hie mie fäl anböalkede un ruup: "Du Urkundenfälscher!"

Dät meende iek do oaber nit, waas dät nit mien Häft?

Heer Suhrenbrock wüül uus Klasse eenfach nit moor hääbe. Ättere Ferien stuud inne Ängelsk-Uuure een junge Koasterske foar uus, ju liet sik oaber nit appe Kop hääruumedoansje.

Gretchen Grosser

http://www.ga-online.de/index.php?id=275&uidx=13275&source=75

06.07.2002 Foutball Weltmeisterschaft van 1966

Wät waas dät douk foar’n Aprägung uum dän Foutbaal, as ju Weltmeisterschaft in Änglound uutdrain wude. Inne Fabrieken, Kontore, Winkele un appe Sträiten waas niks tou dwoon, alle Ljude sieten foar’n Fernseher tou kiekjen.

Uus Frisör in Cappeln hiede uk dät Foutbaalfäiber uuremäite pakked. Dät kude ja nit uurs, geen daach in sin Salon alle Baaleräi in düsse Tied uur dän Foutbaal. Dan koom dät Eend-Spil: Düütslound juun Änglound!

Sneeuwende-Ättermiddai wude dät in’t Fernsehen uurdrain. Uum Ketier foar tjo geen die lääsde Kunde uut Höhne sin Salon - deermäd hiede Albert uk wäil reekent. Nu kude hie fluks in Raue dät Eendspil meebelieuwje. Albert Höhne fraude sik so as n’littjet Bäiden ap Wiehnachten! Gau feegede hie do swotte, jeele, roode un griese Wulle tousoamen un moakede alles ap Steede. Fon

buppen uut sien Stoowe koom al die Röak fon Boonekoafje häärunner, un die Antäller in’t Fernsehen mäldede al luudhoals, dät dät Londoner Stadion mäd hunnertduusent Ljude uutferkooped waas - sogoar ju Königin waas deerbie.

Noch tjo Minute, dan schuul dät Spil ounfange! Die Frisör moaste ieuwen ju Butendoore ap Slot brange. Hie wüül juust dän Koai uumetraale, as die littje Koarl häärienstuuwen koom.

Gretchen Grosser

http://www.ga-online.de/index.php?id=275&uidx=12948&source=75

22.06.2002 "Nein, ich bin eine Saterländerin"

Tuunsdai hieden wie Besäik uut Heerenveen in Wäästfräislound. Heer de Boer, Koaster a.D., un sien Wieuwmoanske Imkejen hääbe uus besoacht. Dät dwoo jo al en poor Jiehre, altied dan, wan jo mäd hiere Woonwoain in Herbrum sunt, kiekje jo bie uus ien.

Uumdät jo Bescheed tälden, waneer jo kuume wüüln, hoangede iek ädder genouch ju fräiske Foone mäd do Seerousenbleede bie uus Apfoart in n’Boom, uum deermäd uus Früünde tou begröitjen.

Dät waas al juun Eeuwend, as Gregor ju Foone wier binne hoalje wüül. Maräike wüül en Boskup in uus Noaberskup moakje un koom deeruur tou. "Gregor, was hast du denn da für eine Fahne?" fräigede ju. "Die friesische", meende min Mon. "Du bist doch auch eine Friesin, du mußt das doch besser wissen als ich Westfale!" Noa, dät meende Maräike daach wuddelk nit, dät wol ju fillicht uk gans un goar nit weese juusso as so fuul Seelter dät uk nit weese woln un nit Bescheed wiete. Deeruum roate ju klak tou Oantwoud: "Nein, Gregor, ich bin eine Saterländerin! O, was ist das immer noch kalt." So kreech ju gau en Eende in dät Thema.

Of wie nu woln of nit, wie sunt Fräisen, Seelterfräisen of Aastfräisen un ächte Seelter baale fräisk of seeltersk.

Wät meene Jie deertou?

