Konots di 'Peterburg'/Nud

Nud.

Fa ‚Nikolaj Gogol'’.

I.

Tü mäzul 25^[1] bos vemo bisarik äjenon in el Peterburg. Jeifan: ‚Ivan Jakovlevich’, len lesüt süliovegama lödöl (famülanem oma peglömon, ed igo len völ doma omik su selagaplatäd — kö pemagons söl ko cüg labü sobasköm, e zuo nüpenäd: „I koedoy seflumön bludi”^[2] — nos votik penunon), jeifan: ‚Ivan Jakovlevich’ ägalikom go gölo ed äsmeilom smeli boda flifik. Ilöükölo bosilo oki su bed, älogom, vio jimatan omik: läd saido gravik, jikel vemo älöfof ad drinön kafi^[3], äsüramenof bodedis änu pibakölis se furnod.

„Adelo, o ‚Praskov'ja Osipovna’! no odrinob kafi,” el Ivan Jakovlevich äsagom, „pla at vilob fidön bodedili hitik ko beb.”

(Jenöfo el Ivan Jakovlevich ökonsumomöv e balidi e votiki, ab ya äsevom, das öbinosöv vero nemögik ad begön dinis bofik otüpo, ibä jiel Praskov'ja Osipovna no älöfilof ledesiri somik.)

„Fopan at fidomös bodi! so ga obinos gudikum pro ob it,” jimatan ätikof ninälo, ,,bi por nog bal kafa oreton.” Ed äjedof bodedi bal sui tab.

El Ivan Jakovlevich födü gidöf älenükom trelülaguni love nijit oka e posä iseidom oki leni tab, ästürülom sali^[4], äblümükom bebis tel, äsumom neifi me nams, e ko logodanotodot gravik äprimom ad kötön bodi. Posä ikötom bodi ad lafs tel, älülogom lü hog zänodü ons, ed ad süpäd okik äloegom vietön bosi. ‚Ivan Jakovlevich’ ästörülom prüdiko oni me neif ed ädoatom. „Binos solidik,” äsagom ninälo oke, „kin üfo kanon-li binön us?”

Änüsteigom doatis oka ed äseramenom… nudi! El Ivan Jakovlevich igo äleadom lagön namis oka; äprimom ad röbön logis oka, ad doatön yegi: „Binos nud, vo binos nud!” Zuo äjinon pö om dutön lü sevädan seimik. Lejek äpubon su logod ela Ivan Jakovlevich. Ye lejek et äbinon-la nos leigodü sidin ut, kel äglepädon jimatani omik.

„Kiöpo üfo edekötol-li nudi? o lunim!” ävokädof zuno. „O jäpan! o ludrinan! Ob it oträtülob poldanefe dö ol. O midunan kiom! Ya mens kil esevedükons obi dö utos, das pö jeif so vemo tirol nudis, das tio defalons.”

Ab el Ivan Jakovlevich ädredikom deadio. Ämemosevom nudi at: äkanon dutön lü nek votik pläamü hiel ‚Kovaljov’: cämacalan^[5], kelani äjeifom alvigo tü vedel e sudel.

„Saidö! o ‚Praskov'ja Osipovna’! Ovilupob oni ini särvätül ed oseitob oni lä spadül seimik cema. Oseatonös us brefüpo, e latikumo omoblinob oni.”

„Igo no vilob lilön vödis ola! Vilol-li üfo, das oleadof seatön in cem obik nudi pedekötöl?… O nenladälöfan kiom! Te skilom ad mufükön jeifömi love küired, ab suno leno ofägom ad fölön bligis oka as matan! O miotälan! o kanayan! Cedol-li, das omutob papönön fa pold demü ol?… Ag! ol, o gagan! so lestupik, äsvo blög breini no laböl! Moükolöd oni! moö! sepololöd seimio, kö vilol! sodas vero nos omemükonöd obi dö nud at!”

El Ivan Jakovlevich ästanom, äsva pideidom-la. Äletikom, ai fovo äletikom, ab no äkanom dagetön kludodi seimik.

„Ba diab sevon-la, vio atos ejenon,” fino äsagom, du äkratom me nam pödü lil oka. „Va äbinob brietik, u no, ven ädelo ägekömob lomio, no plu kanob sagön. Too ma dinäds valik jenot at muton binön nemögik, ibä bod binon din pebaköl, ab nud binon din vero votik. Kanob suemön nosi!…”

El Ivan Jakovlevich ästopedom ad spikön. Tikod dö utos, das poldans ötuvons nudi lomü om ed ökusadons omi, ävedükon omi lölöfiko däsperiki. Ya äfomälom koleti bludaredik jöniko me largent pesimädöli, deni… E koap lölik oma ädremon. Fino äsüramenom donakloti okik e butis, älenükom oke dinis valik at e pö duged meibas grobik de ‚Praskov'ja Osipovna’ ävilupom nudi ini särvätül, ed äsegolom lü süt.

Idesinom ad dopladön seimio vilupoti, sevabo ud ad önüseitön ini disstütot dis leyan, ud ad ökoedön falön oni ön mod seimik jiniko nendesino, e poso ad öflekön oki lü näilusüt. Ab liedo ai dönu äkolkömom sevädani seimik, kelan sunädo äprimom ad seividön: „Kiöpio golol-li?”, u so: „Kimi edesinol-li ad jeifön so gölo?” Klu ‚Ivan Jakovlevich’ ön mod nonik äplöpom ad stebedön timüli pötik. Votikna ya äkoedom falön oni, ab galädan fagao äjonom ome me halebard, sagölo: „Lösumolöd! Ekö! eleadol falön bosi.” Ed el Ivan Jakovlevich ämutom lösumön nudi, ed äklänedom oni ini pok okik. Däsper äbemastikon omi, mu pato sekü utos, das menamödot daduliko ägretikumon pö süt, du selidöps gretik e smaliks ämaifikons.

Äsludom ad golön lü pon di ‚Isakij’: „Ba ön mod seimik jed ona ini vats ela ‚Neva’ oplöpon-li?…” Ye bosilo döbob, das jünu konob nosi dö el ‚Ivan Jakovlevich’: men stümabik demü patöfs mödik.

El Ivan Jakovlevich, äs febodan ritik Rusänik alik, äbinom ludrinan hölöfik. Do aldelo äjeifom cünis votikanas, cün lönik oka neföro klino päjeifon. Trelülagun ela Ivan Jakovlevich (‚Ivan Jakovlevich’ neföro älenlabom guni) äbinon vielik, kuratikumo: jenöfo äbinon blägik, ab labü stens podasümik braunayelovik e gediks; kolet änidülon demü smivov, e pla knops kil teiko fadils älagons. El Ivan Jakovlevich äbinom künidan vemik, e ven cämacalan: ‚Kovaljov’ < kösömiko äspikom ome pö jeif: „Lä ol, o ‚Ivan Jakovlevich’! nams ai mismelons,” täno el Ivan Jakovlevich ägespikom säki: „Ma kis üfo mismelons-li?”

„No sevob osi, o flenädan! ab mismelons,” cämacalan äsagom, e täno demü vöds et el Ivan Jakovlevich posä isnüfom tabaki äsmivom sobaskömi sui cüg oma, e doniü nud, e pödü lil, e doniü balib — brefikumo sagölo: valöpio, kö ävilom.

Sifan stümabik at ya ästanom su pon di ‚Isakij’. Primo äzilogedom; poso äbiegädom stutölo su balutastutöm, äsva ävilom-la logön dis pon, va fits mödik u nemödiks äsvimons, e täno äjedom nenküpido donio särvätüli labü nud. Älibisenikom so vemo, äsva bos ko vetot mö pauns foltum sunädo ifalon-la de bäk oma. El Ivan Jakovlevich igo älusmilom. Plas ägolom ad jeifön cünis calanas, älüodikom lü stitod ko platäd: „Zibs e tied” < ad begön us väreti bijopavina, ab süpo äküpom len finot votik pona haratapoldani ko logot cädik, cügabalibs veitik, hät killienik, den. Ästanom nenmufo; vüo haratapoldan ävinegom omi me doat ed äspikom:

„He! Kömolös isio! o flenädan!”

El Ivan Jakovlevich, äjonülölo oki asä plütavani, ya in fagot vemik ädeükom häti oka, e posä inilikom muvifo, äsagom:

„Vipob sauni ore, o cädal!”

„Nö! nö! o flenädan! no nog binob cädal. Sagolöd, kisi edunol-li us, du ästanol su pon?”

„Yulob nämätü God, o söl! Balugiko ägolob ad jeifön, ab äsludob ad küpedön, va vifiko flumed äflumon.”

„Lugol, lugol! Plän at no saidon. Binolös so flenöfik ad gespikön snatiko!”

„O cädal! Obligidob bligi ad jeifön ori nen taspiks seimik telna a vig, nö! igo kilna,” el Ivan Jakovlevich ägespikom.

„Nö! o flenädan! Atos binon luspikot. Jeifans kil ya jeifoms obi, zuo lecedoms osi benofäti vemik. Benö! gudikumo binolös flenöfik ad konön, kisi edunol-li us?”

El Ivan Jakovlevich äpaelikom… Ab tü timül ot äsvo fog klänedon löliko jenoti, e sevoy vero nosi dö utos, kelos poso ejenon.

II.

