La Parabola del Figliol Prodigo BRA

La Parabola del Figliol Prodigo BAD  (1832)  by Joseph Theodor Haller
ladin brachet
grafia moderna

La Parabola del Figliol Prodigo BRA

N om l'aea doi fies.
E l più jon de chisc ge à dit a so pare: pare! dame la part de la eredità, che me toca; e el à partì la sia facoltà fra ic.
E dò no tropes dis dapò che l'à abù sturtà dut ensema, l'é se n jit te n paìsc lontan, e aló l'à magnà duta sia facoltà con viver malamenter.
E dapò che l'à abù scacarà dut, l'é vegnù na gran ciarestìa, e el enstes é vegnù en gran meseria.
E l'é jit, e se à metù apede n zitadin de chel lech, e chest l'à manà sun so masc a far l paster di porcìe.
E el volea bolintiera s' empienir so venter con ghiande che magnaa i porcìe; ma nesciugn ge n dajea.
Ma l'é retornà en se, e l'à dit, cotenc de urees che à en ciasa de mi pare massa pan, e gio mere chiò da fam.
Gio levaré sù, e jiré da mi pare, e diré: Pare! gio é pecià en ciel e contra de te.

Gio no son degn d' esser chiamà to fi; trateme come un di tie famees.
L'é levà sù, e l'é jit da so pare. E canche l'era amò lontan, so pare l'à vedù, e menà a compascion l ge é coret encontra, l'à abracià entorn l col, e bossà.
E l fi ge à dit a el: Pare, é pecià en ciel e contra de te, no merite più d' esser chiamà to fi.
Ma so pare à dit a sie famees: portà sobit la pruma viesta, e vestilo, e dajege n anel te sia man, e ciuzé te si pie.
E tolé n vedel gras, e mazalo, e noi magnaron a la rica, e se la godaron delvers;
Perché chest mi fi l'era mort, e l'é ressuscità, l'era perdù, e se l'à troà, e ic à scomenzà a se la goder.
Ma so fi più veie era per chele campagne. E canche l'é tornà, e che l se à arvejinà a la ciasa, l'à sentù na bela mùsega e balar.
E l'à chiamà un di famees, e l'à domanà, che che l'é chest.

E chest ge à dit, l'é vegnù to fra, e to pare à mazà n vedel engrassà, percheche l l'à ciapà san de retorn.
Ma l se à embasteà, e no l volea jir ite. So pare l'é vegnù fora, e l'à scomenzà a prearlo.
Ma chel ge à responù a so pare: varda! gio te serve jà tenc d'egn, e no é mai dejobedì a tie comandi, e no tu me as mai dat n śol, che me l'aesse podù magnar con mi amisc;
Ma dapò che chest to fi, che à desfat dut l fatossò con putane, é vegnù de retorn tu as mazà a el n vedel engrassà.
Ma el à dit a chest fi: tu tu es semper con me, e dut l mie é to;
Ma far noza, e se consolar se cognea; perché to fra chiò era mort, e l'é ressuscità; l'era perdù, e se l'à troà.