Gretchen Grosser

http://www.ga-online.de/index.php?id=275&uidx=13530&source=75

08.06.2002 Bäiste ferkoopje

Jaan hiede n’littje Buurkeräi mäd fjauer Bäiste, do hie älke Oolske. "Iek hääbe neen Lust moor tou Milken un Fodderjen, mäiden gunge iek ätter Ait un ferkoopje do Bäiste! Un wan iek do goud ferkloppje kon, dan wol iek daach uk moal insen in sun froai Hotel släipe, so as foarniehme Ljude dät uk wäil dwoo." Wilma foont dät uk gjucht prima un meende: "Dou du dät man so, Jaan, dan hougje wie smäidens uk nit altied so ädder aptoustounden."

Jaan ferkoopede sien Dierte uuremäite goud, un hie geen dan in n’Hotel. Hie kreech dän Koomer mäd ju Nummer 113, un die Portier kwaad oaber noch ekstroa tou him: "Aber ich möchte Sie noch darauf aufmerksam machen, dass im Zimmer 114 ein Gast mit Darmgrippe liegt, der eventuell noch von einem Arzt besucht wird."

Dät moakede Jaan ja fonsäärm niks uut. Foar’t Bäädegungen droank hie oaber noch n’poor Bjoor in dät Hotelrestaurant un ferloangede dan ju "Speisekarte". Hie studierde ju Koarte, ruup dan dän Ober un fräigede him: "Was is das denn hier "Ragut fine"?" "Mein Herr", kwaad die Ober, "das ist französisch, das zieht man so durch die Nase - "Ragut fine". "Nee", kwaad Jaan, "ich will nicht durch die Nase essen, was ham Sie denn sonst noch?" "Es gibt Schweinebraten, Rotkohl, Kartoffeln und Soße."

Die Ober koom nu dan eerste oaber un broaachte ju Soppe. Fräigede Jaan: "Was is das denn?" "Das ist eine legierte Suppe, mein Herr." Jaan look sien Oogenhiere hooch: "Legierte Suppe? Kenn ich nicht, un wät die Buur nit koand, dät frät hie nit. "Herr Ober, die komische Suppe können Sie wieder mitnehmen." Wülm eet gans heerlik, ziskede sik noch n’poor Bjoor bääte sien Schemisät un geen ap Bääd.

Nu hiede die Gast in Koomer 114 daach noch Schwierigkeiten. Die Dokter wude ruupen, fersaach sik inne Koomerdoore, koom so bie Jaan ien un ruup herrisk: "Hose runter! Hemd hoch!" Jaan kreech fon dän Dokter n’Ienloop un toachte, in sun foarniehm Hotel heerd dät aal mee tou’n Service.

Dän uur Dai mout Jaan sien Hanna fonsäärm alles fertälle. "Jä, Hanna, du koast die dät goar nit foarstaale, iek hiede n’Koomer, die waas so groot as uus Köaken un Stoowe tousoamen, un dan hiede iek noch n’Koomer mäd’n Boolje tou’n Boadjen deeroane, waas ja oaber läider nit Sneeuwende. Oaber, dät eene tälle iek die, in sun foarniehm Hotel, deer sunt jo ja resolut. Wan du deer dien Soppe nit apätst, dan kumt midde inne Noacht die Koch un spritsed die ju Soppe, ju du seeuwends nit ieten hääst, inne Iers.

Gretchen Grosser, Ramsloh

http://www.ga-online.de/index.php?id=275&uidx=14124&source=75

18.05.2002 Die Pfingsterboom

Wunnerboar Weeder waas’t ap Pingster. Ju Sunne skeen, un do Fugele soangen uume Wädde. Boukene un riesene Boome studen so prik tou mäd hiere hälgräine Loof un do Aapelboome hieden en wietrosa Klood oane. Duurt iek en Pingstertour moakje?", fräigede iek middeeges. Iek doaste, schuul oaber bie Tied wier ienkuume.

Foar’t Rääd statte iek en poor riesene Takken un fiehrde los. Alle boukenen Paade waas iek al bieloangs keemen un mäd de Tied wude mie dät uk tou loangwielich so alleenich. Wildäge doaste Ollendieks Sefa mee. Ap dän Wai waas iek sowieso al, un bit Ollendieks waas dät nit moor wied.

Sefa wüül wäil jädden mee un doaste dät uk. Ju moakede hiere Rääd uk bunt, un wie trieden los, truch Mäskentäärp bit ätter Carum un wier tourääch. As wie bie Schulzes foarbiekoomen, sproang Lenchen in’n Hinkepinke hääruume. Wie stegen ou un keeken tou, wo goud ju dät kude. Die Bernd stuud inne Köakendoore. Sien roode Primanermutse skeeuw appe Kop, Sigarette inne Muule, een Hounde inne Taaske.

