La Parabola del Figliol Prodigo FOD
N om ava doi fioi.
E l plu joven de chi disc al pere: Pere! déme mia pert, che me toca a mi. E l i'à fat le pert ad ogniun.
E puoc dis daspò, che l ava dut auna, l fi plu joven se n é jù ntel forestier nte n paisc dalonc, e nlo s' à desfat via dut a sputané.
E spo che l ava destrighé dut, l eva nte chël paisc na gran ciarestia; dël à scomencé a vignì al bujen.
Dël và, e se mët pro n patron de chël paisc. E chëst l à mané nte so mesc, per paster dai porciei.
L ava tánta la gran fam, che l volëva se mplì so venter almánco con chël, che mangiáva i porciei; ma degugn no i' n deva.
Ma l s' à ravedù, e à dit: oh, cotán de oure n cesa de mio pere, che à assè da laoré e da mangé ma mi muore da fam chilò!
Piarè via, e jirè da mio pere, e dirè a dël: Pere! è fat picé davánt a Dio, e davánt a vos.
No son plu degno da ester nominé vost fi: Toleme come per una de voste oure.
Dël peia via e và da so pere. L eva ncora dalonc, che so pere l à bele vedù, e per compascion l ie cor adincontra, l bracia ntourn l col, e l bussa.
E disc l fi a dël: Pere! È fat picé davánt a Dio, e davánt a vos, no son pa plu degno de ester nominé vost fi.
Ma l pere disc a suoi servidous: Jì delongo a tò l plu bel guánt, vestilo e meteie ite ntel deit l anel, e tireie ite i ciauzei.
E meneme l vedel ngrassé, e mazelo; mangionselo, e ston de bona voia a mangé e beibe;
Percieche chëst mio fi eva mort, e l é tourné vif; l eva perdù, e mpo giaté. E i à scomencé a mangé duc de bona voia.
Ma l eva so fi plu vegle nte ciámp: e cánche l vigniva e ruáva damprò da cesa, l à sentì, che i ciantáva e baláva duc auna. L clama un dei servidous, e damana, ci che chëst é. E chëst i disc: To fradel é vignù, e to pere à mazé n vedel ngrassé, percieche l l à recevù sann.
Ma dël s' à dessené, e no volëva jì ite. So pere donca và fora e l preia.
Ma dël ie dà chësta resposta, e disc a so pere: Jà l é mo cotán de agn, che sierve, e no n' è mei falé a chël, che me comaneiva, e mei no m' ei dé n asol da me l mangé de bona voia con miei amisc.
Ma spo che chëst vost fi, che s' à slové via dut cánt l so co le putane; cánche l é vignù, i'ei ben a dël mazé n vedel ngrassé.
Ma l i disc a dël: Fi! ti t' es dagnëra pro mi; e dut l mio é to.
Ma fè n past e ester de bona voia l eva debujen; percieche chëst to fradel eva mort e mpo tourné vif, l eva jù perdù, e mpo giaté.