Ho baos Julfring meende den Duvel in hoes te hebben.

Ho baos Julfring meende den Duvel in hoes te hebben.
Author:	Dubbeld Hemsing van der Scheer
Dialect:	Drents
Text type:	Vertellen
Comment:	Vertellegien van de uutgever van de Drenthsche Volksalmanak from: Drenthsche Volksalmanak. Ok in: Rouke Broersma (red.) (2003). Scheupers van de taol: Bloemlezing van de Drèentse Schrieverij 1837-2003. Zuudwolde: Het Drentse Boek. P. 20-21. 1851 Koevern (Drenthe), Nederlaand
:

Ho baos Julfring meende den Duvel in hoes te hebben.
'n Verhaol dat ofgrieslik mooi is en t'Emmen is vèurvallen

Ebbe.
Hest hen 't darp west, Geert, hen dien olden en hest ook wat nijs heurt? In Zuudbarge geet 't prootien dat Boas Julfring va' nacht de duvel in hoes hef hat.

Geert.
't Sind geen prooties, Ebbe. De snieder hef biester in 't nouw zeten.

Ebbe.
So, dan wetst 'r wat van? Ik hebbe 'r van heurt bi oeze heerschops Marregien, maor ze wussen toch neet good ho 't togaon was. Vertel mi 't ees, ik wil wal leuven datte biester bang zalle west hebben.

Geert.
Dou wetst datte Coks is en s'mangs te volle zoepies nao binnen sleit. Hi möt guster aovend, so as sien zeun zegt hef, doen in hoes komen wesen en hef toe 't lucht opstöken om in 't bedde te kroepen, maor to i'r in wol gaon, vuelde 'r een roog deer en 'r wur to so b'nouwd, dat i 't oet gierde en ruep dat d' naobers 't kosten heuren: 'De duvel is in mien bedde! de duvel is in mien bedde! Komste hier om Baos Julfring te haolen?'
Dou begriepst, dat de snieder biester b'nouwd möt west hebben, want to i meende dat 't de duvel was, luep i van 't bedde of en kreup van angst op d' grond en to i weer opstund gung i hen de heerd onder de schursteen, waore hen boven oet roöpen hef: 'Moot dan Baos Julfring starven? See heer ben 'k!' Hi moot hum to weer driest g'nog vuelt hebben om toverdans nog ees te seen of 't de duvel wal was, maor o jé! strakkies hadd 'r een roog deer vuelt en nou krig i hom bij 'n kop en vuelt 'n sikke.

Ebbe.
Nou! 'k wol neet gaern in siene plaotse west hebben, dat ze'k dij toe. Maor ho gung 't wieder?

Geert.
To Baos Julfring 'n sikke vuelde, schreeuwde i 't oet: 'Daor staot schreven: haor heffe. 't Is de duvel!'

Ebbe.
Gommes jonge! de gruwel geet m' over de hoed, ak 'k 'r an denk ho de snieder in angst möt zeten hebben. 't Is 'n wonderbaorliek geval. Is e niet wies worden, wat 't west hef?

Geert.
'k Zal dij 't zeggen, Ebbe: to i de baord van d' duvel vuelde, isse an 't karm'n gaon en luep weer hen 'e schursteen, waore weer oet schreeuwde: 'Moot Baos Julfring starven? See, heer ben 'k.'

Ebbe.
't Is raor, hat 'r nums in hoes dé volk haolen kun en 'm helpen?

Geert.
Daor weet 'k niet van, maor to de duvel zik stil höl, kreeg Baos Julfring weer mood en gung hen 't bedde, om nog ees te zeen of 't de duvel wal was.

Ebbe.
Ho dus i 't waogen! 'k Hadde 't hoes oet lopen.

Geert.
Dou must denken, datte 'n snee in 't oor had en neet wus wat e dee; i ging nog weer hen 't bedde en to i vuelde, dat 't deer ook horens hadde, raerde i 't oet dat 'r schreven stund, 'horens heffe. Daorop motte de duvel bij 'n kop pakt hebben, en oete ropen: 'Belsebul! smalbek! sikkebaord! komste heer om Baos Julfring te haolen?'

Ebbe.
Jonge, wat zegste? Ho dus d' kerel 't waogen?

Geert.
'k Begriept 't ook neet, maor de duvel luet 'm b'tien.

Ebbe.
En ho luep 't of?

Geert.
Dat zak dij zeggen, Ebbe. To Baos Julfring so lang streden had met de duvel, tot 't dag wuer, to zag i dat de duvel geen ander was as siene seege, dé an d' ander egge van sien bedde 't wand had stukken stöten en do op 't bedde kropen was. Doe begriepst, Ebbe, dat i 'r to oet was, maor siene seege motte to onbeneerlik slaogen hebben.

Ebbe.
Nooit hek 't so heurt, Geert! 'k Zal 't an de schrivers van de volksalm'nak zeggen, dat dé 't dichten en drukken laoten.