Na, Mia, hääst uk n’ Pingsterboom kriegen?" fräigede hie. Noa, iek nit, uus Sefi häd aan kriegen." Uus Sefi waas al oold, ju waas al füüftien Jiehr. Täiw man, touken Jiehr, dan brange iek die aan."

Ju Tied geen wai. Dät wude Wiehnachten, dät wude Paasken un dan Pingster. As iek smäidens apwoakede, skeen ju - sunne so bloank in mien Koomerfinster, un do Fugele soangen, dät waas n’Pläsier. Iek sproang uut mien Bääd, reet do Gedienen biesiede: Naan Pingsterboom, niks! Bie uus Sefi, deer stuud wier aan. Wät groote Ljude kweede, deer kon me sik uk nit ap ferläite", toachte iek.

Tjoo Jiehre geenen wai un von dät Skoulwucht wude n’jung Wucht. Midde inne Krieg, 1942, hääbe wie dan hilked, die Bernd un iek. Gans toufällich koomen wie insen moal ap dän Pingsterboom tou baalen. As iek alwen Jiehre oold waas, hääst du mie moal en Pingsterboom ferspreeken, oaber broachst hääst du mie naan." Hie meende: Wan die Krieg is moal tou Eende gunge schuul, dan krichst du din Pinksterboom, un wan iek dän alleenich uut de Foan sliepje mout."

Twoo Mounde, befoar die Krieg tou Eende geen, is hie in Kurlound faaln un min Pinksterboom hääbe iek nit kriegen.

Plattdüütsk: Maria Schulze Seeltersk uursät: Gretchen Grosser aus Ramsloh

http://www.ga-online.de/index.php?id=275&uidx=14906&source=75

11.05.2002 Alle Deege Muttertag

Eerst ätter dän 2. Wareldkrieg sätte sik düsse Bruuk uk in Europa truch. In Düütslound wude die Muttertag 1923 toun 1. Moal offiziell fiert un 1933 tou’n Fierdai moaked.

Iek kon mie nit besinne, dät wie as Bäidene Määme wät tou’n Muttertag skoankt hääbe. N’Kindergarten, wier uk dan ful foar Muttertag bastelt wät, hieden wie do goar nit, die koom eerste, as mien Bäidene al groot wieren.

Basteljen hieden wie inne Skoule uk nit, uus Koaster hiede genouch deermäd tou dwoon, dät hie sien Läksen foar 8 Skouljiehre kloor kreech. Jäild foar Geskoanke hieden wie al loange nit, iek hääbe silläärge neen Taaskenjäild kriegen.

Inne Moaitied waas dät. Do hieden wie Religion bie uus Pestoor, die koom insen inne Wieke bie uus inne Skoule. Dät geen wäil uum dät fjoode Gebot, Muttertag waas ja uk inne Moai un düsse Mound is uk ja besunners foar ju Muur fon Goad.

Nu fräigede Pestoor, wo wie uus Määme dan bliede moakje. Deerap wiste so gjucht neemens wät ap tou kweeden. Lälk tou uus Määme waas ja neemens fon uus, dät roate dät do ja gans un goar nit. Wie dieden alles, wät Määme fon uus wüül.

Pestoor täiwde loange ap en Oantwoud. Iek wiesede do min Finger ap un meende: "Wir können unserer Mutter eine Freude machen, wenn wir ihr sagen, daß wir ihr lieben."

"Margaretha, das ist falsch, es heißt, daß wir sie lieben!" Wät hääbe iek mie skoomed. Alles was ferkiert, Määme kweede, dät wie hier jädden liede muuge, uk. Noa, dät moasten wie hier sunner Kweeden wiesje truch uus "Ljoofweesen".

Dät dieden wie ja uk altied. Juunbaalen un fräch wäide tou uus Maame roate dät fonsäärm nit. Somäd hieden wie alle Deege Muttertag, as dät äigentlik uk wäil altied weese schuul.