Cämacalan: ‚Kovaljov’ < ägalikom go gölo ed äkoedom tonön: ‚Br-r-r-r…’ < medü lips. Ädunom so pö naed alik, kü ägalikom, do om it no äkanom plänön, sekü kod kinik äbitom so. Hiel Kovaljov ätenükom oki, ed äbüedom lügivön oke loki smalik su tab ästanöli. Ädesinom ad lülogön bulädili, kel äsoariko ipubon lä om su nud. Ab — ad stun vemik oka — älogom, das pla nud pö om top vero kamik äbinon! Idredikölo el Kovaljov büedom lügivön vati, ed äkluinom logis me särvätül: „Vö! nud fabinon!” Äprimom ad senidön me nam, bi ävilom seivön, va nog äslipom-la; äjinos, das jenöfo no äslipom. Cämacalan: ‚Kovaljov’ < älöjutedom se bed, älemufükom oki: nud fabinon!… Sunädo äbüedom lüblinön klotemi, ed äjutedom nemediko lü löpapoldacalal^[6].

Ye primo sötob nunön bosi dö ‚Kovaljov’, dat reidan kanon suemön, cämacalan sota kinik etan äbinom. Cämacalans ut, kels dagetoms diniti at yufü diploms nolavik, leno daloms paleigodön lä cämacalans ut, kels pepromuvoms in Kaukasän. Sots et binons mu distiks. Cämacalans nolik… Ye Rusän binon län so bisarik, das if penoy bosi dö cämacalan bal, tän cämacalan topa alik, de ‚Riga’ jü Kamtjakän, fümo cedomöv, das lautan ediseinon ebo omi. Otos tefon i dinitis e gredätis valikis. El ‚Kovaljov’ äbinom cämacalan Kaukasänik^[7]. Te dü yels tel ästadom in dinit at, kludo ün timül nonik äkanom glömön tituli oka; zuo ad gevön oke cädi e veüti mödikumis, neai änemom oki cämacalani, ab ai mayori^[8]. „Dalilolöd! o jidigikan!” äsagom kösömiko, ikolkömölo pö süt luvomi, jikel äselof bavetis, „kömolöd domü ob! löd oba binon len süt: ‚Sadovaja’; if te usäkolös: „Is mayor: ‚Kovaljov’ < lödom-li?” tän alan ojonon ole lödöpi obik.” Ed if äkolkömom jiseimani bätodik, tän plä vöds et ägevom ofe büdülis klänik, ed äläükom: „Osäkolöd! o löfäb! dö löd mayora: ‚Kovaljov’.” Vätälölo atosi, i rajanobsös denu ad nemön cämacalani at asä mayori!

Mayor: ‚Kovaljov’ < äkösömom ad spatön aldelo ve lesüt di ‚Nevskij’. Kolet baveta omik äbinon ai vemo piklinüköl ä pimaedädöl. Cügabalibs oma ädutons lü sot ut, keli i nu nog kanoy küpön pö geodetans ziläkik, pö bumavans e sanans rejimenik, i pö utans, kels ledunoms bligis poldik^[9] valasotik; valemo pö mans valik et, kels laboms cügis klöpöfik ä redikis e kadapledoms vemo gudiko eli ‚boston’, sevabo: cügabalib somik zugon kurato zänodo su cüg ebo jü nud.

Mayor: ‚Kovaljov’ äkepolom ko ok snilalinis sardik mödik, efe labü sköts, id utis, su kels pinüködos: „vedel”, „dödel”, „mudel”, e r. Mayor: ‚Kovaljov’ < ikömom lü ‚Peterburg’ sekü neod, sevabo ad sukön vobapladi pötöfik ma dinit oka: ifü benoplöp övedomöv viguveran provina, ud igo dalogal pö diläd veütik büra seimik^[10]. Mayor: ‚Kovaljov’ < i no ädodomöv ad matikön; ab te pö jenet et, das jigam ölaboföv katädi mö ruabs teltummil asä gamagivoti. Klu reidan nu kanon cödön ito: ini stad kinik mayor et äreafom, ven ilogom pla nud saido jönik ä nomik topi fopik, kamik e smufiki.

Äsvo pro vemikam ditretas bökan nonik äsüikom pö süt, e pämütom ad futogolön, posä ivilupom oki ini mäned oka ed ivealom logodi oka me särvätül. Äbitom so, äsva äbludom-la. „Bö! bo halud äkanon-la süikön pö ob. Voiko no ämögos, das nud änepubon splodülo,” ätikom ed änükömom desino ini nibotöp ad lülogön oki in lok. Läbo dunetäbs äfabinons in nibotöp; hipuls äsvipoms cemis ed äpladoms stulis; seimans omas ko logs slipöfik älüblinoms kekilis hitik su bötaböväd; su tabs e stuls gaseds ädelik me kaf pibegifülöls äseatons brulo.

„Benö! Gode dani! nek dabinon is,” äsagom, „nu kanob lülogön.” Neküniko änilikom lä lok ed älogedom: „Fi! te diab suemon-la osi! o gag kion!” äsagom spukölo balna. „If te bos dabinonös pla nud!… too nos dabinon!…”

Ön säspetikam ifäibeitölo lipi, äsekömom se nibotöp ed äsludom ta kösömots okik ad logedön neki ed ad smililön lü nek. Süpo ästanom, äsva ivulom-la, lä yan doma seimik; fo logs oma pubod neplänovik äjenon: fo nügolöp bökavab ästopon; yanils pämaifükons; blegikölo söl seimik in leiged piklotöl äsebunom ed ärönom löpio ve tridem. Kiovemiks dajek e leigo stun ela Kovaljov äbinons, ven imemosevom, das atan äbinon nud lönik oka! Pö süfül bisarik at val äjinon pazüflekön in logs omik; äsenom, äsva töbo äfägom ad stanön su futs oka; too äsludikom ad stebedön ta neletians valik gekömi söla et ini bökavab, do koap lölik oma ädremon sovemo, äsva äbinom-la in fifastad. Pos minuts tel nud fe äsegolon. Älenlabon leigedi me goldafads pibrodöli, labü kolet geilik löstanöl; blit jamaküirik pilenükon len on; den äbinon len flan ona. Äkanoy kludön se hät onik ko plümäd^[11], das ästadon in dinit tatakonsälala. Valikos äträton, das ägolon seimöpio diseinü visit. Älogedon äl flans bofik süta, älüvokädon bökane: „Isiö!” Poso äseidon oki in bökavab ed ädevegon.

El Kovaljov pidabik tio äperom tikäli oka. Leno äkanom sludön, kisi ösötom-la tikön dö jenot so bisarik. Vö! lio atos mögon-li, das nud, kel ädelo nog ebinon len logod oma, noe fägon ad tävön e golön, abi ad lenlabön leigedi?! Ärönom pödü bökavab, kel läbo äbevegon te fagoti nemödik, ed ästopon fo leglüg di ‚Kazan'’^[12].

Äspidom ad nükömön ini leglüg^[13], ädugolom da kedäds jibäldanas pöfik ko logods pivilupöl sa hogs tel pro logs (büo vemo ibesmilom logotis somik), ed änügolom ini glüg. Us nino plekans nemödik ädabinons^[14]; spad äsaidon, dat valans ästanons pö nügolöp glüga. El Kovaljov äbinom in stad so nefredik, das leno älabom nämäli ad plekön^[15], ed ästeifom ad logön söli at pö spadül alik. Fino äloegom stanön oni soaliko^[16]. Nud äklänedon löliko logodi oka ini kolet gretik löstanöl e ko notod relöfa vemikün äplekon^[17].

„Lio mögos-li ad nilikön lü on?” el Kovaljov ätikom. „Valikos: leiged, hät < träton, das binon tatakonsälal. Ba te diab sevon-la, vio mögos ad dunön osi.”

Äprimom ad kögön bosilo nilü on; ab nud leno ävotükon jästädi devodik oka ed äbleibon biegön talio^[18].

„O cädasöl!…” äspikom ‚Kovaljov’, imütölo oki ninälo ad bravurön. „O cädasöl!…”

„Kisi vilol-li?” nud ägespikon, iflekölo oki.

„Cedob osi bisariki, o cädasöl!… Jinos lü ob… das mutol sevön pladi verätik ola. E sunädo etuvob oli… e kiöpo-li?… In glüg!^[19] Mutol baicedön, das…”

„Säkusadolös obi! Ye no kanob suemön, dö kis evilol spikön… Plänolös!”

„Ön mod kinik üfo mutob-li plänön osi ome?” el Kovaljov ätikom ed äprimom ad spikön, posä iplöpom ad kuradikön boso:

„No taspikob, ob… too binob mayor. Baicedolös! das no pötosöv pro ob ad golön nen nud. Ba jitedan seimik, jikel selof pö pon di ‚Voskresen'e’ rojatis pesäjalöl, dalof seadön nen nud oka; ab, pö spet ad dagetön diniti^[20]… zuo if ek lomü mödikans sevon lädis, samo jieli Chekhtarjova: jimatan tatakonsälala, e jivotikanis… Ol it meditolös dinädis at!… No sevob, o cädasöl!…” (Pö atos mayor: ‚Kovaljöv’ < ätovülom jotis oka.) „Pardö!… If träitoy dinastadi at bai noms bligas e stima noubikas… Ol it bo kanol suemön osi…”

„Suemob vero nosi,” nud ägespikon. „Plänolöd vali suemovikumo!”

„O cädasöl!…” el Kovaljov äsagom graviko, „no sevob, vio kanob suemön vödis olik… Pö jenet at din lölik jinon klülön… U ba vilol-la… Ga binol nud lönik oba!”

Nud älogedon mayori, ed logabobs onik boso fronükons flomi onik.

