Gustavo Adolfo Bécquer

Traducite: Novus

De novo le obscur hirundines...

De novo le obscur hirundines
in tu balcon su nidos pendera,
e, altere vice, con le ala a tu vitros
illes jocante colpara;
ma aquelles que le volo refrenava
tu beltate e mi contento al comtemplar,
aquelles que apprendeva nostre nomines...
illes... non tornara!

De novo le spisse caprifolios
de tu jardin le muros scandera,
e altre vice al vespere, ancora plus belles,
su flores se aperira;
ma aquelles, coperite de rore,
cuje guttas nos mirava tremular
e cader, como lacrimas del die...
illes... non tornara!

De novo del amor in tu aures
le parolas ardentes sonara;
tu corde, de su profunde somno
forsan eveliara;
ma io mute e absorpte e genuflectite,
como se adora a Deo ante su altiar,
como io te ha amate..., disillusiona te:
assi necuno te amara!

Del salon in le angulo obscur

Del salon in le angulo obscur,
de su maestra forsan oblidate;
silentiose e coperite de pulvere,
videva se le harpa.

Quante nota dormiva in su cordas,
como le ave dormi in le brancas,
expectante le mano de nive
que sape eveliar las!

Ay!, io pensava; quante vices le genio
assi dormi in le fundo del anima,
e un voce como Lazaro spera
que le dice «Leva te e cammina»!