Gretchen Grosser

http://www.ga-online.de/index.php?id=275&uidx=15216&source=75

20.04.2002 Die Pestoor as Timmermon

Die Pestoor stuud in sin Tuun un timmerde n‘Gestäl foar sien Rousen, dän Hoomer inne gjuchte Hounde, inne linke ju Latte un dän Spieker.

Inne Noabertuun stuud en Wäänt un kiekede tou. "Na, littje Franz, maist Du uk jädden Tuun-Oarbaid liede?" fräigede die Pestoor früündlik. "Noa", kwaad Franz. "So, dan wunnerst Du die wildäge, dät Pestoor sukke Oarbaid säärm moaked?"

"Noa", smüsterlaachede di Schröagel, "iek täiwe bloot deerap, wät n’Pestoor wäil kwät, wan hie sik appe Tuume haut".

Gretchen Grosser, Ramsloh

http://www.ga-online.de/index.php?id=275&uidx=16004&source=75

13.04.2002 Die Näästroower

Nu sunt do Fugele al siembääst tougoang, hiere Nääste tou bauen of sitte uk al stoadich ap hiere Oaiere.

Dät waas ju Tied, wier Joke uk al loange spikulierde, wier wäil sukke Nääste tou fienden wieren. Soboalde Oaiere tou sjoon wieren, klatterde die sloanke Wäänt so kittich as en Katteker, do Boome uumehooch un noom smoals do Akstere, Duuwen of Rouke un Kudderhannen do Oaiere eenfach wäch.

Lichter waas dät fonsäärm uk foar him, do Nääste fon Petrieshannen, Kiewiete un Fäsoane uuttoniemen. So ron Joke dan boalde gans stolt mäd en Kraalebeend fon uutpuustede Oaiere uume Hoals tou häärruume. Dät waas so loang un geen toumäts bit an sin Nauel.

Insen koom hie fon sun Roowertour wier ien un ruup uus tou sik häär. "Kuckt mal, da oben bei Euch auf dem Dach ist ein Vogelnest!" ruup hie uus tou. "Da sind auch Eier drin." Dät moasten wie ja fonsäärm sjoo. Wie stoalden gau en Laadere an dät läige Staaldak un ronnen do Ponnen uumehooch. Dät klöaterde, uus Baabe koom deeruum ätter buuten.

Hie waas an remänterjen: "Jie sunt ja wäil des Donners, woln jie wäil fluks addeel kuume?" Un so studen wie al boalde wier unnern. "Läitet jou daach niks wiesmoakje. Sun dummen Fugel rakt dät nit, die eenfach sien Nääst so fräi ap Dak baud. Dät häd Joke en Fugel, die sik sofuul Moite moaked häd, wächnuumen, un nu huult ju Läiwerke."

Dät moaten mien Sustere un Bruure un fonsäärm uk iek ja goar nit hääbe, dät ju Läiwerke nu su truurich waas un roarde. Do wieren wie uk gans un goar nit moor ougunstich ap dät loange Kraalebeend mäd sofuul uutpuustede Fugeloaiere.

Gretchen Grosser, Ramsloh

http://www.ga-online.de/index.php?id=275&uidx=16283&source=75

30.03.2002 Das Grab ist leer

Fonfoarne, as uus Bäidene noch littjet wieren, hieden ful Ljude een Paaskefjuur. Ädder genouch wude alles ap aan Hoopen smieten, wät wie miste wüülen. Mädunner wieren deer ok Moantele fon Reede un Joole mee moan Tele. Wan dan ätters dät Fjuur mäd en Skoof Sträi tougoang slikked wude, roate dät fluks een goude Flamme, un aal däl Holt, do Sprikken un Takken fängen fluks oun tou badujen. Ap dät Ozon-Gat oachteden wie domoals nit.

Do Bäidene kuden dät nit outäiwe, dät dät tjuusterch wude. Eer roate dät neen Paaske- fjuur. Dät liet dan ja ok ful flugger wan do hälle Flammen in ju Tjuustergaid tou sjoon wieren dan kude man ja uk nit do tjukke Qualmwulken fon do Reifen sjoo bloot ruuke kude man do gans goud.