„Pölol, o cädasöl! Dabinob nesekidiko. Zuo kosam nabätik nonik kanon dabinön vü obs. Ma knops dünädaleigeda olik bo dunodol pö senät u pu ön jäfüd gitäda. Ab jäfüd obik binon nolavik^[21].”

Ispikölo atosi, nud ädeflekon oki ed äfövon ad plekön^[22].

‚Kovaljov’ äkofudikom mu vemo. No äsevom, kisi ömutom dunön, ed igo kisi ömutom tikön. Ün tim ot noid plitik klota vomik ätonon; änilikof vom bäldilik löliko me leds pideköl, e ko of äbinof jimägikan lenlaböl kloti vietik, kel vemo jöniko äklotugon tefü zekoap lunedik ofik, ko hätil paelayelovik, kel äjinon binön so leitik, äsä kremabakot. Pödü ofs äpladom oki ed ämaifükom tabakiäri haidug lunik ko cügabalibs gretik e degtelati koletas.

‚Kovaljov’ äfoikom nilikumo, äkoedom süstegön koleti batitik baveta, äleodükom snilalinis okik len jänil goldik älagölis, e du äsmililom valaflanio, älüälükom küpäli oka ad lädül lekeinik, jikel, ad floril florüpik sümöl, äplekölo bosilo äbiegof ed älüodükof äl flom namili vietik oka labü doats tio dulogamoviks. Smilil su logod hiela Kovaljov nog vemikumon, posä ilülogom dis hätil cüni klöpöfülik, nidiko vietiki ofa e dili cüga, laböl köli rosada gölik florüpik. Ye süpo ägebunom, äsva ikontagom-la flami. Dönu imemom, das älabom vero nosi pla nud oka, e logs oma äfulikons me drens. Ägüflekom oki, dat öspikom stedälo söle leigedi ilenüköle, das te simulölo äbiton as tatakonsälal, das äbinon jäpan e kanayan, e das äbinon nos votik pläamü nud lönik oka!… Ab nud ya inepubon: ba ispidon ad movabön dönu diseinü visit lü ek.

Atos idäsperükon eli Kovaljov. Ägegolom ed ästanom ze dü minut bal dis kölüms, bi älelogom küpäliko äl flans votik, va ökanom logön nudi seimöpo. Ämemom fümo, das ilenlabon häti ko plümäd e leigedi me goldafads pibrodöli; ye no iküpom patis mäneda, ni köli bökavaba, ni uti jevodas, igo ni utosi, va ilabon-la u no pödo dünani seimik (ed in livred kinik). Zuo bökavabs so mödiks ävifovegons mo e ge, id ön vifot so vemik, das töbido äkanoy-la igo memosevön bali onas; ed if öküpom-la bali onas, alo no üdatikomöv modi seimik ad stöpön vabi.

Äbinos del jönik e solöfik. Menamödot gretik ädabinon su lesüt di ‚Nevskij’, samo voms äs sturabluk nenfinik floras äbestürofs pärunavegi lölik dese pon poldik jü pon di ‚Anichkov’. Ekö! i kurakonsälal lä om sevädik ägolom, kelani änemom vikonulani, mu pato komü nesevädikans. Ekö! i hiel ‚Jaryzhkin’: grupacif pö senät, flenädan gudik^[23], kel pö kadapledam di ‚boston’ ai duinom römidi, ven neodom kadis jöl. Ekö! i mayor votik in Kaukasän diniti cämacalana pedagetöl me nam vinegom, vüdölo ad kömön lü ok…

„Ag! diabö!” el Kovaljov äsagom. „He! o bökan! veigolöd obi nemediko lü löpapoldacalal!”

El Kovaljov äseidom oki ini loatavab, ed ai dönu ävokädom lü bökan: „Gö! vifö! föfiomofolöd ko näm lölik!”

„Löpapoldacalal binom-li in vobacem oka?” ävokädom, posä inükömom ini föfalecem.

„Lenö!” yanan ägespikom, „änu edetävom.” — „Liö!”

„Si!” yanan äläükom, „jenöfo no bü lunüp, ye edetävom. If ekömolöv igo bü minut bal, ba ekolkömolöv ko om lomo.”

‚Kovaljov’, no ädesumölo särvätüli de logod oka, äseidom oki ini bökavab, ed ävokädom me vög däsperi jonülöl: „Gö!”

„Kiöpio-li?” bökan äsagom. — „Föfiö!”

„Lio-li föfio? Is mutoy flekön: detio-li u nedetio-li?”

Säk at ästöpön eli Kovaljov ed ämüton omi ad letikön dönu. Ön stad omik mubalido äsötomös spidön lü bür südöfapolda, no demü utos, das ätefon-la nemediko poldi, ab demü utos, das bür et ökanon koedön segolön büdis vifikumo, kas calans pö vobaplads votik. Zuo öbinosöv nevisedik ad duinön begi tefü geükam dinastada nomik cifefe dünotema ut, dünotani kela nud isteton oki, bi ya iklülädos se gespiks lönik nuda it, das pö dabinan at nos äbinon saludik, ed ökanon lugön i pö jenet at, leigoäsä ilugon, ven ilesagon, das neföro äkolkömon-la labani oka. Klu pö ‚Kovaljov’ slud ya isüikon ad büedön vabön lü bür südöfapolda, ab ün timül ot äreafom ad tikod, das jäpan e cütan at, kel igo pö kolköm balid ibiton ön mod so nenjemik, ükanonöv gebädön pötatimi ad skeapön alseimiko de zif; e pö dinäds somik steifs valik ad dafanön oni öbinonsöv vaniks ud ödulonsöv — God önetelonös osi! — ünü mul lölik. Fino sülalödans it äjinons-la nügivön ome tikodi. Äsludom ad lüikön nemediko lü notedabür gasedik, ed ad notükön büokälo bepenoti staböfik patöfas valik, dat alan, posä ükolkömon nudi, ökanon sunädo loblinön oni foi laban, u pu sevedükön dö steböp nuda. Benö! isludikölo fifümiko, äbüedom vabön bökani lü notedabür gasedik, e dü vegam lölik ai dönu äflapom stirani ta bäk oma, otüpo sagölo:

„Vifö! o jäpan! vifö! o cütan!”

„Ag! o cädasöl!” bökan äspikom, du älemufükom kapi oka ed äbatom me stirajainäd jevodi oka, kel älabon heremi so luniki, äs ut vümadoga di ‚Bologna’. Fino loatavab ästopon, ed el Kovaljov hekölo änürönom ini stebedacem smalik, kö calan gedaherik älenlaböl trelülaguni bäldik e lüni, äseadom len tab e ko penamaleplüm vü tuts oka änumom könädis kuprinik piblinöl.

„Kin is lüsumon-li notedis?” el Kovaljov ävokädom. „O! Glidö!”

„Dalestümi obik!” calan gedaherik äspikom, posä ünü minut bal ilöpiologedom e dönu ilogedom dönio äl kums monik piseitöl.

„Vilob notükön bükiko…”

„Dälö! Begob ole ad stebedön brefüpo,” calan äsagom, me nam bal äpenölo numati sui papür e me doats nama nedeta äfeamufükölo balilis tel pö bakud.

Dünan älaböl kvatädis e logoti, kel äjonülon dünotemi oka pö dom raistokratik, ästanom nilü tab ko doküm in nams; älecedom dini plütik ad logädükön kosädöfi oka:

„Fikulos ad kredön bisaroti somik, o söl! Dogil no frädon degkopekis jöl, sevabo ob no peloböv tä on igo kopekalafis jöl; too jigraf löfof oni, — nämätü God! — löfof, klu utane, kel otuvon oni, ruabis tum! If dalob bespikön dinis ma gidöf, tän, äsä anu vü ob e ol, bülofs menas leno baibinons. If ek binon yagan, tän labonös bludadogi ud eli ‚pudel'’; no lavaronös, ab segivonös ruabis lultum, si! segivonös utis mil! if te odagetonöv dogi gudik.”

Calan cädik älilom atosi ko logodanotodot gravik, e leigüpo äbejäfom fräditäxeti: tonats liomödik dabinons-li in penet peblinöl? Valaflano ästanons mödiks jibäldans, pladulans tedanas e domadünans ko penets. Pö bal etas pänunos, das äleadoy golön ad dünön^[24] bökani ko kondöt stönik tefü spitin; votik ätefon vabi boso neflifediki, ün yel: 1814 < se ‚Paris’ piseveigöli; seimöpo äleadoy golön jiyunani de domadünanef bäldotü yels degzülid, oki pö lavöp iskilüköli, e fägöfiki pro vobod votik; zuo pälofons veigöm leitik sufidik nen resor bal; jevod yunik nämälik ko stenüls gedik yelis degvelid älaböl; sids nulik naväta e rafa se el ‚London’ ilükömöls; länädadom labü feilaläned zesüdik, sevabo labü leceks tel pro jevods e labü top, kö äkanoy meikön legudiki gadi biadik u firiki; i bevü votikos äbinon levok utanas, kels vilons remön jukasömälis bäldik, sa levüdam ad kömön ad hägön aldelo de düp jölid jü ut gödik kilid. Cem, pö kel sog lölik at ipladon oki, äbinon smalik, e lut us äbinon vemo dufik; ab cämacalan: ‚Kovaljov’ < no äfägom ad smeilön smeli, bi pivilupom me särvätül, e bi nud it oma äblibon seimöpo — te God äsevon-la, in spadül kelik.

„O cädasöl! leadolös begön obi!… Vemo neodob osi,” fino äspikom nesufädiko.

