Kónc sćeŕpnosće!

nadpis	Kónc sćeŕpnosće!
awtor	Jakub Bart-Ćišinski
lěto
žórło	texty.citanka.cz
licenca	public domain
nota	stary prawopis

    Budź sćeŕpny, w pokorje daj wšitko lubić
    Sej! Serbej rěči so a radźi maznje. -
    To zmylk a hańba; wołam do was raznje,
    Z tym zbytk naš hišće tež so dyrbi zhubić!

    Štož serbske je, to wostań serbske! Rubić
    Sej njedaj dale, hewak skónčnje wjaznje
    Lud cyły! Dźerž so rěče njebojaznje,
    A njedaj dom a płuh sej z rukow wubić!

    Lud dołho dosć je sćeŕpny stał a hladał,
    A dołho dosć je rněć so dał za błaznja -
    A tak je statok po statku nam spadał. -

    Njech sćeŕpnosće je kónc! Njech lud so stupi!
    Nic ničo njedaj lubić sej! Budź kaznja
    Nět! - Rězać dawaju so jenož hłupi.