Een Fiehr hieden wie Noabere mädnunner dät Paaskefjuur tousoamensluuret. Deeruum waas dät nu uk besünners groot apstoapelt. Foar Sträi suurgede Heini. As hie dermäd nu uure Tjaaske loopen koom, waas ju Bliedskup fon us Bäidene nuremäite groot. Gau geen dät nu ap dät Paaskefjuur an . Wät waas dät foar’n Spoas, mäd glöinige Takken uum dät Fjuur truck dän tjukke Dook tou loopen. Wie Groode paaseden ja goud ap, dät neemens tou Mallör koom. Wie eeten mädnunner bunte Paaskenoaiere un fertälden uus dät Näiste. Twisketruch droanken wie uk wäil is moal en Glääs Fusel deerbie, soloange, dät ju Petäle loos waas.

Dät Weeder waas an düssen Eeuwend oaber goar nit so flach. Dät reen twiskelruch, un die Wiend wäide grääsich. Fon uus Paaskefjuur bieden wie düt Moal uk nit ful Wille häiweed, dät waas laip gau oubaand, bloot aan sun tjukken Klüüte Holt waas noch an’t Glöieun un Smeeljen.

"Läitet uus binne gunge", meende Unkel Fidi, wie fer-kluumje hier." Deermäd wieren wie wäil ienfersteen man uus Bäidene fonssäärm nit. Michael böalkede fonne Slootkaante häär: "Määme, wie hääbe ja noch goan nit soangen: Im Graben is niks mehr drin."

Gjucht hiede die Wäänt, wie hieden noch rein goan niks soangen. Wie sunt noch blieuwen, un luute Stämmen soangen inne Noacht: Das Grab ist leer."

Gretchen Grosser, Ramsloh

http://www.ga-online.de/index.php?id=275&uidx=16820&source=75

16.03.2002 Dät Hierwoater

Die Winter gungt al boalde wier tou Eende, un die Sap sticht wier inne Boome, uk in do riesene. Dät waas fröier foar uus ju Tied, Petäljen tou säiken un scheen tou moakjen. Deermäd ronnen wie in Noanewiechems Weede. Ap sun gans loangen Waal, die midde truch de Weeden geen, studen gans fuul riesene Boome. Do bloote Wuttele keeken uk wäil uut dän Waal. Dät waas foar uus besunners goadelk. Wie sneeden smoals sun Wuttel an un moakeden dän so kloor, dät hie in dän Hoals fon uus Petäle paasede. So moaste die Sap loope. Ick moate oaber nit jädden in ju Weede gunge, deer ronnen altied Bäiste, un deerfoar hiede iek grääsich ful Nood. Deeruum bleeuw iek inne Naite fon uus Bääsjemäämes Huus. Deer stuud an Wieweriechs Waal bloot aan eenstigen riesenen Boom. Mäd Jojo’s Hälpe hiede iek deer smäidens min Buddel an sun Wuttel lait. Al middeeges hiede Johann ätter mien Petälje kieket un koom dan truch Umme Heede bänseljen un ruup al fon wiedäm "Gretchen, komm schnell, deine Flasche läuft über". Dät waas ja wät, wildäge hiede iek en gouden Wuttel antapped, uumdät dät so uuremäite gau geen. Wuddelk, ju Petälje waas bit anne Oore ful. Jojo heelt se mie toumäite un kwaad: "Hier Gretchen, probier mal!" Nu hiede iek dät Birkenwoater inne Hounde un wiste fluks, dät iek mie dät Woater nit inne Hiere smeere wüül un uk keen Lust hiede, dät tou drinken. Jojo, die Sakkerloter, hiede noch wät langer täiwe moast, so hiede hie mie fillicht limpie kuud. Dät Birkenwoater waas oaber noch gans woorm und koom uut en gans uursen Wuttel.

Gretchen Grosser, Ramsloh

http://www.ga-online.de/index.php?id=275&uidx=17363&source=75

09.03.2002 Die Mon appe Moune

Fon dän Käärdel appe Moune wude fertäld, hie waas tou loai weesen, Holt ut dän Busk tou hoaljen, as aal do Ljude dieden.