„Onu, onu! Ruabs tel, kopeks foldegkil! Ün minut mu nilikün! Ruab bal, kopeks mäldegfol!” söl gedaherik äsagom, du äjedom penetis ebo äl logods jibäldanas e domadünanas. „Kisi vilol-li?” fino äsagom, lüspіkölo lü el ‚Kovaljov’.

„Begob…” el ‚Kovaljov’ äspikom, „ejenon cüt u jäp, jünu no plöpob ön mod seimik ad datuvülön osi. Te begob ad koedön bükön, das utan, kel oloblinon foi ob jäpani at, ogeton mesedi saidik.”

„Dalob-li säkön, lio famülanem ola tonon-li?”

„Nö! kikodo famülanem zesüdon-li? No kanob nünön oni. Labob sevädanis mödik: jieli Chekhtarjova se famül tatakonsälala, jieli Palageja Grigor'jevna Podtochina se famül stäfafizira… Valans okanonsöv seivön jenoti at — God oneletonös osi! Kanol penön balugiko dö ob: cämacalan, u mödo gudikumo: stadöl in dinit mayora.”

„E tefü fugan: binom-li domadünan olik?”

„Bö! dünan kimik-li? Sümikos no äbinonöv jäp so vemik. De ob emofugon… nud…”

„Jö! famülanem kio nekösömik! E söl et: Nudik^[25] < ebetifom-li oli demü suäm vemo gretik?”

„Nud, kludo… Pöliko träitol dinastadi. Nud, sevabo nud oba it, enepubon. Nu no sevob stanedi ona. Ba diab evilon-la käfädön tefü ob.”

„E me mod kinik enepubon-li? No kanob suemön stadi gudiko.”

„Jenöfo ob no kanob plänön ole, me mod kinik; ye veütikünos binon, das nu vabon da zif e nemon oki tatakonsälali. Ebo sekü atos begob ole ad notükön, das ufanölan oloblinonöd sunädo oni foi ob tüpü brefüp mu nilikün. Gevolös cödoti lönik ola: voiko lio üfo olailifob-li nen koapadil so küpidik? At leno binon samo tean smalik len fut, keli kanoböv steigön ini but, e poso nek oloegonöv defön teani. Komob alvigo ün dödel lä ‚Chekhtarjova’: jimatan tatahikonsälala; fovo jiel Podtochina Palageja Grigor'evna: jimatan stäfafizira, sa daut ofik vemo löfidik, i binofs jisevädans gudik oba. Kluo gevolös cödoti lönik ola! vio nu kanob… Nu no dalob komikön lo ofs.”

Calan ämeditom, kelosi äträtons lips nämöfiko pifärmüköls oma.

„Nö! no dalob koedön notedön atosi pö gased,” fino äspikom pos seil lunüpik.

„Liö! Kikodo-li?”

„Somo. Gased okanon perön benorepüti oka. If alan primon-la ad penön, das nud lönik mofugon de on, täno… Igo nen jenots somik sagoy, das medü gasedem panotükons-la dins nesiämik e sagäds neveratik mödiks.”

„E me pat kinik din at üfo binon-li nesiämik? Pö jenet at, äsä jinos lü ob, nos sümik dabinon.”

„Te lü ol jinos, äsva nos nesiämik dabinon-la. Ekö! givob sami: ävigo otos ejenon. Calan äkömom, leigoäsä ol änu ekömol, äkeblinom notedi (kalot ma kalkul äsuämon ruabis: 2 sa kopekis: 73). Noted te änunon, das dog bridota: ‚pudel'’ < ko herem blägik imofugon-la. Atos no jinon-la nekomunik, vo-li? Ab äklülädon binön jemodapenäd: jenöfo el ‚pudel'’ et äbinon diviguvan, no memob, stitoda kinik.”

„Ob ga lofob notedi no dö el ‚pudel'’, ab dö nud oba it, sevabo tio dö ob it.”

„Nö! leno dalob koedön nüseidön notedi at ini gased.”

„Liö! Ga nud lä ob nendoto emoon!”

„If emoon, tän atos binon dinäd sanavik. Sagoy, das dabinons mens ut, kels kanons lenlägön nudi sota alseimik. Ye ma küped obik mutol binön man ladäla vemo fredika, e bo löfol ad cogön in sogod.”

„Yulob ole nämätü God! Ba if ereafol ini dot, tän ojonob ole logodi oba.”

„No zesüdos ad töbön oki!” calan äfövom, du äsnüfom tabaki. „Üf atos ye no oditretülükonöv oli,” äläükom ko jäst nitedäla, „täno obinosöv vipabik ad lülogön.”

Cämacalan ädesumom särvätüli de logod oka.

„Jenöfö! kio bisarik atos binon!” calan äsagom, „top binon vero kamik, äsvo paälakek änu pebaköl. Si! binon nekredoviko kamik.”

„Kluö! Nu bleibol-li feitön? Ol it kanol daküpön, das binos nemögik ad no notedön. Obinob mu vemo danöfik kol ol; zuo vemo fredob, das pöt at ebönon obe plidi ad kosükön obi ko ol…”

Mayor, äsä kanoy kludön se atos, pö naed at äsludom ad bitön fläto.

„Dido binosöv din fasilik ad koedön notedön,” calan äspikom, „ab no büologob pö atos fruti seimik pro ol. Ga if vilol somi, tän bligädolöd utane, kel labon stüli süperik, ad bepenön jenotemi asä natapubodi seledik, dat okoedoy nüseidön ini el „Bien nolüdik” yegedili et” (ün tim ot nogna äsnüfom tabaki) „gönü frut yunanefa” (ün tim ot äkluinom nudi oka) „u balugiko födü nitedäl valemik.”

Cämacalan isäspetikom lölöfiko. Ädonükom logis oka äl donadil gaseda, kö nunäd dö plösenots äbinon; ya logod oma tio äsmililon, posä piküpon nem jiplösenana, jikel äbinof löfidik ma logot, e nam äkontagon poki ad fümükön, va äkepolom ko ok bankazöti blövik^[26], bi cedü ‚Kovaljov’ stäfafizirs äsötoms seadön su teatastuls… ab tikod süpik dö nud idädükon vali!

Calan it äjinom pafäkükön dibäliko fa ditretül ela Kovaljov. Ivipölo ad trodön boso omi pö ditret at, älecedom plütiki ad notodön pidi oka me vöds anik:

„Dido vemo keliedob, das mijenot soik ereifon oli. Ba vilol-li snüfön tabaki? atos nosükon kapadoli e ladälastadi glifik; atos igo gudon tefü hemoroids.”

Du äsagom atosi, calan änilükom tabakiäri lü ‚Kovaljov’, idispladölo donü on vemo skiliko tegoti labü pöträt voma seimik ko hätil.

Dunot at nen desin badik äsäsüenükon eli Kovaljov.

„No kanob suemön, vio lecedol timi somik pötöfiki pro cogs,” äspikom faviko, „va no logol-li, das no labob ebo ati, me kel fägoböv ad snüfön? Diab mosumonös tabaki olik! Nu leno vilob logedön oni, sevabo noe tabaki naudodik olik sota: ‚berezinskij’, abi rapedi, igo if elofolöv obe oni.”

Isagölo osi, äsegolom dibäliko pifavükölo se notedabür gasedik, ed älüodikom lü poldacif diläda, [kelan levemo älöfom juegi. Lomü om föfacem, ü fidacem, päbepladon löliko me juegakouns, kelis ilüpoloms bundano ome demü flenam tedans. Pö tim et jidünan ädeükof de poldacif diläda militabutis calik; den e harnads krigik ya püdiko pälägons pö guls, e sonil kilyelik oma ya äkontagom häti killienik pabedredöl; ed om it pos belifots me komips fulöls krigana äblümükom oki ad dajuitön blesiris lifa püdik]^[27].

El ‚Kovaljov’ änükömom ini dom oma, ven etan ätenükom oki, ägrunom koteno, ed äsagom: „Benö! legudiko oslipobös ünü düps tel!” E ma dinäds at imögosöv ad büosenön, das lüköm cämacalana leno äjenon pötatimo. [Kanob niludön, das igo if ettimo iblinomöv ome tiedi mö pauns anik u bosi klöfa, tän töbo päbenogetedomöv-la.] Poldacalan et äbinom vemo benomeugik tefü lekans valik e febods; ye äbuükom bu valikos bankazöti tatik. „At binon din legik,” so äspikom kösömiko, „nos dabinon gudikum ka din at: no begon ad fidön, no flagon spadi mödik, spadaninäd poka ai saidon pro on, ed if leadoyöv falön oni, no brekonöv!”

Poldacalan ägetedom eli Kovaljov vemo nenladälöfiko ed äspikom, das tim pos fided no binon pötik ad dunön vestigi miduna, das nat it ebüdülon ad takädön boso pos fid (cämacalan äkanom kludön se atos, das poldacif diläda no äbinom nesevan tefü spikeds sapanas vönädik), das no desleitoy-la nudi de men gidöfik [e das dabinoms in vol mayors mödik ut, hikels igo no laboms nikloti in stad gudik e zigliboms pö tops valasotik nepuedik].

Vo notodots kio groböfiks pigebädons! Mutoy küpetön, das ‚Kovaljov’ äbinom man vemo skaniälik. Äkanom pardön valikosi, kelosi äspikoy dö om it, ab leno äsäkusadom pö jenet ut, kel ätefon diniti u tituli. Igo äcedom, das in dramats teatik sänsurans äkanoms-la dälön valikosi, kelos tefon löpafiziris, ab nek ädalonös blamön stäfafiziris!^[28]

Geted poldacalana so ikofudükön omi, das älemufükom kapi oka ed äspikom ko senäl diga, ädeädolo boso namis oka: „Mutob koefön, das pos blamets at so nofiks flanaü ol no plu kanob läükön bosi…” ed äsegolom.

