La Nöt
La Nöt.
I papaciö é düc mangiá,
Ince la corona slambrotada,
Corpet, cialzá bel snel despiá,
Na bona nöt ince mormorada.
Plum plum! plum plum! sön chi scalins,
Y ite te stangode en döta füria;
N flagel oresson dí de assassins
Che porta en ciasa burta möria.
O püri vedli, sëis bëgn mac,
Cherdëis chʼ osc fi stancé de fadies
Ais prescia dʼ chirí la pesc – düc i ac
Aldis é döt tan de coienaries.
Insciöche le lere a mesanöt
Bel plan por nʼ ester no bampé o odü
Dal cian vardian, da chi chʼ é te let,
Vá dlunʼ striscian y spian insciöche n lu:
Avisa insciö ʼci le möt sʼ un vá
Bel chît y vare a vare; ël ascolta
Chió y iló, en man sü cialzá,
Mo aspeta n püch che la storia sʼ olta!
N dër cighe é sëgn chʼ ël i é sciampé
A vigni spia; da brau fraciada
Ti lʼ ál a düc, so bel cianté
Y le tler cighé ves dij süa strada.
Püch do la Bela, chʼ pënsa a dʼ ël
Aldí so cighe se spaza y leva,
Se vist y pënsa chësc y chël,
Se fej dër sö da picera Eva.
Ël vëgn, söl brac n bel gran stangiun,
No dër cun lʼ intenziun dʼ la bate,
Mo bëgn por sʼ arpizé da striun
En alt pro so tesur, iö mʼ arati.
N abrac, spo n baje, cunté, spo rí,
Spo indô n bel baje, les mans drucades,
Chësc i pormët ʼci Chël Bel Dî,
Y les porsones n püʼ scicades.
Aspetede chʼ al vëgnes domënia, aldis
Chël siur curat furius insciöche n diau;
Savëise porcí? les vedles stries
Sʼ á lamenté pro dʼ ël dl bur bau.