As do moal n’gjucht koolden Winter koom, geen hie bie do Huuse, uum Holt tou steelen. As Buur Remmer him deer moal bie träfde, wo hie en Säk ful fon sien Holt appe Schullere sluch, ruup hie luud uut: "Ik wüül, dät du appe Moune sietst!" Hi hiede dät noch man juust kweeden, do waas hie al mäd dän Säk Holt appe Moune, un man kon him deer nu noch düüdelk sjoo. As Bäidene hääbe wi oafter an koolde Winteräiwende ättere Moune kieked un dän Mon gans grääsich beduurd, wo hie deer so läip kluumje mout.

Gretchen Grosser, Ramsloh

http://www.ga-online.de/index.php?id=275&uidx=17658&source=75

26.01.2002 Karneval

Foar füftich Jiehre roate dät bie uus in Roomelse noch naan Skebällenskopball, oaber wäil bie Kroamer in Idafehn.

Tou ju Tied oarbaidede iek bie de Moorkultur. Gisela, mien Kollegin, fräigede mie insen, of iek nit ferklooded mäd hiere Suster ätter sun Ball gunge wüül, Agnes moate nit jädden alleenich gunge. Fonsäärm moate iek dät jädden mee- moakje, man iek moaste eerst mien Oolden fräigje.

Deermäd hiede iek nit reekent, iek doarste! Fon Ferkloodjen hiede iek oaber jo niks kweeden. Iek meende, dät hougeden Baabe un Määme ja uk goar nit tou wieten. Dät hiede goud muugelk weese kuud, dät jo dan nit deermäd ienfersteen weesen wieren.

Mutti Koch broachte foar mien Klood Göitjen fon Gehrels in Oldenburg mee, roode Siede mäd wiete Kuddele. Gisela’s Määme säide deerfon foar mie een Kostüm as Fljoogenpils tougjuchte. Agnes geen as Lohengrin, ju noom sogoar hiere Swoan Elsa mee inne Soal.

Iek fäilde mie oaber goar nit so goud ap dän Ball. Mäd gans ful Nood toachte iek altied deeran, wan mien Oolden deer man nit bääte kuume. In Idafehn koanden mie do Ljude ja nit, toachte iek bie mie, ampaat nit, uumdät iek ja en Skebällenkop foar’t Gesicht hiede. Dät waas sicher uk wäil aal goud geen, wan min Früünd mie man nit aal egoalwäch tou’n Doansjen aphoald hiede. Dät hiede hie ljauer an düssen Eeuwend nit dwoo moast. Deer wieren uk wuddelk noch moor Wuchtere un Wäänte uut uus Täärp bie Kroamer, oaber nit ferkloodet. Dät waas do bie uus noch wät Besunners.

Uurnoachtet hääbe iek dan bie Gisela. Dän uur Dai waas Sundai. Baabe un Määme wieren ättere Froumisse weesen. Jo koomen mäd ju Näiegaid wier ien un täiweden al dul un ful ap mie. Bit tou de Homisse moaste iek wier in Huus weese. Iek moaste ja fonsäärm uk ättere Säärke. Fluks geen dät Sjafüüser loos. Wät hääbe iek do aal tou heeren kriegen. Iek schuul mie schoomje, mäd sun kuut Klood ättern Doans tou gungen un wät deer noch aal koom. Deerbie waas an mie neen noakede Häid tou sjoon, bloot mien Ierme un Hounde wieren bloot, un so kuut waas dät Klood uk nit. Sietdäm is mie ju Lust ap Karneval un Maskenball fergeen. Dän Spas häd mie die Kliffker fon domoals ferduurwen. Un wan iek mie dät dälich so bekiekje, wofuul noakede Häid toumäts tou sjoon is, nit bloot inne Suumer, allerweegense, nit bloot an n’ Strand, uk wäil inne Säärke un bie ‘n Braid un Trauzeugen foar’t Oalter! Dät is nu gans normoal. So konnen sik do Tiede annerje!

Gretchen Grosser, Ramsloh

http://www.ga-online.de/index.php?id=275&uidx=19503&source=75

19.01.2002 Dät isse gewoont

Die Honnelsmon hiede inne Winter oafter sien loang Jak oane, wan hie bie Wiend un Weeder twiske do Huuse an’t Honneljen waas.