Ven ilomiovegom, lögs oma sovemo ifenikons, das töbo äkanom senön onis. Ya ilulitikos. Pos suks nensekik valik at löd äjinon binön lü om glifik u vemo gagik. Posä inügolom ini föfacem, äloegom seatön hieli Ivan: domadünan okik < ko bäk su lesöf küirik pineklinüköl, hikel äspukom sui nufed ed alnaedo vemo benofätiko äkoedom drefön spukoti topi ot bal. Lindif somik dünanefa ävutükon omi; äflapom omi ta flom me hät, iläükölo vödis: „Ol, o svin! ai jäfol me stupots!”

El Ivan sunädo älöpiobunom de plad oka ed äjutedom muvifo ad deükön de om mänedi.

Posä mayor inükömom ini cem okik, ön stad fenik e glifafulik äleadom falön oki ini kovenastul, e pos seifs anik fino äsagom:

„Godö! Godö! Demü midunots kinik pasufükob-li neläbe somik? If nam u lög defonöv lä ob, atos ga binonöv gudikum; if lils defonsöv lä ob, atos binonöv neplitik, ab ga sufovikum. Güo men nen nud binon bosi mu bisariki, keli fikulos ad cödön: va binon böd u no böd, va tatätan u no tatätan; te kanoy-la sumön e plödiojedön oni da fenät! Pu pedecöponös pö krig u pö telkomip, ud ob it ebinobös kodädan atosa!^[29] Too ga emoon vero pro nos, nesiämiko, igo no pro kopekalaf pu bal!… Ye nö! atos no mögon,” äläükom, imeditölo brefüpo. „No binos luveratik, das nud enepubon-la; ön mod alik no binos luveratik. Atos bo padrimon pö slip, u padrimon pö halud; ba seimüpo edrinob pöliko pla vat geini, me kel nüröbob balibi oba pos jeif. El Ivan: fopan < no elüsumom flumoti at, e bo nendesino edrinob oni.”

Ad gevön oke nen dots seimik fümi, das no brietom, mayor äknibom oki so doliko, das om it ävokädom. Dol at lölöfiko isüadükon omi, das äjäfädom ed älifom in jenöf. Nevifiko änilikom lä lok e primo äfäiknibom logis oka, labölo tikodi, das nud ba öjonon-la oki pö top okik; ab ün minut ot ägebunom ge, sagölo:

„Kio jemodik logot at binon!”

Fe atos äbinon nesuemovik. Üf imoikonsöv knop, spun largentik, glok, u bos sümik… Ye per somik-li? Zuo in löd lönik!… Mayor: ‚Kovaljov’, ivätälölo dinädis valik, äcedom niludi luveratiküno niliküni lä verat utosi, das kodädan atosa ikanon-la binön nek votik, pläamü jiel Podtochina: jimatan stäfafizira, jikel ivilof, das ömatikom ko daut ofik. Fe om it älöfom ad böfülön boso ko lädül et, ab äyilom fijenoti finik. E ven jimatan stäfafizira istetof ome stedälo, das ävilof matükön dauti oka ko om, pianiko äditom ko plims okik, ispikölo, das nog äbinom tu yunik, das nog ömutomös dunodön pu dü yels lul, dat ürivom bäldoti yelas kurato foldegtelas.

E tefü atos jimatan stäfafizira, bo födü vindit, isludof ad dämükön mayori ed ivobükof demü atos jimagivanis ä jibäldanis seimikis, bi ön mod nonik imögos ad büocedön, das nud oma pideköton-la: nek inügolon ini cem oma; el Ivan Jakovlevich: jeifan < fümo ijeifom omi nog ün vedel, e dü vedel lölik, igo dü dödel lölik nud oma äblebon nätik, atosi ämemom ed äsevom vo gudiko. Zuo imutomöv senön doli, i nendoto vun no ikanonöv nätikön so vifiko e binön kamik, äsvo paälakek. Ävätälom desinis: va ösitatön ofi fölölo fomedis cödäda, u va visitön ito ofi ad säklänedön midunoti ofik. Medits omik päropons me lit, kel älunidon da slitods valik yana ed ämalon, das in föfacem fa el Ivan ya pifilidon kandel. Suno id el Ivan it ädajonom oki, äpolölo oni fo ok e litükölo nidiko cemi lölik. Me muf balid ‚Kovaljov’ ästeifülom ad gleipön särvätüli e koedön nelogädön topi, kö nog ädelo nud ädabinon, dat voiko dünan fopik no ölulogom nenduniko, üküpölo küpädoti somik lä söl oka.

‚Ivan’ no nog ämogolom lü lucem okik, ven vög nesevädik ätonon in föfacem, sagölo:

„Is cämacalan: ‚Kovaljov’ < lödom-li?”

„Nükömolös! Mayor: ‚Kovaljov’ < binom is,” el Kovaljov äspikom, du älöjutedom spidöfiko ed ämaifükom yani.

Änügolom poldacalan ko logot jönik, labü cügabalibs no vemo bloniks e no dofiks, labü cügs vemo klöpöfiks: hiutan, kel pö dil primik konota istanom finotü pon di ‚Isakij’.

„Ol eleadol-li paperön nudi olik?” — „Lesi!” — „Enu petuvon.”

„Kisi esagol-li?” mayor: ‚Kovaljov’ < ävokädom. Fred äkoedom perön omi fägi ad spikön. Älogetom lü haratapoldan fo om stanöl, su lips e cügs klöpöfiks kelana tulitiko änidülon genid dremilik kandelalita. „Ön mod kinik-li?”

„Sekü fäd bisarik: edefanoy oni tio pö vegam. Ya äseidon oki ini dilijan ed ävilon motevön lü ‚Riga’. Pö on igo dientifäd äbinon, kel ya bü lunüp piregistaron calöfiko ko nem calana seimik. Binos bisarik, das ob it primo epölacedob oni asä söli. Ye läbo älenlabob lüni, yufü kel sunädo efägob ad küpön, das at binon nud. Ibä binob miopik, ed if upladolöv oli foi ob, tän ologoböv te utosi, das labol logodi, ab no oküpoböv nudi, ni balibi, ni pati votik. Lümot obik, sevabo mot jimatana obik, i logof nosi.”

El Kovaljov inesufädikom.

„Kiöpo üfo binon-li? Kiöpo-li? Onu orönob.”

„No kudolös tefü atos! Ebüocedob, das neodol oni, ed ekeblinob oni. I binos bisarik, das döban cifik in jenotem at binom jäpan: jeifan se süt süliovegama, hikel nu stadom in fanäböp. Ya sis lunüp miniludob omi tefü ludrin e tif; ed idelo id ädeblinom tifölo de selidöpil bal degtelati knopas. Nud olik blebon nätik, soäsä ebinon.”

Pö vöds at haratapoldan änümüfom nami oka ini pok ed äsüramenom usao nudi in papüraräg pivilupöli.

„Ekö! vo binos on!” el Kovaljov ävokädom. „Vö! binos on! Begob ole ad drinön adelo ko ob bosi tieda.”

„Atos vemo oplitonöv obi, ab leno kanob kompenön, bi mutob detävön isao lü lepönäböp… Jerikam vemik esüikon pö viktuals valik… Lomü ob i lümot lödof, sevabo mot jimatana obik, i cils; bäldikünan pato jinom labön fütüri gretik tefü karier, bi binom hipulil vemo sagatik, too monameds alseimik defons pro dugäl…”

[El Kovaljov verätiko äletuvom vödis at, ed igleipölo su tab bankazöti redik^[30], änüseitom oni ini nam galädana, kel, posä ibiegom anna glidölo, äplödiogolom da yan. Ün minut tio ot ‚Kovaljov’ ya älielom tonön vögi otana in süt, kö ämeibom flapölo ta tutem omik lumani fopik bal, kel änu ikoedom lüvabön vabi oka sui pärunaveg.]

Cämacalan pos mogol haratapoldana dü minuts anik äbleibom binön in stad nefümik seimik, e töbo pos minuts anik ädönugetom fägi ad logön e sienön; ini bluv somik ireafom dub fred no pispetöl. Äsumom spalo nudi pituvöl me nams bofik kevio pikoboyümöls, e nogna küpälo älelogom oni.

„Ekö! On! Sio at binon on!” mayor: ‚Kovaljov’ < äsagom. „Ekö! i buläd pö flan nedetik binon, kel esüikon ädelo.” Mayor tio äsmilom demü fred.

Ab nos laidulik dabinon in vol, sekü kelos fred ün minut balidfovöl pos balid i ya no binon so liföfik; ün minut kilid nog plu läsikon, e fino pianiko kobioflumon ko stad kösömik lana, soäsä su sürfat vata sirk sekü fal stonila edavedöl fino nepubon yumölo ad sürfat kamik. ‚Kovaljov’ äprimom ad letikön ed äreafom ad tiket, das säkäd no nog pituvedon: fe nud pituvon, ab ga ömuton palenyümön, ü papladön sui top lönik oka.

„Ed üf mögädo no polenkleibonöv-li?”

Pö säk somik, keli ilonülom oke it, mayor äpaelikom.

