La Pilicia
“Questo testo è tratto dal Corpus dl ladin leterar creato dal Prof. Paul Videsott della Libera Università di Bolzano” .
Ta San Ciascian, lüch dër salvare, mo zënza bel,
Él gnü zacan, passé sarál bëgn cënt agn,
Na burta vedla döt curida de na pel;
Le planët iló te m' ára lit a cotanc.
Vedla fô chëra dër scicada dan da düc;
Chël ch' â da gní, traodôra cun edl sigü,
I tëmps stomâra danfora, frëic, cialc, moi, süc,
Gonot, sce i an i ess stimé, esson gran mal sconé.
Por mata la tignî te' ri pici mituns,
Saltâ do por chëres strades dlun' scraian:
"Pelicia burta, t' es na stria, spedré t' oruns'!"
Do te' parores jôi spo dlun' sciampan.
Püra mëda, a degügn ne fajôra de mal,
Gonot dl bëgn, olá y canch' ara podô;
Mo sce i ara coiô sö te strada n ran sëch o val',
N' êl atira che cospetâ y ti scraiâ do.
La vedla profetëssa amâ le numer trëi:
"Trëi lec gnarál cun le tëmp", dijôra, "en Badia,
Otes trëi modará por chësc la val so pëi."
Dui lec él sté, dl terz n' án ciamó odü nia.
"A fá le stradun porvé porvarán otes trëi",
Dijôra 'ci gonot, "mo mai ne rovarán".
Le stradun, diji, ch' é fat sëgn, al sará 'ci vëi,
Mo trëi straduns saurí fat esson intant.
Da odëi spo stá ciamó dl laur la perfeziun;
Sovënz tlamon chël laur rové y döt finí,
Che se desmostra do ester ôra de n lotrun,
Fata zënza ciorvel, an ne sá porcí.
La püra vedla, gnüda adalerch da d' inzaolá,
Á arbandoné n bel de chi da San Ciascian;
Jüda se n' éra indô, degügn olá ne sá,
Na pert mina, ch' ara ais chirí sö val' salvan.