Un älke Moal, wan hie bie aan bestimmden Kunde koom, dan wüül die him sien Jak oukoopje. Hie meende, dät him dät Jak wäil ieuwen so goud kloodet. Man, die Honnelsmon wüül so gjucht niks deerfon wiete. Hie bruukde säärm gans nöödich sun woorm Jak. Oaber, Geschäft is Geschäft. Un hie kwaad: "Dou mie füüftich Mark, un wie sunt uus eenich."

Deermäd waas sin Kunde düftich toufree un look dät Jak fluks oun un bekeek sin in n’ Speegel. Gans näi waas’t wäil nit moor, hiede sicher uk al moonich Schuur oukriegen un waas hier un deer uk al sun bittje oustat. Oaber, dät geen noch wäil, un hie kwaad: "Och, läit man, dät kon me noch wäil weende."

"Dät gungt", kwaad die Honnelsmon, "dät isse gewoont."

Gretchen Grosser, Ramsloh

http://www.ga-online.de/index.php?id=275&uidx=19857&source=75

05.01.2002 Mien Tuunschiere Bie uus inne Buurskup waas dät Bruuk, dät me ap Ooldjiehrseeuwend n’ Tuunschiere uutbroachte. Wo mie dät insen deerbie geen is, wol iek jou kuut fertälle.

Fergeen Jiehr hiede uus Noaber Heini uus stilkens een Tuunschiere in’t Huus broacht, un wie hieden him nit toupakjen kriegen. Fon’t Jiehr wieren wie nu anne Riege, un dät wie uus uk nit griepe lieten, waas ja wäil Eerenseeke.

Loange hiede iek ättertoacht, wo iek ju nu bie uus Noaber in’t Huus kriege kude. Bie Wiehnachten waas min Ploan nu oaber kloor, un nu geen dät fluks anne Oarbaid. Littjet moaste mien Tuunschiere weese, un froai moaste ju läite. Loange hiede iek immer wier fersoacht, bit iek do Wüülgenestokke so fein kruus juunschraabje kude as min Baabe dät mäd de Poolmstokke moakede. Träi Stokke schuul’n ap een Brääd stounde, inne Midde aan grooten un an älke Siede aan littjen. Träi littje Käärdele mäd Sälwerhier schuul’n dät wäide.

Ap Ooldjiehrseeuwend, juust tou gjuchte Tied, waas iek deermäd kloor. Älke Käärlke hiede iek noch n’ spitsen Kop snieden un noch n’ rood Beend umme Hoals buunden.

Nu koom dät Stuurste: Dän Noaber ju Tuunschiere in’t Huus brange, so, dät hie Deer nit bääte koom. Wildäge liech aan fon sein Wääntje al bäätere Hääge, aan luurde bäätere Grootdoore, un aan paasede inne Waskköakene ap. Dät aal hiede iek oaber foardäm betoacht un mie n’ gans uursen Wai uutklamüsert.

In do Wieken foar Wiehnachten hiede iek mie Noaber’s Waldmann tou n’ Früünd moaked. As wie uus eerste Swien sloachted hieden, luurde iek him älke Eeuwend inne Junkelge mäd n’ gouden Bunke ätter uus Huus. Ooldjiehrseeuwend lokkede iek him wier ap düsse Wiese, noom him mee appe Toal un boond him mäd tään gries Jäiden ju Tuunschiere unner sin Buuk. Die oolde Waldmann liet sik alles geduldich gefalle.

Iek swittde foar Aprägung, as iek nu in Tjuustergen mäd Waldmann ätter uus Noaber geen, ju linke Hounde an dät Hoalsbeend fon Waldmann. As iek ju Doore eepen moakede, wuude mie dät so stuur, rauelk tou kweeden: "Jou Waldmann waas bie uus. Hier is hie, un äuwerch brange iek jou uk n’ Tuunschiere." Handich moakede iek, dät iek wächkoom, un hoolfwais waas iek al bie uus Huus, as uus Noabere deerbääte koomen, wät geböard waas. Do Wäänte ronnen mie ätter, man iek waas eer in Huus, as jo mie pakje kuden.

Plattdüütsk: Josef Hachmöller, Schoulroat (1892 - 1970) uut dät Bouk: Wie snackt Platt; up Seeltersk von Gretchen Grosser aus Ramsloh.

http://www.ga-online.de/index.php?id=275&uidx=20399&source=75