Ko senäl dreda neplänovik äjutedom lü tab, älümufükom loki, dat nendesino nud no pöpladon mi. Nams omik ädremons. Prüdiko e tödiko älenpladom oni sui top büik. O jeik kion! Nu no pälenkleibon!… Änilükom oni lü mud, bosilo ävamükom oni me natemam oka, e dönu änilükom lü top kamik vü cügs tel topöl; ab nud ön mod nonik äfimon.

„Gö! ja! nüsteigolöd oli! o fopan!” äspikom one. Ab nud äbinon neblegovik, äsvo din boadik, ed äfalon sui tab ko ton so bisarik, äs ut buona. Logod mayora konvuliko ämifomon oki.

„No vilol-li yumön?” äsagom ön jek. Ye do ai dönu änilükom oni lä top lönik ona, steif ämiplöpon, äsä büo.

Älävokom eli Ivan, ed äbüedom golön omi ad ramenön sanani, kel älödom in dom ot pö löd gudikün teada telid. Sanan at äbinom man magädabik, älabom cügabalibis jönik pägablägik, jimatani nämedik ä sauniki, gödo äfidom podis flifik ed äklinükom gütüri oka, medä älavülom mudi algödo zao dü foldils kil düpa ed äsmufetom tutis me tutikefs sotas difik lul. Sanan ädajonom oki tü minut ot. Posä isäkom, bü tim kinik mifätot ijenon, äkipölo mayori: ‚Kovaljov’ < len cün, älöpiotovom kapi oma ed äsnipom omi me döm ta top ebo ut, kö büo nud pipladon, sodas mayor pämütom ad jedön kapi oka pödio ko näm so vemik, das äjokom me kapapödot ta völ. Sanan äsagom, das atos äbinon pülot, e posä ikonsälom ome ad feamufükön boso oki de völ, primo äbüedom biegädön malädani me kap lü flan detik, ed ävestigölo senido topi ut, kö büo nud pipladon, äsagom: „Jö!” Poso äbüedom biegädön omi me kap lü flan nedetik, ed äsagom: „Jö!” Finodo dönu äsnipom omi me döm, sodas mayor: ‚Kovaljov’ < ämufükom kapi oka, äsä hijevod, tutemi kela vestigoy. Idadunölo blufami somik, sanan älemufükom doto kapi, ed äspikom:

„Nö! no mögos. Gudikumo blebolös somik! Voto okanoyöv mödo badükumön stadi. Dido ga sio mögosöv ad lenpladön oni; bo ob it onu olenpladoböv nudi at lä ol; too vilob süadükön oli, das atos binonöv badikum pro ol.”

„Kio gudik atos binon! Lio üfo kanob-li lailifön nen nud?” el Kovaljov äspikom. „Sio stad no okanon-la badikumön, kas nu. Kio hölöfik atos binon! Kitopo dalob-li jonön obi ko nejön jemodik somik? Labob sevädanis cädik; samo adelo omutob komön pö soarazälüls in doms tel. Sevob mödikanis, sevabo: jieli Chekhtarjova: jimatan tatakonsälala, jieli Podtochina: jimatan stäfafizira… Do pos dunot brefobüik ofik leno okosikob ko of, pläamü kosam medamü pold. Gevolös gönodi!” el Kovaljov äsagom me vög dabegöl, „ba med somik dabinon-li? Ön mod alseimik olenpladolös! igo no legudiko, te dat ofimonös!

Igo ostütoböv boso oni medü nam pö jenets riskädik. Zuo no danüdob, sodas no odämükoböv oni me muf nentödik. Valikos, kel tefon danöfi demü visits ola: kanol süadön, das viomödoto monameds obik ofägükons obe…”

„Kanol kredön osi u no,” sanan äsagom me vög, kel no äbinon laodik, ni nelaodik, ab äbinon vemo süadüköl ä magnetätöl, „ab neföro lekälob demü lugaenod. Atos taöfon ta prinsips e lekan obiks. Dido getob peloti demü visit, ab te vätälölo dinädi bal: dat nek skanonöv dub gespik refudik obik. Nendoto olenpladoböv nudi ola; ab yulob ole nämätü stim obik — if vöds komunik obik no ekredükons oli — das so obinos mödo badikum. Gudikumo leadolöd dunön nati it. Lavolöd oli suvikumo me vat koldik, e lesagob ole, das no labölo nudi, ostadol in saun so gudik, äsif olabolöv oni. I konsälob ole ad pladön nudi ini flad ko spit, u, dunölo nog gudikumo, ogifolöd usio fidaspunetis tel ela ‚vodka’ pupepöl e viniga puvamüköl! täno okanolöv lagetön demü nud monis mödik. Igo ob it oremob oni, if te no ulonolöv suämi tu jeriki.”

„Nö! nö! Demü mon nonik oselob!” mayor: ‚Kovaljov’ < ävokädom ön däsper, „gudikumo opäridikonös!”

„Begob säkusadi!” sanan äspikom, du äbiegom pötü ledit. „Evilob frutön oli… Vi! Alo eküpol steifi obik.”

Posä isagom osi, sanan ko jästäd cädik äsegolom se cem. ‚Kovaljov’ igo no äküpälom ad logod omik ed ön nenlefäk dibätik te äloegom sestegön se slivs trelülaguna blägik oma slivilis jita vietik ä klinika, äs nif.

Ün del balidfovik äsludom bü loseid kusadapenäda ad penön jimatane stäfafizira, va öyilidof nen feit ad gegivön ome utosi, kelos päflagon. Pened älabon ninädi sököl:

O cädaläd:

‚Aleksandra Grigor'evna’!

Leno kanob suemön dunoti bisarik flanaü ol. Süadolös! das bitölo ön mod somik, ogaenätol nosi e leno omütol obi ad matikön ko daut olik. Kredolös! das jenotem tefü nud obik esevädikon lölöfiko pö ob, leigoäsä jenöfot ut, das pö atos ols binols dunans cifik, e nek votik pläamü ols. Deditikam süpik ona de top lönik, skeap e kamuf nu as calan bal, täno fino in maged lönik, binons nos votik, plä sek magivamas pedunöl fa ol u fa utans, kels plägons jäfüdi cädik ot, soäsä ol. Obo lecedob bligi obik nunedi sököl: if nud fa ob pemäniotöl no otopon ya adelo pö top lönik oka, tän pomütoböv ad yufidön jelodi e gönami lonas.

Too lecedob osi stimi ad lestimön lölöfiko oli.

Dünan divodik ola:

‚Platon Kovaljov’.

— — — —

O cädasöl:

‚Platon Kuz'mich’!

Pened olik vemo estunükon obi. Koefob snatiko ole, leno äspetob osi, e mu pato blamis negidetik flanaü ol. Sunädo nunob ole, das calani, kelani emäniotol, neföro ägetedob domü ob, ni pimaskaröli, ni in maged veratik. Ye ävisitom obi hiel Filipp Ivanovich Potanchikov. Do ga sio ästeifom ad matikön ko daut obik, zuo labölo kondöti gudik ä stöniki tefü spitin, i binölo nolaliegik, too ob neai ägevob ome speli tefü benosek. Nog emäniotol nudi. If ediseinolöv me vöds at, das ävilob-la — ma spikamamod Rusänik — posblibükön oli ko nud, sevabo: ko nos, ü gevön gespiki refudik fomedik, tän pastunükoböv me utos, das ol it spikol dö atos, du ob, äsä kanol sevön, älabob cedi vero güiki. Ed if anu matilisitolöv lono tefü daut obik, tän blümoböv sunädo ad kotenükön oli demü beg at, ibä atos ai äbinon zeil desira liföfik obik, e spelölo osi blebof laidio blümik ad dünön oli

‚Aleksandra Podtochina’.

„Nö!” el Kovaljov äsagom, posä ifireidom penedi. „Of fümo no döbof. Atos no mögon! So pepenon pened at, äsä no kanon-la penön men ut, kel binon kodädan krima.” Cämacalan äbinom jäfüdisevik tefü atos, bi anna vestig krimik pikomiton ome, nog in ziläk Kaukasänik.

„Ön mod kinik-li üfo, sekü fätavimäd kinik-li atos ejenon? Ba te diab datuvülon-la vali!” fino äsagom, idonükölo ön däsper namis oka.

Vüo sagäds dö jenot bisarik at päpakons da cifazif^[31] lölik, zuo, äsä oseivols onu, ko läükots küpädik. Ün tim ebo et tikäls valanas älüälons lü plödakösömikos; bü brefüp pülik zifanef lölik ijäfälon ko plaks vobeda magnetäta. I konot dö stuls danüdöl in dom len süt: ‚Konjushennaja’ < nog äbinon flifädik in mem, demü kelos no mutoy stunön, das suno äprimoy ad sagön, das nud cämacalana: ‚Kovaljov’ < kurato tü düp kilid äspaton-la ve lesüt di ‚Nevskij’. Aldelo nulälans mödik äkobikons pö süts. Ek isagon, das nud äbinon-la in selidöp ela Junker, ed us ädavedons menamödot e laidadrän somiks, das igo poldanef ämuton vüikön. Spekulan bal ko logot cädik, labü cügabalibs, pö nügolöp teatöpa kekilis neluimöfik difik de nibotöp äselöl, desino imekom bamis jönik boadik lesolidik, su kels älevüdom nulälanis ad löpikön tä kopeks 80 a dunetäb alik. Konulan meritabik bal desino pötü atos äsekömom gölikumo se lom e ko töbids vemik ädudranom da menamödot; ab — ad leskan vemik oka — äplöpom ad logön da lefenät selidöpa pla nud te trikayäki lainik komunik e magodili stonabükik ämagöl vomüli stogi oka gudikumo ävotapladöli, e dändini, hikel älogedom ofi stanölo pödü bim, ed älabom jiläti, kel äkanon pamaifükön, i balibi smalik, sevabo konulan älogom magodili, kel älagon pö plad ot lunüpikumo, kas nog dü yels deg. Idegolölo, äsagom ko notodam skana:

„Lio künoy-li ad kofudükön pöpi me sagäds so nesiämiks e neluveratiks?”

