La parobola del Figliol Prodigo LMO/24
El fioeu strason edit
Gh'era 'n òm che 'l gh'iva dù fiói.
E 'l püsé gióven de lur el disè al pàder: "Pupà, dème la pursiòn del vòster che me tùca!" e lü el ghe fè le part del sò.
Dòpo pòchi dé, el fiól pü gióven el tudè sö töt e l'andè in luntàn paés, e là el cunsümè töt el sò vivènd da scapestràt.
E dopo che 'l s'avè mangiàt töt, vegnè 'na gran carestìa in quel paés là e lü 'l cuminzè a vìghen de bizögn.
E l'andè e 'l se metè a stà cun en siùr de quel paés che 'l la mandè fóra coi nimài.
E lü l'aràf fina vurìt impienìsse la pànsa cun le giànde che mangiàva i nimài; ma nisön ghe na dìva.
Alùra, turnàt in lü, el disè: "Quànti servitùr in cà de mé pàder i g'ha del pan da trà 'n sö; e mé chì móri de fam.
Tudarò sö e andarò da mé pàder e ghe dirò: Pupò, hò pecàt cóntra 'l siél e in fàcia a vó
Ne sun pö dègn d'èser ciamàt vòster fiól; tegnìme cùme ön di vòster servitùr".
E 'l tudè sö e 'l vegnè da sò pàder. L'era anmò luntàn e 'l pàder la vedè e 'l na sentè cumpasiòn; el ghe curè 'ncóntra el ghe trè i bras al còl e 'l la bazè sö.
E 'l fiól el ghe dizè: "Pupà, hò pecàt cóntra 'l siél e in fàcia a vó; ne sun pö dègn d'èser ciamàt vòster fiól"
Alùra el pàder a 'l dizè ai sò servitùr: "Purtè söbit chì el pö bèl vestìt e vestìl sö, metìghe 'n anèl in dit e de le scàrpe ai pé!
E menè chì el vedèl pö gras, masèl e mangiùm e stùm alégher!
Perché 'ste mé fiól chì l'era mórt e l'è resüsitàt; l'era pèrs e 'l s'è truvàt." E i cuminsè a mamgià alegramént.
El fiól magiùr pó a l'era a fóra, e quand el vegnè e che 'l füdè apróf a càza, el sentè ch'i sunàva e ch'i cantàva.
El ciamè ön di servitùr e 'l ghe dumandè cùsa l'era.
E lü 'l ghe disè: "È rivàt sò fradèl e sò pàder l'ha mazzàt en vitèl gras perché 'l gh'è turnàt anmò san e salf."
E lü l'andè in còlera e 'l vurìva mìga 'ndà 'n cà. E sò pàder el vèns fóra e 'l cuminsè a pregàl.
E lü, rispondènd a sò pàder el ghe dizè: "L'è chì tànti an che ve sèrvi e hò sèmper fat nè pö nè men de quel ch'hì vurìt. Epür ne m'hì mai dat gnànca en cavrèt da gòder cui mé amìch.
Ma malapena che l'è rivàt 'ste vòster fiól, che 'l s'è mangiàt töt cun le dóne de mónd, söbit gh'hì masàt en vitèl gras".
E lü 'l ghe disè: "Té, fiól mé, te sè sèmper chì cun mé, e töt quel che gh'hò mé, l'è ànca tò.
L'era pó ben de giöst d'avìghe göst e de stà alégher perché 'ste tò fradèl chì l'era mórt e l'è resüsitàt; l'era pèrs e 'l s'è truvàt".