Läuschen und Rimels/Dat wir bald wat worr'n

»Gu’n Morgen, Herr! Gu’n Morrn, Herr Rat!«
So kümmt oll Schult un Smidt tau Dör herinner.
»Na«, seggt de Rat Berlin, »wat bring’ ji, Kinner?«
»Je, Herr, wi kamen twors en beten lat,
Indessen let sick’t doch nich ihre maken,
Denn mit Gefangn’n – dat sünd so’n Saken;
Dat tägert ümmer gor tau lang’.«
»Na, Kinner, seggt: wat willt ji mi?«
»Ih, Herr, wi bring’n Sei den Gefangn’n,
Den Häupter von de Röweri,
De dunn tau Lübbersdörp passiert.«
»Dat is jo schön! Dat is jo prächtig, Kinner!
Denn bringt den Kirl man glik herinner;
Nu heww’n w’ de Spitzbauw’n alltauhopen.«
»Je, Herr!« seggt Schult, »uns’ is uns man schappiert,
Vör’n beten is hei weg uns lopen.«