Latikumo sagäd iziikon, das no ve lesüt di ‚Nevskij’, ab in legad di ‚Tavrida’ nud mayora: ‚Kovaljov’ < äspaton-la, das ya sis lunüp äbinon-la us; das nog ün tim ut, kü hiel Khosrev-Mirza^[32] ilödom us, otan vemo istunom demü natapubod bisarik at. Studans anik nivera kötetavik ätevons usio. Läd noubik ä cädik bal äbegof medü pened patik kälädane legada ad jonön ciles ofik pubodi seledik at, zuo — üf atos ömögon — ko pläneds meiböl e devodüköls pro hiyunans.

Vemo äfredoms dö jenots valik at mans sälunöfik valik, sevabo laidavisitans nonelaböfik pö soarazälüls, bi älöfoms ad koedön smilön lädis, ab ettimo stok omsik cogas lölöfiko ifinedon. Dil nemödik menas stümabik ä fiedikas kol tat pänepliton vemo. Söl bal äspikom sidiniko, das no äsuemom, vio ün timäd kulivik nutimik ludatikots nesiämik äkanons papakön, e das pästunükom, kikodo reiganef no älüälükon küpäli oka ad atos. Söl at, äsä iklülädos, ädutom lü cädans ut, kels viloms koedön vüikön reiganefi pö valikos, igo pö feits aldelik omas ko jimatans oksik. Nog latikumo… Ab tü timül at dönu äsvo fog klänedon löliko jenoti, e sevoy vero nosi dö utos, kelos poso ejenon.

III.

Nesiämikos voik jenon in vol. Semikna igo kredab pülik leno dabinon; sunädo nud ebo ut, kel ävabon ön dinit tatakonsälala ed äsüükon bruli so vemiki in zif, äpubon dönu, äsva nos nekösömik ijenon-la, in top okik, efe kurato vü cügs tel mayora: ‚Kovaljov’. Atos ya äjenon tü prilul, 7. Egalikölo ed elülogölo oki in lok, om logom: nud! Gleipom oni me nam, vö! nud binos! „Kios!” el Kovaljov äsagom, ed ön fred tio ädanüdom nüdafuto danüdi vifik pöpik: ‚trepak’ da cem lölik, ab el Ivan nügolölo ätupom omi. Äbüedom givön sunädo vali ad lavön oki, ed älavölo oki, nogna älülogom oki in lok: nud! Äsäluimükölo oki me taul, dönu älülogom oki in lok: nud!

„O ‚Ivan’! Dalogolös! Jinos, das su nud oba bos dabinon, efe buläd” äspikom, du ätikom: „O neläb kion! üf ‚Ivan’ osagomöv: Jenöfo nö! o cädal! noe defon buläd, abi nud lölik!”

Ab el ‚Ivan’ äspikom: „Nos, buläd nonik dabinon, nud binon kamik.”

„Gudö! diabö!” mayor äsagom oke it ed äsnipom me doats. Otüpo jeifan: ‚Ivan Jakovlevich’ < älogedom dese yan, ab ön mod so dredälik, äsva äbinom-la kat, keli änu iflapoy me tuigülatuf demü tif pineda.

„Büo sagolöd! nams ola klinons-li?” el Kovaljov älüvokädom ome nog fagao.

„Klinons.” — „Lugol!”

„Nämätü God! klinons, o cädasöl!”

„Benö! küpälolös!”

‚Kovaljov’ äseidom oki. ‚Ivan Jakovlevich’ ävealom logodi oma me särvät, ed ünü timül bal yufü kef äceinom balibi lölik oma e dili cüga ad krem, kel pabeböton pö nemadel^[33] tedanas.

„Ö!” el Ivan Jakovlevich äsagom oke it, ilogedölo nudi, e poso äbiegom kapi oka äl flan votik, ed älogedom nudi flanao. „Ekö! liö! kion! if te betikoyöv…” äfövom e lunüpo älelogom nudi. Fino fiböfo, ko spal vemikün, keli kanoyöv magälön, ätovom doatis tel ad gleipön oni len finot. Metod ela Ivan Jakovlevich ga äbinon somik.

„Ag! ag! prüdö!” el Kovaljov ävokädom.

El Ivan Jakovlevich igo äleadom lagön bradis oka, ästanom nenmufo, ed äkofudikom, äsä büo neföro ikofudikom. Fino äprimom prüdiko ad jatülön omi me jeiföm dis balib; fe äbinos pö om vemo fikulik e nekösömik ad jeifön nen kip zuik koapadila smeilik, ab ko töbid vemik, istütölo me döm raodik okik ta cüg e donamaxül dunetäba, fino äbemastikom neletianis valik ed äfinüköm jeifi.

Ven valikos piledunon, el Kovaljov sunädiko äspidom ad klotön oki, älävokom bökani, ed ävabom nemediko lü nibotöp. Änügolölo, ävokädom nog fagao: „O hipul! bovületi jokolada!” ed otüpo om it äjutedom lü lok: „Nud dabinon!” Fredaladäliko ägüflekom oki e ko logodanotod lekofik älogedom, boso ifäiknibölo logi oka, militanis tel, balan kelanas älabom nudi leno plu ka knopi jiläta. Pos etos ätevom lü bür diläda et, kö älisitom cali viguverana provina, ed ön jenet miseka cali dalogala. Du ädugolom da stebedalecem, älülogom oki in lok: „Nud dabinon!” Poso ävabom lü cämacalan votik, ü mayor: kofan vemik, kelane suvo ägespikom ad blamets zunülik difik:

„O ol! Sevob oli: fopülükan kiom binol!”

Dü vegam ätikom: „If igo mayor et no osplodülom me smil, posä ulogom obi, tän malot konfidovik osüikon, das valikos, kel muton dabinön su logod, binon pö top lönik oka.” Ye cämacalan et änotodom nosi. „Gudö! gudö! diabö!” el Kovaljov ätikom ninälo. Pö vegam äkolkömom jieli Podtochina: jimatan stäfafizira < kobü daut, glidölo äbiegom lü ofs, zuo älüyöbofs omi; atos äsinifon, das val äpöton, döf nonik ädabinon lä om. Dü tim vemo lunüpik äspikom ko ofs, e, desino tabakiäri isüramenölo, lo ofs vemo lunüpo ästeigädom nudi okik da „nügolöps” bofik, du äsagom oke it ninälo:

„Ekö! Hä! o vomef so stupik, äs jigoks! e tefü daut: kluo no omatikob ko of. Nen seks, te ‚par amour’^[34], binolös so flenöfik!”

E sis tim et mayor: ‚Kovaljov’ < takediko äspatom e ve lesüt di ‚Nevskij’, e ninü teatöps, e valatopo. E nud i takediko äblibon su logod omik, no jonülölo igo me jäst pülik, das ibinon tävöl in züamöps. E pos etos ai äloegoy binön mayori: ‚Kovaljov’ < in stad cogedik, smililön, pogolön vomülis löfidik vero valikis, igo stopön balna fo canaboed in ‚Gostinyj dvor’ ä remön tanodi seimik pro dekot; no äsevoy kikodo, bi om it pidekotom ko sikot nonik.

Ekö! jenotem soik ejenon in cifazif nolüdik tata veitik obas. Te nu, evätälölo vali, küpobs, das konot at ninädon mödikosi neluveratik. If no mäniotoyöv, das ga sio binons bisariks deditikam tanatik nuda e pub ona in tops difik ön maged tatakonsälala, tän säk esüikon: lio el Kovaljov no äreafom-li ad tiket, das no sötoy-la medü notedabür gasedik notükön bosi dö nud? No vilob diseinön me vöds at, das jinos-la jerik pö ob ad pelön gönü püb noteda; rö! id ob no dutob lü mens moniälik. Ab atos ga binon nepötik, negidöfik, negudik! I pat nog votik nekredabik binon: lio nud äpubon-li in bod pebaköl, e kis ätefon-li eli Ivan Jakovlevich it?… Nö! leno suemob atosi, fümö no suemob atosi! Ab utos binon bisarikum, binon mu nesuemovikün, vio lautans kanons bejäfön yegädis somik. Mutob koefön, das atos binon vero nesuemovik, atos binon vero… Nö! nö! lölöfiko no suemob atosi. Balido, sümikos givonöv lomäne fruti vero noniki; telido… I telido frut anik defon. Igo no sevob, kis binon at…

Ye too, demölo utosi, das dido sio ga kanoyöv cedön luveratiki ed ömikosi, e votikosi, e dini kilid, igo ba… I pö din kinik üfo taöfs defons-li?… Fe ga, if meditoyöv osi, dido bos jenöfik dabinon pö val at. Igo if ek taspikonöv, alo jenots sümik jenons in vol; fe nesuviko, ab jenons.

1842 (yel püba sotüla ma redakam lätik).

NOET TRADUTANA. Cedoy, das sänsur ettimik ädämükon konoti: „Nud”, e timakompenans no äkanons seivön difülis valik desina rigik lautana. Ün tumyel teldegid moäds somik pesädunons in pübots Rusänapükik, e no padönuons sis degyel: 1920^id. Ye tradutans foginänik mödik bleibons gebön vödemi no penätüköli de lifatim ela Gogol', sodas reidans netas anik jünu sevons nosi dö pats ömik konota. Sotüls difik distons mu pato pö bepenam telspikota vü mayor e nud oma, sevabo tefü utos, va spikot päjenon in glüg, u va in maket. Äsä spod ejonülon, el Gogol' it äbüologom taduni tefik flanaü sänsurakomitetanef. Samo äpenom ün yel: 1835 < ele M. Pogodin: yufan okik tefü notükam lautotas:

„Pö jenet, üf sänsurakomitetanef stupik olas oküpälon-la leskano ad utos, das Nud no kanon binön in leglüg di ‚Kazan'’, bo täno okanonöv palovepolön ini glüg katulik. Ye no cedob, das sänsurans ya ebinons-la sovemo dalienetiks.”

Too mäniot tema alik peproibon. Vätälölo dinädis sümik, enunob medü küpets reidanes dö dists bevü sotüls difik vödema.

Küpets tradutana.

1. Fonäts difik no baibinons tefü dät at. Ma namapenäd: „Febula ayelik dela 23^id”; ma pübot balid (in gased tiädü „Timakompenan”, ü: ‚Sovremennik’, yel: 1836, toum kilid): „Prilula ayelik dela 25^id”. Mäzul pemänioton in sotül lätik dü lifatim ela Gogol' pepüböl. Dät at no binon fädik, bi ettimo in Rusän del 25^id mäzula da län lölik päzelon calöfiko as zäl kritik pötü lenun ele ‚Maria’. Zäl et noe äbinon relik, abi tatik. Ün zäladel et kultipläg lezälik päjenükon in glüg alik, pö kelos bai lonem tata calans (klüliko in galadaleigeds) älabons bligi ad komön. Ma dinäds at hiel Kovaljov sovemo äfäkädikom: ün del jenota veütik pro karier no äkanom labön logoti lönedik, bi nud ädefon pö om, zuo sekü def somik äbinomöv plekan plödakösömikün se valans ninü glüg. Ma kösömots pöpik, ün del ot ädaloy datuvülön magivölo fütüri. Bo sekü atos el Kovaljov äyümätom peri nuda okik ko jäf jimagivanas bäldik seimik, ed igo ko maledit.
2. Blüd äbinon ettimo lekälamod sevädik ä so aldelik, das noe sanans „äkoedons seflumön bludi”, abi jeifans. Ye nüpenäd in konot penunöl no binon lölöfiko suemovik sekü gebäd pönopa nefümik e sekü def ladvärba „is”. Atos vedükon seti boso klänöfiki, e pösodi jeifana miklänöfiki. Ma tikodasoziat kanoy memikön, das bai fomälods vönädik pöpa Rusänik medinamans ä himagivans id äkanoms-la lekälön medü blüd (ed otans äkanoms-la maleditön).
3. In namapenäd pos el „drinön kafi” pepenos: „ed älentanof spogi slenik len klot kotinastofik oka pro skiläd gudikum pö jäfs tefü lönakonöm.
4. In namapenäd pla el „ästürülom sali” pepenos: „ästürülom fomü belil sui tabastofed sali”.
5. Dinit cämacalana (titul klada jölid ma el „Taib dö dinits”: gredätalised Lampöräna Rusänik) äbinon donikün utas, kels ägevons gitäti ad geranoub (jü yel: 1845).
6. Is lim: „löpa” sinifon eli ‚Ober-’. Löpapoldacalal äbinom cif büra kondöta gidöfik pö poldabür zifik, ed äbejäfom midunotis pülik.
7. Sis yel: 1809 < lisitans pro gredät cämacalana ämutons sufön xami pö nivers tefü nolavs sököl: nolavs literatik ä pükiks, gitav, jenav, nolavs füsüdik ä matematiks. Ye in ziläks anik lampöräna calans dinitas ömik ädefons, sekü kelos us promuv ad dinit löpikum päfasilükon. Sümikos ätefon Kaukasäni, kö ädaloy promuvön ad cämacalan nen xams e diploms zesüdik. Vöded: cämacalan Kaukasänik < äbinon sevädik timü ‚Gogol'’ ad malön calanis ut, kels no saido pidugälöns. Tapladü utans id ädabinons cämacalans nolik, kelans ilärnons valikosi zesüdik.
8. Fe dinit cämacalana demü klad efe jölid äleigon lä dinit mayora pö milit, ab dünäd militik pälecedon stümabikum e riskädikum, e ma lon calan sifädik no ädalom gebön pö titulam vödedi tefik pladätema militik. So hiel Kovaljov äbitom as dobanouban ä nefölan lonas.
9. In pübots dü lifatim lautana ladyek: poldik < ädefon.
10. El Kovaljov äspetom ad dagetön diniti löpikum, bi ädutom lü klad jölid, ab äneodomöv kladi nemu velidi pro vobaplads, dö kels ädrimälom. Dido pos dün dü yels tel bisü sikots ömik cämacalan äkanom dagetön bü tim kösömik diniti fovik, efe tituli: kurakonsälal.
11. Plümäd äjonülon, das dalaban häta äduton lü cifodans löpik. Lon Rusänik ettimik ätonon: „Plümädi su hät dalons labön te dinitans klada balid u telida pö kur lampörik, lezälamastans, kurasöls, leskvairs, ven lenlabons leigedis patik pro kurasog”.
12. Mäniot leglüga di ‚Kazan'’ (leglüga stimü saludanamagot di ‚Kazan'’ ko leläd) in dabükots Rusänik kösömo pageblinon ma namapenäd. In buks tumyela degzülid el „fo ‚Gostinyj dvor’ ” päbükon pla el „fo leglüg di ‚Kazan'’ ”. El Gostinyj dvor (vödiko: yad pro lotans) äbinon nem piada u bumota patikas pro tedans. In lezifs els Gostinyi dvory suvikumo äbinons bumots, kels boso äsümons ad leselidöps nutimik.
13. Ma pübots ettimik pla el „ini leglüg” mutoy-la reidön: eli „usio”.
14. Ma pübots ettimik pla el „ed änügolom ini glüg. Us nino plekans nemödik ädabinons” pareidon-la el „Us nino mens nemödik ädabinons”.
15. Ma pübots ettimik pareidos-la: „sludikön”.
16. Ma pübots ettimik pla el „stanön oni soaliko” pareidon-la el „stanön oni len canaboed”.
17. Ma pübots tumyela degzülid pla el „ko notod relöfa vemikün äplekon” mutoy-la reidön: eli „ko küpäl vemik ädalogon canis seimik.”
18. Ma pübots ettimik pla el „no ävotükon jästädi devodik oka ed äbleibon biegön talio” pareidon-la el „no ävotükon jästädi oka.”
19. In dabükots tumyela degzülid vöds: „In glüg!” ädefons.
20. Ma namapenäd pla el „diniti” pereidos: „cali proviniguverana”.
21. Pö buks e gaseds tumyela degzülid mäniot jäfüdas dabinotik defon, e pla el „dunodol pö senät u pu ön jäfüd gitäda. Ab jäfüd obik binon nolavik” päbükos: „dunodön ön jäfüd votik”.
22. In dabükots tumyela degzülid dil: „ed äfövon ad plekön” ädefon.
23. Tikodayumät petraduton ma namapenäd. Dü tumyel degzülid is mäniot cala ädefon, klu pla el „hiel ‚Jaryzhkin’: grupacif pö senät, flenädan gudik” päbükos: „hiel ‚Jarygin’: flenädan oma”.
24. El „leadoy golön ad dünön” äbinon fraseod ettimo sevädik ad malön seli dutetana. Lautan Rusänik votik: ‚Aleksandr Gercen’ < äpenom tefü atos: „…Ministeranef jemik ä puedöfik eproibon ad notedön, das mens paselons. Pö gaseds mükiko e nensiämiko bükoy: leadoy golön ad dünön eki.”
25. Famülanems mödik Rusänapükik pedefomons de bidanems medü lenläg poyümotas ladyekik.
26. Efe völadü ruabs lul.
27. Is e fovo vödemadileds vü kläms gulöfik ädefons in pübots dü lifatim ela Gogol'. In dabükots nutimik Rusänik pö jenets somik vödem penätükon ma namapenäd fa nolavans ä vestigans literatava.
28. In taädam tefü nems okas, pö milit Rusänik ettimik dinit stäfafizira (‚Stabs’⸗fizira) pälecedon löpikum ka ut löpafizira (‚Ober’⸗fizira). Too löpafizir ästadom löpikumo ka donafizir (‚Unter’⸗fizir).
29. El Kovaljov dredälom demü karier oka. Ma lonem ettimik, men no ädalon dagetön calis ömik sekü koapiviod. Pläots lonas tefik (u pu pänsion saidik) ämögons te pö jenet viodas sekü gebäd vafa timü komip.
30. Efe völadü ruabs deg.
31. El Peterburg äbinon cifazif Lampöräna Rusänik.
32. El Khosrev-Mirza äbinom hiplin Pärsänik, kel älükömom ini Rusän ün yel: 1829 < ad konferön pos distuk bumota lelegäta Rusänik e deid lelegätana Rusänik: ‚Aleksandr Griboedov’.
33. Nemadel, Rusänapüko: ‚imeniny’. Zäladel mebü saludan, nem kelana pegevon kritanacile (u kritane daülik) pö bluned. Binos nitedik, das nutimo Rusänapükans mödikün cedons, das el ‚imeniny’ binon-la leigasinifik tefü vöd ko siäm: motedazäl.
34. Fransänapüko: „demü lelöf”.